Reeds vóór de Vloed werden er dieren gedood om de mens van kleding te voorzien en voor offerandelijke doeleinden (Ge 3:21; 4:4). Maar pas na de Vloed gaf Jehovah Noach en zijn gezin toestemming om ook vlees aan hun menu toe te voegen, op voorwaarde dat men het bloed eruit had laten lopen (Ge 9:3, 4). Hoewel het de mens dus geoorloofd was dieren te doden voor zijn noodzakelijke voedsel, mocht hij geen zinloze slachtingen aanrichten louter voor de sensatie van de jacht of om zijn eigen dapperheid te tonen, zoals Nimrod, de opstandeling tegen God, ongetwijfeld deed. — Ge 10:9.

Reine en onreine dieren. In de instructies die God aan Noach gaf, bemerken wij dat er in verband met de dieren die hij in de ark moest nemen, sprake is van een classificatie: zeven stuks van al het rein gedierte en twee stuks van al het onrein gedierte (Ge 7:2, 3, 8, 9). Aangezien de mens nog geen vlees mocht eten, werd dit onderscheid tussen rein en onrein waarschijnlijk bepaald op grond van datgene wat voor Jehovah een aanvaardbaar offer was. Toen Noach uit de ark kwam, wist hij dan ook welke dieren rein waren en op het altaar geofferd konden worden (Ge 8:20). Destijds bestond er nog geen beperking met betrekking tot het soort van dieren dat Noach en zijn gezin mochten eten, zoals blijkt uit Jehovah’s woorden: „Al het zich bewegende gedierte dat leeft, mag u tot voedsel dienen.” — Ge 9:3.