van hun arbeid werkelijk van ganser harte aan de grote God, Jehovah, schonken.

Diezelfde avond nuttigden de afgevaardigden een gezamenlijke maaltijd en luisterden naar toespraken en muziek. Toen gingen zij, net als de Israëlieten na afloop van de inwijding van Salomo’s tempel, naar huis terug, „verheugd en vrolijk van hart om al het goede dat Jehovah . . . had verricht”. — 1 Koningen 8:66.

De nieuwe bijkantoorfaciliteiten zullen werkelijk een zegen zijn voor de broeders en zullen een hulp betekenen bij de verdere expansie van het Koninkrijkswerk in Denemarken.

Vragen van lezers

◼ Kunnen alle opzieners in deze tijd „gezalfden” worden genoemd, aangezien in de bijbel over bepaalde mannen als „gezalfden” wordt gesproken omdat zij speciaal door God waren uitgekozen of aangesteld?

Het Hebreeuwse en het Griekse woord voor „zalven” houden de gedachte in van besmeren of insmeren, met olie bijvoorbeeld. De uitdrukking „zalven” kon ook worden gebruikt wanneer heilige geest op iemand werd uitgestort, zoals in het geval van Jezus en de christenen die God uitverkiest om medeërfgenamen met Christus te zijn. — Genesis 28:18, 19; 31:13; Psalm 133:2; 45:7; Jesaja 61:1; Lukas 4:18; Hebreeën 1:9; Efeziërs 1:13, 14.

Af en toe gebruikt de bijbel het woord „gezalfde” met betrekking tot iemand die werd uitgekozen om een bepaalde rol te vervullen of die in een bepaald ambt werd aangesteld. Elia moest bijvoorbeeld „Hazaël tot koning over Syrië zalven” en ’Elisa tot profeet in uw plaats’ (1 Koningen 19:15, 16). Toch meldt het verslag niet dat zij met letterlijke olie werden gezalfd zoals Jehu (2 Koningen 9:1-6). Op Cyrus de Pers was klaarblijkelijk nooit werkelijk olie of heilige geest uitgestort, maar hij werd Jehovah’s gezalfde genoemd omdat hij een speciale opdracht kreeg voor een specifieke taak (Jesaja 45:1). Zo kon ook Mozes worden aangeduid als „de Christus [gezalfde]” omdat God hem een toewijzing, een speciale aanstelling, gaf. — Hebreeën 11:26.

Hoe staat het nu met ouderlingen, of opzieners, in de plaatselijke gemeenten? In Handelingen 20:28 zei de apostel Paulus tegen gemeentelijke ouderlingen dat „de heilige geest u tot opzieners heeft aangesteld”. Dat was in een tijd dat alle gedoopte christenen die door God werden goedgekeurd, met heilige geest werden gezalfd en tot hemels leven werden geroepen. — 2 Korinthiërs 1:21, 22; 1 Johannes 2:20, 27.

Toen Paulus echter zei dat „de heilige geest u tot opzieners heeft aangesteld”, gebruikte hij niet het Griekse woord voor „gezalfd”. Hij gebruikte een vorm van het woord tithèmi, dat zetten, leggen, verschaffen, aanstellen kan betekenen. — Vergelijk Markus 4:21; 16:6; 1 Korinthiërs 3:10; 9:18; 15:25; 2 Timótheüs 1:11; Hebreeën 1:2.

Het is waar dat God zich van zijn heilige geest bedient wanneer hij ouderlingen in hun toewijzingen benoemt, aanstelt, of plaatst. Maar het zou niet juist zijn over alle gemeentelijke ouderlingen te spreken als gezalfden. Dat zou tot verwarring aanleiding kunnen geven door ten onrechte te suggereren dat alle ouderlingen met heilige geest gezalfd zijn en de hemelse roeping hebben. In werkelijkheid heeft veruit de meerderheid van de getrouwe opzieners in de gemeenten in deze tijd, hoewel zij als ouderlingen zijn aangesteld, de hoop op eeuwig leven in een hersteld aards paradijs.