Is een hele wereld eens ten onder gegaan?

ONLANGS hebben enkele wetenschappelijke onderzoekers van een medische hogeschool in Detroit weefsel van een lang geleden bevroren langharige mammoet onder een elektronenmicroscoop gelegd. Tot hun verrassing waren zij in staat afzonderlijke rode en witte bloedlichaampjes te identificeren — iets wat nooit eerder in weefsel van een dergelijke ouderdom was gelukt.

Waardoor zijn de oude mammoeten zo snel ingevroren zodat ze zo goed bewaard zijn gebleven? De geleerden kunnen er slechts naar gissen. Een recente theorie van de Britse astronoom Fred Hoyle schrijft de plotselinge uitroeiing toe aan een dicht langs de aarde gaande planetoïde of komeet. Dit zou dan de atmosfeer met stofdeeltjes kunnen hebben gevuld, zodat het zonlicht niet meer kon doordringen en de in het donker ronddolende mammoeten in moerassen zijn terechtgekomen waar ze later zijn bevroren. Vergezocht nietwaar?

Hoewel Hoyles theorie onwaarschijnlijk is, neemt ze althans één belangrijk feit in aanmerking: Er moet zich een of andere catastrofe hebben voorgedaan. Maar wat was die catastrofe? Heeft zich alleen maar bijna een botsing met een of ander hemellichaam voorgedaan of moeten de gebeurtenissen een bedoeling hebben gehad?

’Wat maakt dat nu uit?’ zouden sommigen kunnen zeggen. ’Is dat nu voor iemand belangrijk behalve voor die mammoeten?’ Het antwoord is Ja! Want als die mammoeten nu eens niet het slachtoffer zijn geworden van een kosmische toevalligheid maar van een opzettelijke oordeelsvoltrekking tegen een hele wereld? En veronderstel bovendien dat het huidige mensengeslacht een soortgelijke oordeelsvoltrekking te wachten staat? Zou u niet graag daarover ingelicht zijn?

’Absurd’, zal de scepticus reageren. ’Oordeelsvoltrekkingen door middel van rampen vinden gewoon niet op een wereldomvattende schaal plaats. Er bestaat geen enkel historisch bericht van iets dergelijks!’

Maar dat bericht is er wel degelijk! Hoofdstuk zeven van het bijbelboek Genesis vertelt van een wereldomvattende vloed die ongeveer 43 eeuwen geleden alle leven op aarde teisterde. Het verslag geeft te kennen dat er een reden bestond voor deze ramp. „De aarde werd met geweldpleging vervuld . . . ze was verdorven” (Gen. 6:11, 12). De Vloed was een oordeel tegen een goddeloos geslacht dat verantwoordelijk was voor die geweldpleging. De Vloed was een drastische maatregel, maar ze was noodzakelijk om de aarde te redden van een totale ruïnering. Op liefdevolle wijze trof God er regelingen voor dat Noach en zijn gezin, acht personen die niet behoorden tot degenen die de aarde ruïneerden, in leven bleven.

Is het allemaal echt gebeurd? Wel, verhalen omtrent een universele vloed zijn bewaard gebleven in de folklore van talloze volkeren: er zijn hiervan zo’n 150 voorbeelden bekend. Een dergelijke catastrofe verschaft stellig een veel betere uitleg voor wat er met de mammoeten gebeurde dan Hoyles bevroren moeras. Onderzoekers hebben opgemerkt: „Deze resten van dieren bevonden zich niet in delta’s, moerassen of riviermondingen maar verspreid over het hele land.” Geen langzaam bevriezend moeras kan trouwens een verklaring bieden voor de plotseling enorm gedaalde temperaturen die op basis van onderzoek van de cellen op -101° Celsius worden geschat!

’Maar zo iets kan nu niet gebeuren!’ zullen spotters beweren. Toch geeft de bijbel te kennen dat wij in de „laatste dagen” van dit samenstel van dingen leven (2 Tim. 3:1-5; Matth. 24:3-14). Wie kan ontkennen dat opnieuw mensen de aarde aan het verderven zijn? (Openb. 11:18) Welk geslacht heeft meer geweldpleging gezien dan het onze, dat twee wereldoorlogen met hun tol van miljoenen doden heeft meegemaakt? Net als in Noachs dagen treft God voorzieningen dat oprechte personen de komende vernietiging kunnen overleven, maar ook nu zijn velen niet in die voorzieningen geïnteresseerd.

Merk op wat de bijbel zegt over de sceptici die lachen om de mogelijkheid van een komend oordeel: „Want dit weet gij in de eerste plaats, dat er in de laatste dagen spotters zullen komen met hun spotternij, die overeenkomstig hun eigen begeerten te werk gaan en zeggen: ’Waar is nu de beloofde tegenwoordigheid van hem? Ach wat, van de dag af dat onze voorvaders zijn ontslapen, blijven alle dingen precies zo als sedert het begin der schepping.’”

Wat heeft dit met de vloed van Noachs dagen te maken? De bijbel antwoordt: „Want overeenkomstig hun wens ontgaat dit feit hun aandacht, dat er door het woord van God in de oudheid hemelen waren en een aarde, compact staande uit het water en te midden van water; en door die middelen werd de toenmalige wereld vernietigd toen ze door water werd overstroomd. Maar door hetzelfde woord zijn de hemelen en de aarde van nu voor het vuur opgespaard en ze worden bewaard voor de dag van het oordeel en van de vernietiging der goddeloze mensen.” — 2 Petr. 3:3-7.

Heeft de redenering van deze spotters een vertrouwde klank? Dat kan best. Het is het soort redenering dat ten grondslag ligt aan de evolutietheorie, de redenering die de Vloed ontkent en die de gedachte aan een toekomstige goddelijke afrekening verwerpt. Ze komt neer op: ’Wij hebben in ons leven geen dramatische oordelen van God waargenomen; en ook onze voorvaders hebben niet zo iets meegemaakt. Wij weten niet beter of natuurlijke processen verlopen op een heel kalme wijze en hebben miljoenen jaren nodig om op wereldomvattende schaal iets te veranderen. Waarom zullen wij ons dus zorgen maken over een plotselinge wereldramp?’

Een dergelijke gedachtengang is gevaarlijk! Toegegeven, ze lijkt een goede beschrijving te geven van de manier waarop natuurprocessen tegenwoordig werken, maar ze negeert totaal het waarschuwende voorbeeld van de Vloed. Mensen die zo denken en weigeren het feit te accepteren dat er een Vloed was, doen dat niet omdat er geen bewijzen voor bestaan, maar „overeenkomstig hun wens”, omdat zij geen rekenschap willen afleggen aan God.

Maar geloven wat men graag wil, brengt geen verandering in de feiten. Er is werkelijk in Noachs dagen een wereldomvattende vloed geweest, net zoals er werkelijk een wereldomvattende dag van afrekening voor het huidige geslacht komt (Matth. 24:32-34). Bent u het niet aan uzelf en uw gezin verplicht ervoor te zorgen dat u te weten komt hoe u dat komende oordeel kunt overleven?