Stimulerend heet, verfrissend koud
ONGEVOELIG, apathisch, onverschillig. In sommige mensen is schijnbaar geen beweging te krijgen. De leden van de vroege christelijke gemeente te Laodicéa werden door een dergelijk probleem gekweld, waardoor zij aanleiding gaven tot de volgende berispende woorden van de zijde van de verheerlijkte Jezus Christus: „Ik ken uw daden, dat gij noch koud noch heet zijt. Waart gij maar koud of anders heet. Omdat gij lauw zijt en noch heet noch koud, daarom ga ik u uitbraken uit mijn mond” (Openb. 3:15, 16). Waarom verkeerde de gemeente in deze betreurenswaardige geestelijke toestand?
De Frygische stad Laodicéa lag landinwaarts van Efeze in Klein-Azië. Een belangrijke handelsroute liep door Laodicéa heen, om zich daarna te splitsen. De ene tak van de weg liep naar Efeze; de andere leidde over de bergen heen naar Filadélfia, Sardes, Thyatíra en ten slotte naar Pérgamum. Het rijke Laodicéa werd beroemd om zijn financiële transacties. Tot de exportprodukten ervan behoorde fijne, zachte zwarte wol die door de plaatselijke schapen werd geleverd. In de buurt bevond zich een medische school en in het gebied werd het Frygische oogpoeder vervaardigd, dat voor bijzonder geneeskrachtig werd gehouden. Laodicéa werd zeer bekend door zijn Frygische tapijten. Naar men aanneemt, is de kunst van het borduren daar ontstaan, en het Latijnse woord voor „borduurder” (phrygio) schijnt deze zienswijze te ondersteunen. Ook werd Laodicéa een centrum van muziek en van de vermaarde Frygische kunststijl die wordt gekenmerkt door geometrische figuren — hakenkruisen, meanders en ruiten.
Zou het gezien de welvaart van Laodicéa zo kunnen zijn dat enigen van de christenen aldaar zich zozeer door commerciële activiteiten in beslag hadden laten nemen dat zij weinig tijd overhielden om het goede nieuws aan anderen te verkondigen? Waren sommigen van hen begonnen een wereldse carrière op de eerste plaats in hun leven te stellen, omdat zij ’iets interessanters’ verlangden dan de gezonde beginselen van het christendom?
Het lijdt geen twijfel dat een dergelijke instelling een verkoeling teweeggebracht kan hebben in de liefde die de Laodiceeërs voor Jehovah, de Meester Jezus Christus en hun naasten koesterden (Matth. 24:12; 22:37-39). Op overeenkomstige wijze lopen wij in deze tijd, indien wij het najagen van een wereldse carrière op de eerste plaats in ons leven gaan stellen en aldus toelaten dat het materialisme aan onze tijd gaat knagen, het gevaar dat wij „lauw” worden in onze toewijding en alleen maar doen alsof, als een soort „verzekering”, ’alleen maar voor het geval „de grote verdrukking” inderdaad tijdens ons leven zou komen’. — Openb. 7:14.
Hoeveel beter is het stimulerend heet te zijn, een warme hartelijkheid ten toon te spreiden jegens hen die de wereld een ’koude’ plaats vinden omdat anderen nalaten werkelijke belangstelling voor hun problemen te tonen! Hoeveel beter is het een verfrissend koude uitwerking te hebben op hen die de ’hitte’ van onrecht ondervinden!
Ook medechristenen kunnen door een ijverig voorbeeld met betrekking tot het op de eerste plaats stellen van de Koninkrijksbelangen, worden gestimuleerd of aangemoedigd (Matth. 6:33). Wanneer zij ziek zijn of aan andere bedroevende omstandigheden het hoofd moeten bieden, kunnen zij door troostende woorden en liefdevolle daden verkoeling vinden en verfrist worden. Vooral jonge christenen zullen er goed aan doen erover te mediteren hoe zij hun tijd en energie het best zouden kunnen besteden.
