Stabiliteit ook al schudden de natiën

DEZE eeuw is opmerkelijk doordat zich hierin de liquidatie van het koloniale stelsel heeft voltrokken. Een toenemend zelfbewustzijn van de inheemse bevolkingen, te zamen met een verzwakking van de koloniale mogendheden, heeft tot gevolg gehad dat de koloniën zich van hun „moeder”-land losscheurden. In deze tijd gebruiken de grote mogendheden, zoals de Verenigde Staten en Rusland, een andere methode. In plaats van de koloniale methode van beheersing trachten ze de kleinere landen in economisch en politiek opzicht aan zich te binden.

Deze methode, die als „neokolonialisme” bekend staat, heeft problemen met zich gebracht. En ook al genieten vele van de kleinere landen gewoonlijk een grotere politieke onafhankelijkheid, dan komen toch de levensomstandigheden van de mensen onder hun onafhankelijke regering in vele gevallen ongeveer overeen met de situatie die voorheen bestond. Ook deze natiën worden geschud.

NATIËN ’GESCHUD’ MET BETREKKING TOT DE STRIJDVRAAG VAN SOEVEREINITEIT

De grote strijdvraag voor de natiën is soevereiniteit: Wie zal het plaatselijke land of een groter gedeelte van de aarde, ja, zelfs de gehele aarde, beheersen?

Datgene wat de natiën het hevigst doet schudden, is derhalve elke betwisting van hun soevereiniteit. Zij behoeden deze angstvallig tegen andere mensen en natiën en zelfs tegen God. Zij weigeren Gods soevereine recht om de aarde te beheersen te erkennen, omdat zij zich niet naar de beginselen willen schikken die in de bijbel staan opgetekend.

De bekendmaking dat de tijd voor de heerschappij van Gods koninkrijk is aangebroken, schudt de natiën derhalve. Dit klinkt misschien als een ongefundeerde verklaring. Maar beschouwt u eens enkele vergelijkingen van de bijbelse profetieën met de werkelijke wereldgebeurtenissen.

In het jaar 1914 eindigden de „bestemde tijden der natiën”. Dat wil zeggen, de tijd eindigde waarin door mensen opgerichte regeringen zonder enige betwisting of inmenging van de zijde van een regering door God konden regeren. Vanaf de tijd dat de laatste koning uit de geslachtslijn van David in 607 v.G.T. als regeerder op de troon in Jeruzalem was afgezet, had God geen vertegenwoordigende regering gehad die in zijn naam regeerde (Luk. 21:24; Ezech. 21:26, 27). Hij had echter een koninkrijk voorzegd dat in de persoon van de erfgenaam van David, Jezus Christus, vanuit de hemel zou regeren (Jes. 11:1, 2; Dan. 7:13, 14). In 1914 brak voor Christus de tijd aan om de onzichtbare Koninkrijksmacht over de wereld te aanvaarden (Dan. 4:32).a Dit feit werd destijds alom door christenen bekendgemaakt. Deze bekendmaking dat Gods hemelse koninkrijk zich met ’s mensen soevereine heerschappij van de aarde bemoeit, heeft de natiën doen ’schudden’. — Hag. 2:6.

Iemand zou misschien kunnen zeggen: Hoe kan louter zo’n aankondiging, ook al werd ze en wordt ze nog steeds alom bekendgemaakt, de natiën nu doen ’schudden’? Welnu, wij zijn bekend met het feit dat de Eerste Wereldoorlog, een oorlog om de heerschappij, in de zomer van dat jaar begon. Wij kunnen niet zien wat er allemaal in de hoge wereldse regionen gebeurt, maar de bijbel verschaft ons inzicht in enkele van deze dingen. Hierin wordt ons verteld welke bekendmaking er gedaan moest worden toen de „bestemde tijden der natiën” eindigden. Op profetische wijze wordt afgebeeld hoe de hemelse schepselen zien wat er gebeurt en waarnemen welke uitwerking dit op de natiën heeft, terwijl zij zeggen: „Wij danken u, Jehovah God, de Almachtige, die is en die was, dat gij uw grote kracht hebt opgenomen en als koning zijt gaan regeren.” Wat had dit optreden van Gods zijde in de hemel volgens die hemelse stemmen op aarde tot gevolg? „Doch de natiën ontstaken in gramschap.” Ze brachten deze gramschap tot uitdrukking door de oorlogstoestanden te benutten om degenen die Gods koninkrijk bekend maakten, te onderdrukken (Openb. 11:17, 18). In vele natiën werden de Koninkrijksbekendmakers valselijk beschuldigd van opruiing en van pogingen de bestaande regeringen omver te werpen.

