Is het waar dat „allen hebben gezondigd”?
HEBT u zich ooit afgevraagd waarom de mensheid, ondanks alle pogingen van oprechte mensen, er tot nu toe niet in is geslaagd de meeste van haar nijpende problemen op te lossen? Waarom schijnt de mens, alhoewel hij een vrij duidelijk beeld heeft van wat hij wil — vrede, voorspoed, geluk, vrijheid van ziekte — steeds verder van deze wenselijke doeleinden af te raken?
Een voorname reden treffen wij in de volgende woorden van de apostel Paulus aan: „Allen hebben gezondigd en bereiken niet de heerlijkheid Gods” (Rom. 3:23). Ja, de meeste krachtsinspanningen van de mensheid zijn door menselijke zondigheid gedwarsboomd.
Sommigen trekken de opmerking van de apostel Paulus wellicht in twijfel. Zij zeggen misschien: ’Hoe komt u erbij dat ik een zondaar ben? Ik doe mijn naaste geen kwaad. Ik leid een rustig leven en veroorzaak geen moeilijkheden. Wat voor zonden bega ik dan?’ De waarheid is echter dat er bij zonde meer betrokken is dan alleen maar onze naaste kwaad te doen of moeilijkheden te veroorzaken. Ja, deze dingen zijn zonden, en het is prijzenswaardig ze te vermijden. Maar het woord „zonde” heeft een bredere toepassing. Paulus bracht zonde in verband met ’het niet bereiken van de heerlijkheid Gods’. Daarom heeft zonde te maken met de verhouding waarin wij tot onze Schepper, Jehovah God, staan.
De woorden die in onze hedendaagse bijbels met „zonde” zijn vertaald, hielden oorspronkelijk de gedachte in van „het doel missen”, namelijk het doel van volmaakte gehoorzaamheid. Gehoorzaamheid waaraan? Aan Gods wil. Daarom zegt een modern bijbels woordenboek: „Zonde is niet alleen zich afkeren van een verhouding van getrouwheid jegens God, maar ook ongehoorzaamheid aan de geboden en de wet.” Aangezien dit zo is, kan alleen God zelf ons met autoriteit zeggen wat hij als zonde beschouwt, en dit heeft hij in de bijbel ook gedaan.
Enkele voorbeelden van zonde
Allereerst zijn vele dingen die in de huidige wereld steeds aanvaardbaarder worden, in werkelijkheid verkeerd. De bijbel zegt: „Noch hoereerders, noch afgodendienaars, noch overspelers, noch mannen die er voor tegennatuurlijke doeleinden op na worden gehouden, noch mannen die bij mannen liggen, noch dieven, noch hebzuchtige personen, noch dronkaards, noch beschimpers, noch afpersers zullen Gods koninkrijk beërven” (1 Kor. 6:9, 10). Ja, overspel, hoererij en homoseksualiteit zijn zonden, en hetzelfde geldt voor stelen.
Toegegeven, vele mensen vermijden immoraliteit en stelen, en dat is heel goed. Maar er zijn nog andere zonden. Onze spraak en ook onze daden kunnen zondig zijn. Liegen is een zonde, evenals lasterlijk gepraat, toornige taal en beschimping (Kol. 3:9; Ps. 101:5; Ef. 4:31). Bovendien zei Paulus: „Moppert niet, zoals sommigen van hen hebben gemopperd en omkwamen door de verdelger” (1 Kor. 10:10, The Bible in Living English). Jakobus veroordeelde pochen, terwijl Paulus ons de raad gaf dwaas gepraat en ontuchtig gescherts te vermijden (Jak. 4:16; Ef. 5:4). Kan iemand van ons naar eer en geweten zeggen dat hij nooit op ten minste één van bovenstaande manieren heeft gezondigd? Dat valt te betwijfelen. Jakobus, de broer van Jezus, zei: „Indien iemand in woorden niet struikelt, die is een volmaakt man” (Jak. 3:2). Kan ook maar iemand van ons er aanspraak op maken volmaakt te zijn? Neen.
Deze zelfde discipel noemde nog een manier waarop wij kunnen zondigen. Hij zei: „Indien iemand . . . weet hoe hij het juiste moet doen en het toch niet doet, is het hem tot zonde” (Jak. 4:17). Hoe moeten wij dit begrijpen? Welnu, stelt u zich eens voor dat er een man op het trottoir loopt en dat er plotseling uit een tuin vóór hem een kind de drukke straat oprent. Stel dat de man in de positie verkeert om te voorkomen dat het kind wordt overreden, maar hem gewoon negeert en voorbijloopt. Toegegeven, hij doet niets verkeerds. Maar dat hij in gebreke blijft iets te doen om het kind te helpen, zou hem tot zonde zijn. Hoe vaak zijn wij allen in gebreke gebleven op een werkelijk liefdevolle wijze ten aanzien van onze medemensen of jegens God te handelen? Iedere keer dat wij in dit opzicht in gebreke blijven, zondigen wij.
Ook een verkeerde geesteshouding kan zondig zijn. Hooghartigheid en arrogantie worden door de bijbel veroordeeld, evenals lafhartigheid (Spr. 21:4; Openb. 21:8). Zelfs verkeerde gedachten zijn zondig. Het laatste van de Tien Geboden luidt: „Gij moogt het huis van uw naaste niet begeren. Gij moogt de vrouw van uw naaste niet begeren, noch zijn slaaf, noch zijn slavin, noch zijn stier, noch zijn ezel, noch iets wat uw naaste toebehoort.” — Ex. 20:17.