Hoe lauwheid vermeden kan worden
Waarom gebruikte de uit de doden opgewekte Jezus deze bewoordingen toen hij de gemeente van Laodicéa toesprak? Het is heel goed mogelijk dat hij zinspeelde op de watervoorziening van de stad. In tegenstelling tot de nabijgelegen steden Hiërápolis en Kolosse, had Laodicéa geen eigen waterbron. Hiërápolis stond bekend om zijn warme bronnen, die zo stimulerend en opwekkend waren voor de vermoeide reiziger in de winter. Kolosse had koud water, wat in de hitte van de zomer heel verfrissend was. Maar het water voor Laodicéa moest over enige afstand naar de stad worden aangevoerd, eerst via een open aquaduct en vervolgens door opengeboorde stenen kubussen, die aaneengemetseld waren. Naar alle waarschijnlijkheid was het water lauw tegen de tijd dat het de bewoners van de stad bereikte.
Jezus Christus verwees ook naar andere dingen waarmee de christenen te Laodicéa vertrouwd zullen zijn geweest (Openb. 3:17, 18). In plaats van de zachte, glanzende, zwartwollen gewaden die in het gebied zozeer in trek waren, moesten de Laodiceeërs zich witte bovenklederen aanschaffen die hen zouden identificeren als christelijke dienstknechten van Jehovah (Openb. 16:15). In plaats van het „goud” van de geldtransacties van Laodicéa, kregen zij de aanmaning om hoedanigheden als geloof en volharding aan de dag te leggen, die door beproeving konden worden versterkt en die veel waardevoller en duurzamer waren dan welke materiële rijkdommen maar ook (1 Kor. 3:10-15; 1 Petr. 1:6, 7). Geestelijke „oogzalf” zou veel doeltreffender blijken te zijn dan het Frygische oogpoeder. De Laodiceeërs moesten de hoop op eeuwig leven onderscheiden en hun leven inrichten met die hoop in gedachten. — Rom. 12:12; 1 Tim. 4:7; Fil. 3:13, 14.
Hierin ligt een les besloten voor een christen die in deze tijd leeft. In plaats van te proberen zijn verlangen naar de laatste mode in kleding en het beste op het gebied van voedsel, behuizing en vervoer te bevredigen, doet hij er wijs aan ernaar te streven van Jezus Christus geestelijke „bovenklederen”, „goud” en „oogzalf” te „kopen”. Ja, „kopen”, zei Jezus. Het zal iets kosten — tijd om met Gods volk om te gaan; tijd om Gods Woord en de hulpmiddelen voor bijbelstudie te bestuderen; tijd om te mediteren over dat wat wij leren en nieuwe punten in verband te brengen met dat wat wij al weten, en daarbij veranderingen in ons denken aan te brengen; tijd en moeite om dat wat wij leren met anderen te delen. Dit kan betekenen dat wij in materieel opzicht met minder moeten zien rond te komen om meer tijd te kunnen besteden aan het bestuderen van de Schrift en het in geestelijk opzicht helpen van anderen. Wanneer een christen dit doet, zal zijn hoop beslist levend worden gehouden.
De valstrikken van amusement en immoraliteit
Andere valstrikken bedreigden de christenen in Laodicéa en zouden ertoe hebben kunnen bijdragen dat zij „lauw” werden. Archeologische opgravingen hebben ruïnes aan het licht gebracht van een stadion, theaters en sportpaleizen. Zou het kunnen zijn dat sommige christenen een liefde voor genoegens in hun leven hebben laten binnensluipen? Gods dienstknechten in deze tijd moeten op hun hoede zijn voor het verlangen naar de verkeerde soort van amusement of te veel amusement. Vooral jonge christenen kunnen het idee hebben dat er iets mis is met hen als zij niet elke week, vooral op zaterdagavond, als anderen zoveel plezier schijnen te hebben, naar de bioscoop of een show gaan of een feestje hebben. Die jeugdige christenen voelen zich misschien in verlegenheid gebracht als zij de volgende maandagmorgen niet met hun schoolkameraden of hun collega’s over werelds amusement kunnen meepraten. Maar waarom zou je geen amusement organiseren met andere geestelijk sterke jonge mensen, en ook ouderen? Hoeveel beter is het niet, verfrist te worden door in het gezelschap te zijn van „hen die de Heer aanroepen uit een rein hart”! — 2 Tim. 2:22.