Er is „achter de schermen” echter een goede reden waarom de natiën werden geschud. De natiën zelf zien dit niet. In het visioen in Openbaring wordt dit vervolgens verklaard. Hierin wordt de ’geboorte’ van Gods Messiaanse koninkrijk in handen van zijn Zoon Jezus Christus beschreven. Er wordt in aangetoond dat deze geboorte door een oorlog in de hemel werd gevolgd en dat de Duivel, die altijd al de voornaamste uitdager van Gods soevereiniteit was geweest, uit de hemel werd geworpen. Het gevolg hiervan is volgens het verslag: „Wee de aarde en de zee, want de Duivel is tot u neergedaald, en hij heeft grote toorn, daar hij weet dat hij slechts een korte tijdsperiode heeft.” — Openb. 12:5-12.

De Duivel, die „de heerser van deze wereld” en „de god van dit samenstel van dingen” wordt genoemd, heeft de natiën ertoe aangezet een wereldomvattende oorlog te ontketenen (Joh. 12:31; 2 Kor. 4:4). Als hij zich van de bekendmaking op aarde en van de bekendmakers zou kunnen ontdoen, zou zijn heerschappij (zo veronderstelde hij) niet door een aardse bekendmaking worden uitgedaagd. En als dit Satan zou lukken, zou Gods koninkrijk, wanneer het ten slotte aan het einde van Satans „korte tijdsperiode” op aarde het volledige bestuur zou overnemen, geen aardse onderdanen hebben, geen personen die pal staan voor Gods soevereiniteit.

DE NATIËN ZULLEN GRONDIG GESCHUD WORDEN

Jehovah God ’schudt’ de natiën dus, en hij zal ermee voortgaan dit in heviger mate te doen. De bekendmaking omtrent het Koninkrijk neemt voortdurend in kracht toe en breidt zich naar steeds verder afgelegen gebieden uit. Ook wordt de drastische reactie van de meer dictatoriale natiën op het ’schudden’ duidelijker doordat ze krachtige maatregelen nemen om een eind te maken aan de bekendmaking omtrent het Koninkrijk.

Hoe ver zal het ’schudden’ van de natiën gaan? En zullen degenen die tegen de bekendmaking van het Koninkrijk gekant zijn, er intussen in slagen de bekendmakers ervan het zwijgen op te leggen? Het lijkt ogenschijnlijk misschien dat de natiën hier met al hun macht en politieke machinerie toe in staat zouden zijn. Maar zelfs met de strenge controlemaatregelen die door de communistische regeringen worden toegepast, wordt het goede nieuws van het Koninkrijk toch in hun rijk gehoord. Waartoe zal dit leiden?

DE ERNST VAN DE POSITIE VAN EEN CHRISTEN

De schrijver van de brief aan de Hebreeuwse christenen, van wie algemeen wordt aangenomen dat dit de apostel Paulus is geweest, beantwoordt die vraag voor ons en toont aan dat het schudden en de voortdurende bekendmaking van het Koninkrijk niet zullen ophouden. Allereerst wijst hij christenen echter op de ernst van hun situatie door te zeggen:

„Gij zijt genaderd tot een berg Sion en een stad van de levende God, het hemelse Jeruzalem, en myriaden engelen, in algemene vergadering, en de gemeente van de eerstgeborenen, die ingeschreven zijn in de hemelen, en God, de Rechter van allen, en de geestelijke levens van rechtvaardigen die tot volmaaktheid zijn gebracht, en Jezus, de middelaar van een nieuw verbond, en het bloed der besprenkeling, dat op een betere wijze spreekt dan Abels bloed.” — Hebr. 12:22-24.