Hoe kunnen wij voorkomen dat er verkeerde verlangens in onze geest komen? Misschien door ons geheel in beslag te laten nemen door iets heilzaams. Indien dit echter niet helpt, moeten wij eenvoudig de ware aard van die verlangens onderkennen en ertegen strijden (1 Kor. 9:27). Deze verkeerde verlangens zijn zonden in Gods ogen. — Spr. 21:2.
Ten slotte kan valse religie ons tot zonde brengen. Behalve dat verkeerde praktijken als afgoderij en spiritisme in de bijbel uitdrukkelijk worden verboden, wordt ook aangetoond dat alleen al aangesloten zijn bij een valse religie zondig is. In het laatste boek van de bijbel wordt valse religie beschreven als een grote wereldomvattende stad, Babylon de Grote genoemd. Wij lezen daar: „Gaat uit van haar, mijn volk, indien gij niet met haar in haar zonden wilt delen, en indien gij geen deel van haar plagen wilt ontvangen” (Openb. 18:4). De valse religie heeft zich aan grote zonden schuldig gemaakt. Ze heeft de enige ware God verkeerd voorgesteld, Gods ware dienstknechten vervolgd en zich met politiek ingelaten. Al degenen die bij een valse religie zijn aangesloten, delen in deze zonden in de zin dat zij de organisaties die ze begaan, ondersteunen.
Waarom zijn wij zondig?
Wij hebben slechts enkele manieren genoemd waarop men tot zonde kan vervallen. In de bijbel worden er nog veel meer aangegeven. Na deze te hebben beschouwd, komt u wellicht tot de slotsom dat er niet aan te ontkomen valt op de een of andere manier te zondigen. U bent het waarschijnlijk eens met koning Salomo, die zei: „Er is geen mens die niet zondigt” (1 Kon. 8:46). God zelf merkte op: „De neiging van ’s mensen hart is slecht van zijn jeugd af” (Gen. 8:21). Ja, dat wij zondigen, heeft vele oorzaken, maar de voornaamste oorzaak is wel de zwakheid van ons eigen vlees.
Hoe komt dit? Het is een kwestie van overerving. Oorspronkelijk hadden onze eerste ouders, Adam en Eva, dit probleem niet. Zij waren volmaakt en konden ten aanzien van zonde evenwichtige, redelijke beslissingen nemen. Zij deden echter een verkeerde keus, besloten tegen God in opstand te komen en daarom verloren zij hun volmaaktheid en werden onvolmaakt. Hierdoor lieten zij al hun kinderen een erfenis van zondige, verkeerde neigingen na. De apostel Paulus zette het als volgt uiteen: ’Door bemiddeling van één mens [Adam] is de zonde de wereld binnengekomen en door middel van de zonde de dood, en aldus heeft de dood zich tot alle mensen uitgebreid omdat zij allen gezondigd hadden.’ — Rom. 5:12.
Daarom kunnen wij er zelfs met de beste wil van de wereld niet aan ontkomen te zondigen. Waarom niet? De apostel Paulus zelf bekende: „Het goede dat ik wens, doe ik niet, maar het slechte dat ik niet wens, dát beoefen ik”! (Rom. 7:19) Wij allen hebben hetzelfde probleem.
De gevolgen voor de mensheid zijn rampzalig geweest. ’s Mensen beste bedoelingen zijn door zijn eigen feilbaarheid verijdeld. Zelfzucht en hebzucht hebben vervuiling, armoede en onrecht tot gevolg. Argwaan en wantrouwen veroorzaken onstabiliteit, zowel in internationale betrekkingen als in gezinnen. Corruptie en misdaad belemmeren de krachtsinspanningen die landen in het werk stellen om vooruitgang te boeken. En de mens kan er weinig aan doen.
Met het oog op de overgeërfde zondigheid van de mens hangt bovendien datgene wat in Romeinen 6:23 wordt gezegd, als een donkere wolk boven ons hoofd: „Het loon dat de zonde betaalt, is de dood.” Wij kunnen uit onszelf niets doen om te vermijden dat wij de doodstraf voor onze zonden ondergaan, aangezien wij niets kunnen doen om volledig te vermijden dat wij zondigen. Wij zijn grotendeels overgeleverd aan onze eigen onvolmaaktheid.
Is hiermee het verhaal uit? Zal de mens er door zijn eigen zwakheid altijd van worden weerhouden zijn hoogste idealen en aspiraties te verwezenlijken? Neen, want er is Iemand die ons kan helpen. Nadat de apostel Paulus zijn eigen onvermogen om zonde te vermijden, heeft bekend, zegt hij vervolgens: „Ellendig mens die ik ben! Wie zal mij verlossen van het lichaam dat deze dood ondergaat?” Zijn antwoord? „God zij gedankt door bemiddeling van Jezus Christus, onze Heer!” (Rom. 7:24, 25) Ja, wanneer wij beseffen hoezeer wij ons eigenlijk in de macht van de zonde bevinden en hoe machteloos wij zijn om onszelf te bevrijden, krijgen wij waardering voor de grote liefde en consideratie van God, die ons inderdaad heeft geholpen. Maar hoe heeft hij dit gedaan?