Wat is het doel van het leven?

WIST u dat iedere dag over de gehele wereld meer dan tienduizend mensen zelfmoord plegen? Vermenigvuldig dit cijfer met 365 en het jaarlijkse aantal is schrikbarend. Het is groter dan het gehele inwonertal van vele steden. Wat brengt zo veel mensen tot zo’n wanhopige gemoedstoestand? Is het leven voor hen een doelloos vacuüm geworden? Hebben zij alle gevoel van verplichting tegenover zichzelf, tegenover hun medemens en tegenover God, hun Schepper, verloren?

Het wordt algemeen erkend dat het voor het welzijn van de mens noodzakelijk is een doel in het leven te hebben. Vele mensen stellen zich ten doel anderen goed te doen, hen vriendelijk te bejegenen en in het algemeen anderen van dienst te zijn. Sommigen beogen een goed leventje te leiden en plezier te hebben; zij gaan volkomen op in het najagen van genoegens. Anderen beschouwen het als hun levensdoel hard te werken om een bepaalde financiële zekerheid op te bouwen. Bij weer anderen vormen het huis en het gezin het middelpunt waarom hun gehele leven draait. Naar het gebrek aan waar geluk onder mensen met dergelijke doelstellingen te oordelen, moet er aan datgene wat zij als het voornaamste doel in hun leven nastreven, wel iets mankeren. Er is een verhevener doel nodig. En wat is dan dat verhevener doel dat de Schepper van de mens ons voor ogen heeft gesteld?

Gods Woord, de bijbel, toont aan dat het doen van Zijn goddelijke wil het ware doel in ons leven dient te zijn. De wijze man Salomo zei het als volgt: „Vrees de ware God en houd zijn geboden. Want dit is de gehele verplichting van de mens” (Pred. 12:13, NW). Dat het doen van Gods wil inderdaad de „gehele verplichting van de mens” is, blijkt duidelijk uit wat Simon Petrus, een apostel van Jezus Christus, aan de vroege christenen schreef: „Daar Christus dan in het vlees heeft geleden, zo wapent ook gij u met dezelfde gezindheid, want de persoon die in het vlees heeft geleden, heeft opgehouden te zondigen, om de rest van zijn tijd in het vlees niet meer voor de begeerten van mensen te leven, maar voor Gods wil. Want het is voldoende dat gij in de voorbijgegane tijd de wil van de natiën hebt volbracht, toen gij u overgaaft aan daden van losbandig gedrag, wellusten, overdaad van wijn, brasserijen, drinkpartijen en onwettige afgoderijen.” — 1 Petr. 4:1-3, NW.

Daar wij „niet meer voor de begeerten van mensen . . ., maar voor Gods wil” dienen te leven, is het dringend noodzakelijk dat wij ons ervan op de hoogte stellen wat Gods wil is. Dit is niet iets wat eenvoudig door het geweten van een ieder afzonderlijk, door het algemeen gebruik of door wat een „zondagsschool” -onderwijzer zegt, bepaald kan worden. Ook leert men Gods wil niet altijd kennen door de opleiding die men van zijn ouders ontvangt. God heeft ervoor gezorgd dat wij via de bladzijden van de geïnspireerde bijbel in zijn wil worden onderwezen, en verstandige mensen zullen dit Boek voortdurend hun metgezel en gids laten zijn.

