tuin wordt gehouden. En het is voornamelijk de eigenaar die „iets” zal moeten „opgeven”, wat misschien betekent dat hij zijn leven anders zal moeten gaan inrichten om zich aan het dier aan te passen.

Sommige eigenaars gaan verbazend ver als het erom gaat het hun huisdier zo aangenaam mogelijk te maken. Zo was er een gezin dat in het bezit was van twee badkamers en een huis-otter. De mensen deelden gezamenlijk één badkamer en de andere badkamer werd voor privé-gebruik aan de otter afgestaan. In het reeds aangehaalde artikel uit Life stond dan ook: „Langzamerhand komen veel eigenaars tot de ontdekking dat het huisdier de baas is geworden.”

Een evenwichtige kijk op huisdieren

MISSCHIEN hebt u geen luipaard, otter of boa-constrictor in uw huis of achtertuin. Misschien hebt u eenvoudig een van de gewonere, kleine huisdieren — bijvoorbeeld een hond of een kat. Ook in zo’n geval is het echter toch goed uzelf af te vragen of het dier in fysiek opzicht of anderszins wel bij u „thuishoort”. Het is mogelijk dat uw eigen gedrag en houding er de oorzaak van zijn dat het dier niet bij u „thuishoort”, omdat er een onjuiste verhouding tussen u en het dier bestaat. Hoe is dat nu te bepalen? Door te beschouwen voor welk doel hun en ook onze Schepper hen gemaakt heeft, en in welke verhouding hij ze tot de mens heeft geplaatst.

Het bijbelverslag toont aan dat van alle aardse schepselen slechts de mens naar Gods beeld en gelijkenis werd geschapen. Hem werd de heerschappij over alle andere aardse schepselen verleend (Gen. 1:26-28). Hoewel Adam belangstelling had voor de dierlijke schepping en hij de verschillende dieren een naam gaf, vond hij onder ze „geen hulp . . . als zijn tegenhanger” (Gen. 2:19, 20). Ze waren alle lager dan de mens, en werden door Jezus’ discipelen Petrus en Judas passend beschreven als „redeloze dieren”. — 2 Petr. 2:12; Jud. 10.

Het is waar, dieren kunnen spelen en ze kunnen blijk geven van gevoelens als blijdschap, droefheid, genegenheid, vrees, woede en angst. Ook is het zo dat een dier naar gelang de soort waartoe het behoort, maar ook binnen de soort, kenmerkende eigenschappen bezit die het van andere dieren doet verschillen. Toch merkt Hans Bauer op grond van veel onderzoekingen en bewijsmateriaal in zijn boek Animals Are Quite Different op: „Hoewel veel handelingen [van een dier] uiterlijk kunnen lijken op die van een mens . . . vormt een dier nooit zijn leven op grond van abstracte ideeën, en dit geldt tevens voor de afzonderlijke handelingen waaruit dat leven bestaat. . . . Niets van wat een dier doet of nalaat te doen is het gevolg van een stroom van gedachten, van nauwkeurige overweging