Paulus had zo juist commentaar gegeven op de ontzaginboezemende ervaring van de Israëlieten bij de berg Sinaï, toen het Wetsverbond werd gesloten (Hebr. 12:18-21). De berg schudde en rookte en veroorzaakte zelfs dat Mozes beefde. Christenen staan thans echter niet alleen voor een vergadering van tienduizenden engelen, maar ook voor Jehovah God, met aan diens rechterhand Jezus Christus, door wiens slachtoffer het nieuwe verbond van kracht is geworden. Aangezien hij een volmaakt mens is geweest en zijn leven als zoenoffer heeft gegeven, is zijn bloed waardevoller dan dat van enig onvolmaakt mens, met inbegrip van rechtvaardige mensen zoals Abel. Hierbij komt nog dat de geestelijke broeders van Jezus Christus op aarde geen veroordeelde zondaars zijn, zoals die Hebreeën uit de oudheid bij de berg Sinaï, maar personen die zijn gereinigd en rechtvaardig zijn verklaard. Inderdaad een ontzagwekkender positie en verantwoordelijkheid. Zullen deze christenen een goedgekeurde positie voor het aangezicht van God kunnen behouden? (Luk. 21:36) De apostel zegt vervolgens tot hen:

„Ziet toe dat gij hem die spreekt, niet vraagt u te willen verontschuldigen. . . . Zijn stem deed toen de aarde schokken, maar nu heeft hij beloofd, zeggende: ’Nog eenmaal zal ik niet alleen de aarde, maar ook de hemel in beroering brengen.’ Welnu, de uitdrukking ’Nog eenmaal’ duidt op de verwijdering van de dingen die worden geschokt als dingen die zijn gemaakt, opdat de dingen die niet worden geschokt, blijven. Laten wij daarom, aangezien wij een koninkrijk zullen ontvangen dat niet geschokt kan worden, onverdiende goedheid blijven hebben, waardoor wij heilige dienst voor God kunnen verrichten op een hem welgevallige wijze, met godvruchtige vrees en ontzag. Want onze God is ook een verterend vuur.” — Hebr. 12:25-29.

De „dingen die zijn gemaakt” door andere handen dan die van God — dit samenstel van dingen met zijn valse religie waardoor miljoenen zijn misleid, zijn zelfzuchtige handelsgeest en zijn regeringen, die in de bijbel zinnebeeldig als beesten worden voorgesteld — zullen het schokken niet kunnen doorstaan. Zelfs de goddeloze „hemelen” zullen verdwijnen. Wat zal blijven bestaan? De apostel vertelt ons dit: Gods koninkrijk. — Dan. 8:20-25.

Aangezien het Messiaanse koninkrijk van God zal blijven bestaan, zullen de aanhangers en bekendmakers ervan ook blijven bestaan, terwijl er met de bekendmaking nooit zal worden opgehouden voordat dit huidige samenstel van dingen zo volledig is geschokt dat het helemaal verdwenen is. — Dan. 2:44.

Aangezien alleen degenen die gedurende al dit schokken aan het Koninkrijk vasthouden, in leven zullen blijven, waarschuwde de apostel christenen met betrekking tot de handelwijze die zij dienden te volgen, zeggende: „Streeft naar vrede met alle mensen en naar de heiliging, zonder welke geen mens de Heer zal zien, terwijl gij er zorgvuldig op toeziet dat niemand van de onverdiende goedheid van God beroofd wordt, dat geen giftige wortel opschiet en moeilijkheden veroorzaakt en velen daardoor verontreinigd worden, dat er geen hoereerder is noch iemand die geen waardering heeft voor heilige dingen.” — Hebr. 12:14-16.

Ware christenen moeten Jehovah’s naam dan ook werkelijk voor alle mensen vertegenwoordigen. Zij moeten niet alleen het Koninkrijk bekendmaken, maar ook overeenkomstig de hoogstaande beginselen ervan leven. Zij ontvangen gunst en zegeningen, terwijl hun godvruchtige toewijding zowel voortreffelijke dingen voor hen inhoudt in „het tegenwoordige leven” als de belofte van „het toekomende leven” (1 Tim. 4:8). Wat een ernstige zaak is het iets te doen wat onrein en oneervol is en veroordeeld te worden door de levende God, die alle onreinheid als door vuur verbrandt!

Christenen zullen „hem die uit de hemelen spreekt” dus beslist niet willen vragen hen „te willen verontschuldigen” (Hebr. 12:25). En degenen die thans geen ware christenen zijn en God niet zijn toegewijd, dienen naar het goede nieuws te luisteren, omdat het ook hun veel geluk kan schenken, zowel in het tegenwoordige leven als in het leven dat voor getrouwe personen is weggelegd.

[Voetnoten]