Het einde van de huidige economische stelsels

ALS u een machine had ontworpen en ze functioneerde niet goed, wat zou u dan doen? Waarschijnlijk zou u de ene wijziging na de andere uitproberen om te zien of dat betere resultaten zou opleveren. Maar als u nu ontdekte dat het na elke reparatie alleen maar erger werd? Zou het dan niet tijd worden om te overwegen of de machine op zich wel deugt en of misschien een totaal andere machine nodig is?

De huidige economische stelsels werken niet ten goede van de hele mensheid. Er kleven grote ongerechtigheden aan. Hardwerkende mensen zien hun geld wegteren door inflatie. Honderden miljoenen leven in armoede. Nog eens honderden miljoenen beschikken niet eens over de eerste levensbehoeften. De New York Times berichtte over sommige landen: „Voor vele arme mensen is de prijs voor één enkele maaltijd nu hoger dan een dagloon”, hetgeen een treffende vervulling vormt van de bijbelprofetie, „Een dagloon voor een brood”. — Openb. 6:6, Weymouth, vijfde uitgave.

Werkelijk, de huidige economische en monetaire systemen zijn niet in staat de vrede, zekerheid en voorspoed te brengen waarnaar de mensheid zo vurig verlangt. Zelfzucht, hebzucht, trots, een harteloos gebrek aan bezorgdheid voor anderen zijn er helemaal mee verweven.

Wat betekent dit alles dan? Waarom die wereldomvattende inflatie, die voedseltekorten, die oorlogen, al die andere weergaloze moeilijkheden sinds 1914?

Al deze dingen vormen een ’teken des tijds’. Het zijn omstandigheden die zijn voorzegd en die deel zouden uitmaken van de „laatste dagen” van het huidige samenstel van dingen. Als onderdeel van de heersende omstandigheden is ook voorzegd: „Mensen zullen zichzelf liefhebben, het geld liefhebben, . . . zonder zelfbeheersing, . . . Met meer liefde voor genoegens dan liefde voor God.” Al deze dingen vormen een onderdeel van de huidige politieke, economische, sociale en religieuze stelsels. — 2 Tim. 3:1-5.

De tegenwoordige monetaire instabiliteit en de economische moeilijkheden waaronder zo velen gebukt gaan, maken daarom deel uit van het bewijsmateriaal dat dit samenstel van dingen zich naar zijn einde spoedt, zoals Jezus zelf voorzegd heeft (Matth. 24:3-14). Alle lapwerk waarmee de huidige economische systemen draaiende gehouden zouden moeten worden, zal maar een kort leven beschoren zijn. Geen herstelwerk kan de ingebouwde zelfzucht, hebzucht en onrechtvaardigheid ongedaan maken.

Wat al deze dingen dus in werkelijkheid betekenen is dat dit huidige onbevredigende samenstel zich in de richting van zijn grootste ineenstorting beweegt, maar door toedoen van God en niet door menselijk falen. Zoals Jezus zei: „Want er zal dan zulk een grote verdrukking zijn als er sedert het begin der wereld tot nu toe niet is voorgekomen, en ook niet meer zal voorkomen.” — Matth. 24:21.

Op vertroostende wijze belooft Gods profetische Woord echter dat deze tijd van komende moeilijkheden gevolgd zal worden door „een nieuwe aarde” waarin „gerechtigheid zal wonen” (2 Petr. 3:13). Die „nieuwe aarde” betekent een nieuwe mensenmaatschappij, waarbij ook een nieuw economisch stelsel inbegrepen zal zijn, en ditmaal een stelsel dat de belangen van iedere persoon zal dienen. De belofte luidt: „De HERE God Almachtig zal een feestmaal aanrichten voor alle natiën van de wereld — een feestmaal van het rijkste voedsel en de voortreffelijkste wijn. Hier zal hij plotseling de wolk van droefheid wegnemen die over alle natiën heeft gehangen.” — Jes. 25:6-8, Good News Bible.

„Om de huidige economische problemen op te lossen, is het nodig dat alles weer op nul gezet wordt”

Wat spoedig gaat gebeuren, lijkt dus op wat een Japans zakenman ten antwoord gaf toen hem werd gevraagd naar een oplossing voor de economische beroering van onze tijd. Hij merkte op: „Om de huidige economische problemen op te lossen, is het nodig dat alles weer op nul gezet wordt.” Hij zag heel scherp dat er geen hoop is om het stelsel ooit te repareren. En Gods Woord stemt hiermee in: het stelsel is te ver heen. Daarom zal het niet hersteld worden maar afgebroken.

De mogelijkheid dat ons economische stelsel ineenstort, is de laatste tijd onder economen wel vaker besproken. De Amerikaanse financiële commentatrice Sylvia Porter sprak bijvoorbeeld van de reële mogelijkheid van een „inflatoire uitbarsting in dit land en de wereld, waardoor het vertrouwen in enige investering in ’papier’ [papiergeld] verwoest wordt en het functioneren van ons monetaire systeem zo ondermijnd wordt dat de handel tussen naties bijna tot stilstand zou komen”. De kolomschrijfster voegde eraan toe:

„De schokgolven van de explosie zouden zich dan voortplanten, met als gevolg faillissementen in de hele zakenwereld, een uit elkaar spatten van die gevaarlijk gezwollen krediet-zeepbel, een sterke stijging van de werkloosheid, het executeren van veel te hoge hypotheken, en terugname van op afbetaling gekochte goederen omdat de kopers de termijnen niet konden blijven betalen.

