Zendelingen aangemoedigd godvruchtige hoedanigheden te weerspiegelen
„WAT zie je als je in een spiegel kijkt?” Deze vraag vormde het thema van een toespraak door N. H. Knorr, de president van het Wachttorengenootschap, op de ochtend van de 8ste september 1968. Het was ter gelegenheid van het afstuderen van de 46ste klas van de Wachttorenbijbelschool Gilead in de stad New York.
Een grote spiegel omhooghoudend, vroeg de president de 2045 aanwezigen wat zij konden zien als zij erin keken. Het zou hun eigen spiegelbeeld zijn. Doch het zou alleen maar het spiegelbeeld van iemands letterlijke, of uiterlijke, voorkomen zijn. Het zou niet onthullen hoe iemand er eigenlijk van binnen uitzag.
Vervolgens hield de president een opengeslagen bijbel omhoog en vroeg: „Wat zie je als je in deze spiegel kijkt?” Als iemand in dit boek kijkt, ziet hij dan zichzelf? Door de bijbel te lezen, luisteren wij naar wat Jehovah God tot ons zegt. Zo zien wij wat Jehovah van ons verlangt en kunnen wij datgene wat wij werkelijk zijn met Gods maatstaven vergelijken. Hoeveel beter kan een christen zichzelf zien als hij in Gods Woord tuurt dan wanneer hij in een letterlijke spiegel kijkt! De toehoorders begrepen deze voortreffelijke illustratie.
Aan de hand van het boek Jakobus, hoofdstuk 1, werd aangetoond dat als iemand alleen maar een hoorder van Gods Woord is, doch geen dader, hij dan gelijkt op „een man die zijn natuurlijke aangezicht in een spiegel bekijkt. Want hij bekijkt zich en daar gaat hij heen en vergeet prompt wat voor soort van man hij is” (1 vs. 23, 24). Maar iemand die in de volmaakte wet van God blijft turen en die de raad ervan ter harte neemt, zal zijn persoonlijkheid veranderen en met Gods wet in overeenstemming brengen. Dan zal deze persoon, „omdat hij geen vergeetachtig hoorder maar een dader van het werk is geworden, gelukkig zijn wanneer hij het doet”. — 1 vs. 25.
Deze raad was vooral toepasselijk voor de negenennegentig zendelingen die na hun opleiding aan de Gileadschool naar andere landen werden gezonden. Zij werden eraan herinnerd dat niet hun letterlijke verschijning bij God telt, want „God gaat niet op de uiterlijke verschijning van een mens af” (Gal. 2:6). Veel belangrijker is hoe zij eruitzien als zij vergeleken worden met Gods Woord. Daar deze zendelingen de waarheden uit de geïnspireerde Geschriften tot mensen in andere landen zullen brengen, is het uiterst belangrijk dat zij de mensen laten zien hoe zij er werkelijk uitzien, dat zij God en zijn Woord hoog houden en naar zijn wetten leven.
Na deze toespraak ontvingen de afgestudeerden hun diploma en werd ten behoeve van de aanwezigen het land bekendgemaakt waarheen elk van hen gezonden zou worden. In totaal waren de negenennegentig afstuderenden uit acht landen afkomstig en werden zij naar tweeëndertig verschillende landen gezonden, waarvan de meeste in Latijns-Amerika en Afrika lagen.
Eerder had de vice-president van het Genootschap, F. W. Franz, aangetoond dat iemands letterlijke adem getuigt van zijn lichamelijke of emotionele toestand of van hetgeen hij in zijn mond heeft gestopt. Wat een mens dus figuurlijk gesproken ’uitademt’, dat wil zeggen, datgene waaraan hij lucht geeft, vormt het bewijs van zijn persoonlijkheid of zijn innerlijk (Spr. 20:27). Er werd verwezen naar Handelingen hoofdstuk 9, vers 1, waar wordt verteld dat Saulus „dreiging en moord ademde tegen de discipelen van de Heer”. Na zijn bekering tot het christendom werd hij echter de apostel Paulus en uitte zich op een wijze die anderen ten goede kwam.
De vice-president wees erop dat zij die de atmosfeer van deze goddeloze wereld onder Satan inademen, ertoe zullen worden gebracht uit te ademen wat anderen schade berokkent. Zij die echter kennis in zich blijven opnemen van God en dit in hun leven toepassen, zullen ertoe worden gebracht het goede voor anderen te bewerken. Hun ’adem’ zal een adem zijn van liefde, vrede en barmhartigheid en van de wens dat anderen worden gered. Zendelingen en anderen zullen, door het goede nieuws van Gods koninkrijk uit te ademen, Gods gunst ontvangen en gezegend worden met de letterlijke, eeuwige levensadem in Gods nieuwe samenstel.
Na een lunchpauze omvatte het middagprogramma uitgekozen muziek en een markante bespreking van het thema: „Als ervaring spreekt, luistert u dan?” De opbouwende ervaringen van oudere christelijke broeders en zusters dienen als een aanmoediging voor jongeren als zij het volle-tijdwerk overwegen zoals de zendingsdienst, of het werk in een Bethelhuis zoals het Bethelhuis in New York, waar het hoofdbureau van het Wachttorengenootschap is gevestigd.
Hierna werd het programma besloten met een treffende aanschouwelijke voorstelling van het thema: „Houd moed door vertrouwen op Jehovah.” De nadruk werd gelegd op het feit dat Jehovah’s volk in deze tijd, evenals in het verleden, het volledige vertrouwen kan hebben dat hetgeen Jehovah heeft beloofd zonder mankeren zal geschieden. Levendig uitgebeeld werd het geloof dat de profeet Daniël gedurende de regering van koning Belsazar van Babylon in Jehovah’s beloften had. Na dit inspirerende drama brachten een laatste lied en gebed de graduatieplechtigheid ten einde. Men hoorde de aanwezigen uitdrukking geven aan hun diepe waardering voor de werkelijk opbouwende inlichtingen die ertoe bijdragen dat christenen worden versterkt om het vóór hen liggende werk te kunnen verrichten.