Jonge mensen vragen . . .

Waarom moet ik al die karweitjes doen?

„M’n kamer opruimen? Waarom? Daar heb ik geen zin in. Het is trouwens over een paar dagen toch weer hetzelfde.” — Stéphanie, vijftien jaar.

„Als ik de hele middag bezig ben met de karweitjes die m’n moeder me opdraagt, heb ik het idee dat ik flink hard gewerkt heb. Dan denk ik even na. Mams werkt de hele dag aan één stuk door en dat elke dag opnieuw. Ik besef dat zij het niet makkelijk heeft.” — Steven, vijftien jaar.

DE HOUDING van tieners tegenover het doen van huishoudelijke karweitjes varieert van een en al bereidwilligheid tot totale afkeer. Misschien word je zelf ook wat wrevelig als je wordt gevraagd je vrije tijd te gebruiken voor zoiets „vervelends” als schoonmaken en afwassen. Maar of je karweitjes nu ziet als een prettige afwisseling of als een irritante inbreuk op je vrije tijd, ze zijn noodzakelijk voor een soepele gang van zaken in een huishouden. Als gezinsleden niet gewillig meewerken in zulke dingen, rijzen er moeilijkheden en spanningen.

Waarom jouw hulp telt

Misschien kun je moeilijk geloven dat zoiets saais als het buitenzetten van het huisvuil zo belangrijk kan zijn. Zelfs routineklusjes zijn echter belangrijk, want ze zorgen voor een huis waar het plezierig wonen is en dragen ertoe bij dat dingen waar prijs op wordt gesteld in goede conditie blijven. In haar boek Moi, ta mère beklemtoonde de Franse schrijfster Christiane Collange dit punt met een vleugje humor: „Het is vermoeiend spullen op te moeten bergen en er zorg aan te moeten besteden. Maar als je ze verwaarloost, nemen ze wraak door vuil te worden, te breken of zoek te raken.”

Jouw liefdevolle medewerking kan ook de druk op je ouders, die vaak hele of halve dagen werken, wat verlichten. Door in huis de helpende hand te bieden, kun je je ouders zelfs beter gaan begrijpen. Hoe dat zo? De zestienjarige Dominic, die in de buurt van Parijs woont, legde uit: „Pas als je je ouders een handje helpt, ga je begrijpen hoe het komt dat ze moe zijn. Als je zelf verscheidene uren bezig bent, kun je je in hun situatie verplaatsen en besef je dat ze echt moe zijn.” