recente onderzoekingen wordt bevestigd en in het geheel niet stoelt op gedane waarnemingen.” — 1970, blz. 229.

Het is zelfs zo, aldus nog steeds de woorden van Lyon, dat de „taal van de mens radicaal verschilt van alle bekende vormen van dierlijke communicatie, en dat ’ongeacht de grote toeneming van kennis, geleerden nog altijd niet in staat blijken een biologische taal-theorie op te stellen’ (blz. 241)”. Het is dan ook volgens professor Pei „niet verwonderlijk dat de taaldeskundigen, afgezien van de filosofen, de oorsprong van de taal als onderwerp hebben laten varen; het Taalkundig Genootschap van Parijs heeft de bespreking van dit onderwerp zelfs in alle taalkundige bladen verboden”. — Voices of Man, blz. 22.

Waarom is dit onderwerp over de taaloorsprong voor taalkundigen zo frustrerend? Is het hierom dat de feiten in een richting wijzen die men niet plezierig vindt — een richting die afwijkt van de evolutiegedachte? Zo schrijft Pei: „Dit deel van het probleem lijkt onoplosbaar. . . . Als de taal is ontstaan door de ’natuur’, wat bedoelen dan met ’natuur’? Blind toeval? Een intelligent Opperwezen?” — Idem.

Zal uw antwoord op die vraag ook bepaald worden door evolutionaire vooringenomenheid? Of zult u de taal aanvaarden voor wat ze is — een prachtige en unieke gave van het Opperwezen, wiens naam alleen Jehovah is?

Zegeningen door geen wraak te nemen

● De bijbel vertelt ons over Jezus: „Wanneer hij werd beschimpt, ging hij niet terugschimpen. Wanneer hij leed, ging hij niet dreigen” (1 Petr. 2:23). Degenen die Jezus navolgen door geen wraak te nemen, oogsten rijke zegeningen.

Dit ervoer een jonge vrouw in Nigeria die voor het eerst met Jehovah’s Getuigen in de prediking uittrok. Hoewel men haar vertelde dat de bewoner van een bepaald huis een bittere tegenstander was, wilde ze toch met hem spreken. En wat gebeurde er toen?

De huisbewoner greep een blik palmolie en gooide de inhoud naar haar toe. Haar gezicht, kleren en tas zaten onder de olie. Zonder één woord te zeggen begon ze de olie van haar gezicht te vegen. Een paar minuten gingen voorbij. Doordat de jonge vrouw zo rustig reageerde, schaamde de man zich een beetje. Hij vroeg haar waarom ze dan bij hem aangeklopt had. En deze keer luisterde hij.

Niet lang daarna werd er een bijbelstudie met hem begonnen. En nu neemt ook hij als een Getuige van Jehovah, deel aan het predikingswerk.

In hetzelfde land was een van Jehovah’s Getuigen bezig mensen bijbelse lectuur aan te bieden toen iemand die zich een „christelijke profeet” noemde, naar hem toe kwam. Deze man pakte lectuur van hem af en scheurde het in kleine stukjes. De Getuige zei niets, maar raapte de stukjes papier op en stopte ze in zijn tas. Een man die dit allemaal had gadegeslagen, kwam toen naar de Getuige toe, en zei: „Ik heb net gezien wat onze profeet u aandeed, en dat alles zonder één lelijk woord van u.” Na de Getuige daarvoor een compliment gegeven te hebben, vervolgde hij: „Vanaf vandaag wil ik ook een van u zijn.” Hij bleek dit te menen, want nu deelt hij de bijbelse waarheid met zijn buren.

Het navolgen van Jezus’ voorbeeld door geen wraak te nemen heeft werkelijk een goede uitwerking op oprechte mensen.