Het scenario wordt onder het schrijven steeds beangstigender.”

De politieke commentator Jack Anderson gaf in dezelfde trant commentaar op de onbetrouwbare monetaire situatie door te zeggen:

„De naties kunnen niet blijven lenen om hun levensstandaard te verbeteren. Het geld kan nooit terugbetaald worden tenzij het wordt geïnvesteerd in produktie in plaats van consumptie. Voor vele landen is de schuld al groter dan ze zonder een financiële ineenstorting kunnen verwerken. . . .

Omhoogschietende prijzen verergeren de reeds zware schulden totdat het hele bankwezen dreigt te bezwijken.”

Het Amerikaanse Instituut voor Economische Research maakt de volgende opmerkingen:

„In de komende paar jaar lijken de volgende economische ontwikkelingen in hoge mate waarschijnlijk:

Een ernstige en langdurige wereldomvattende depressie. . . .

Gedurende een langdurige depressie kan sociale onrust extreme vormen aannemen. . . .

Personen of gezinnen die het toch wel belangrijk beter lijken te hebben dan degenen die het ergst zijn getroffen, kunnen een doelwit worden van het geweld van het gepeupel.”

Wanneer mensen nu al zo roven, verkrachten, verwonden en vermoorden, terwijl het nu nog een tijd is van betrekkelijke vrede en voorspoed, dan zal dit veel erger worden als alles ineenstort. Dit blijkt wel uit wat er gebeurde toen in 1977 in de stad New York de elektriciteit uitviel. In bepaalde delen van de stad heerste anarchie. Plundering, vandalisme en berovingen namen epidemische vormen aan. De politie gaf toe dat ze machteloos stond.

Op soortgelijke wijze was in een Afrikaans land een verhoging van 33 percent van de rijstprijs de aanleiding tot relletjes en plunderingen in de hoofdstad. De straten zagen eruit alsof er een oorlog had gewoed. Er werd de staat van beleg afgekondigd en er werd een strikte avondklok ingesteld.

„Op de straten zullen zij zelfs hun zilver werpen, en iets afschuwelijks zal hun eigen goud worden”

Ten aanzien van wat de hele wereld te wachten staat, spreekt de bijbel over „zulk een grote verdrukking . . . als er sedert het begin der wereld tot nu toe niet is voorgekomen, en ook niet meer zal voorkomen”. Gedurende die tijd zal papiergeld waardeloos zijn. De bijbelse profetie zegt zelfs: „Op de straten zullen zij zelfs hun zilver werpen, en iets afschuwelijks zal hun eigen goud worden. Noch hun zilver noch hun goud zal hen kunnen bevrijden op de dag van Jehovah’s verbolgenheid.” — Ezech. 7:19.

Geen menselijke leider, en ook geen enkele regeringsvorm zal in staat zijn die komende „grote verdrukking” af te wenden, aangezien het Gods oordeel over het huidige goddeloze samenstel is. Om die reden waarschuwt zijn Woord: „Stelt uw vertrouwen niet op edelen, noch op de zoon van de aardse mens, aan wie geen redding toebehoort” (Ps. 146:3). Wat is dan de juiste handelwijze? De bijbel antwoordt: „Vertrouw op Jehovah met heel uw hart en steun niet op uw eigen verstand.” — Spr. 3:5.

Degenen die nu hun vertrouwen in Jehovah stellen, belooft hij zelfs in economisch opzicht te helpen. Neen, God zal zijn dienstknechten niet van luxe voorzien, maar hij heeft hun beloofd in hun levensbehoeften te voorzien (Matth. 6:24-34; Ps. 37:25). Ook betekent dit niet dat zij die op God vertrouwen, een gemakkelijk leventje zullen hebben, aangezien ook zij de invloed ondervinden van de slechte wereldtoestanden. Maar zij zullen stellig met meer succes dan de overigen aan de problemen van onze tijd het hoofd kunnen bieden.

Bovendien hebben zij de verzekering dat God hen gedurende de komende ineenstorting zal beschermen en dat zij in leven zullen blijven en een nieuw rechtvaardig samenstel zullen binnengaan (1 Joh. 2:15-17; Ps. 37:27, 34, 37). Dat is de reden waarom een Braziliaans gezin dat heeft geleerd op Jehovah te vertrouwen, kan zeggen: „Hoewel wij midden in de economische problemen zitten, zijn wij een gelukkig gezin omdat wij Jehovah kennen, de gelukkige God, en wij kennen zijn voornemen.”

„Richt u . . . rechtop en heft uw hoofd omhoog, omdat uw bevrijding nabijkomt”

Ongeacht dus hoe nijpend de financiële situatie wordt, wij hebben de stellige hoop dat de allerbeste tijden vlak voor ons liggen in Gods nieuwe ordening. Daarom kunnen personen die de juiste, op nauwkeurige kennis gebaseerde hoop koesteren en die hun vertrouwen stellen op God en niet op materiële rijkdom, ’zich rechtop richten en hun hoofd opheffen, omdat hun bevrijding nabijkomt’. — Luk. 21:28.