Ook immoraliteit en brasserijen vormden bedreigingen voor het geestelijke welzijn van de christenen in Laodicéa. De bevolking aanbad Dionysus, de Griekse god van de wijn. Zijn aanbidders probeerden in hem te worden opgenomen door woest te dansen. De fallus speelde een voorname rol in zijn rituelen.
Thans worden wij omringd door een wereld met steeds verder verslechterende morele maatstaven. Op veel plaatsen is immoraliteit de norm. Veel van het hedendaagse discodansen vertoont overeenkomst met de orgiastische „razernij” ter ere van Dionysus of Bacchus. Jehovah’s dienstknechten moeten weerstand bieden aan de druk om aan dergelijke dingen mee te doen, als zij willen voorkomen dat zij ’uit de mond van Jezus worden uitgebraakt’. Het is werkelijk van levensbelang dat wij ons leven in overeenstemming met Jehovah’s heiligheid of zuiverheid leiden. — 1 Petr. 1:16.
In deze tijd „heet” of „koud” blijven
Jezus Christus herinnerde de Laodiceeërs eraan dat zijn terechtwijzing en strenge onderricht het bewijs waren van zijn liefde voor hen (Openb. 3:19). Dringend raadde hij hun aan ermee voort te gaan geestelijke kracht te verwerven. Als de vroege christenen erover nadachten hoe Jezus zich voorstelde als de „Amen”, „de getrouwe en waarachtige getuige, het begin van de schepping door God”, konden zij verzekerd zijn van de betrouwbaarheid van Gods Zoon en de onomstotelijke zekerheid van datgene wat hij hun had beloofd (Openb. 3:14). Precies zoals Jezus het „begin” van de met verstand begaafde schepping is, zo is hij ook het „begin” van de schepping van „nieuwe hemelen en een nieuwe aarde”, die door de christenen werden verwacht (2 Petr. 3:13). Het verkrijgen van de beloning was voor hen slechts een kwestie van tijd.
Zo is het ook thans slechts een kwestie van tijd, en al het bewijsmateriaal duidt erop dat het om een korte tijd gaat (Openb. 12:12). Voorkom derhalve dat u de invloed van de wereld de kans geeft u „lauw” te maken. Pas op wanneer u zich inlaat met materialistische doeleinden. Denk er kritisch over na of het verstandig is een wereldse carrière tot het middelpunt van uw leven te maken. Houd de hoeveelheid en de soort van amusement in de gaten waar u zich mee inlaat, evenals uw omgang. Houd uzelf geestelijk sterk en waakzaam door uw tijd op verstandige wijze te gebruiken voor bijbelstudie, voor vergaderingen met Jehovah’s volk en voor ijverige dienst voor uw God. — 1 Kor. 15:58.
Jezus Christus had een manier van optreden en een persoonlijkheid die zowel stimulerend heet waren in de ogen van hen die Jehovah liefhadden, als verfrissend koud, verzachtend, voor hen die vermoeid waren van zonde en de lasten van het leven (Matth. 11:28, 29; Joh. 2:17). Christenen in deze tijd kunnen het voorbeeld van Christus volgen door in overeenstemming te handelen met de strekking van zijn boodschap aan de gemeente te Laodicéa.
[Illustratie op blz. 9]
Een Romeins aquaduct voerde het water naar Laodicéa