De bijbel toont overduidelijk aan dat het Gods wil is dat wij veeleer „de ware God”, Jehovah, vrezen dan mensen (Luk. 12:4, 5, NW). De bijbel laat zien dat wij „zijn geboden” dienen te houden. Gods geboden hebben betrekking op ons gedrag en onze activiteit en Hij verlangt dat deze heilig zijn. De apostel Petrus legde er in het begin van zijn eerste brief zelfs de nadruk op dat christenen in hun gehele gedrag heilig dienen te zijn omdat dit de wil van God is: „Wordt als gehoorzame kinderen niet langer gevormd naar de begeerten die gij vroeger in uw onwetendheid hadt, maar wordt ook gij, in overeenstemming met de heilige die u geroepen heeft, zelf heilig in uw gehele gedrag, want er staat geschreven: ’Gij moet heilig zijn, want ik ben heilig’” (1 Petr. 1:14-16, NW). Dit betekent dat God van de mens verlangt dat hij uitsluitend overeenkomstig Gods heilige maatstaf van rechtvaardigheid leeft. Iemand die Gods wil doet, kan dus niet de weg van dit goddeloze samenstel van dingen bewandelen. De tijd die in iemands leven is verstreken met het doen van de wil van de natiën, zo zei Petrus, is voldoende geweest, in feite zelfs te lang; vanaf het tijdstip dat hij het juiste doel in zijn leven begint na te streven, dient hij zijn tijd uit te kopen en deze, naast zijn vroeger aan het doen van de wil van mensen bestede kracht en energie, voor het volbrengen van Gods wil aan te wenden.

Petrus zei ook dat iemand die Gods wil wenst te doen, zich moet wapenen. Waarmee? Met „dezelfde gezindheid” als Jezus Christus bezat. Wat een bescherming vormt een dergelijke gezindheid tegen moedeloosheid, gebrek aan geluk en een doelloos leven! Om zich met de gezindheid van Jezus Christus te wapenen, moet men zich op de hoogte stellen van wat Jezus leerde — het koninkrijk Gods. Iemand die Gods wil doet, zal dat koninkrijk de eerste plaats in zijn leven toekennen, net als Jezus dit deed, en hij zal Jezus’ gebod gehoorzamen: „Blijft dan eerst het koninkrijk en Zijn rechtvaardigheid zoeken, en al deze andere dingen [stoffelijke benodigdheden] zullen u worden toegevoegd” (Matth. 6:33, NW). Dan zullen wij de zekere hoop aangrijpen op eeuwig leven welke mogelijk is gemaakt door Gods koninkrijk en Christus’ losprijsoffer, dat hij heeft verschaft door zijn volmaakte menselijke leven af te leggen.

Een onderdeel van het levensdoel van een christen dient te zijn, anderen te onderwijzen met betrekking tot het in de hemel opgerichte koninkrijk Gods en de wijze waarop het de gehele gehoorzame mensheid zegeningen zal schenken. Ja, het is Gods wil dat alle ware christenen anderen in kennis stellen van Gods boodschap van redding door bemiddeling van Jezus Christus en dat zij hun in dit verband vertellen over zijn hemelse koninkrijk, waardoor een rechtvaardige nieuwe ordening mogelijk gemaakt zal worden.

Toen Jezus Christus op aarde was, bracht hij zijn levensdoel als volgt onder woorden: „Hiertoe ben ik in de wereld gekomen, om getuigenis af te leggen van de waarheid” (Joh. 18:37, NW). Dit was het doel waaraan zijn activiteiten ondergeschikt werden gemaakt. Hij beval Gods wil bij allen aan met wie hij in aanraking kwam en die nederig waren en graag wilden weten welk levensdoel zij zich dienden te stellen. Het is niet gemakkelijk in overeenstemming met Jezus’ maatstaf te leven, maar op iedereen afzonderlijk rust de verantwoordelijkheid, te doen wat hij kan om God zodanig te prijzen dat anderen Gods wil leren kennen. God is niet onredelijk; hij aanvaardt onze oprechte pogingen om naar zijn vereisten te leven.

Het is dus belangrijk dat wij al het mogelijke doen om het goede doel — ’de ware God te vrezen en zijn geboden te houden’ — te verwezenlijken en „niet meer voor de begeerten van mensen te leven, maar voor Gods wil”. Dan zullen wij het juiste doel in ons leven hebben en in aanmerking komen voor een toekomst van eeuwig geluk onder Gods koninkrijk.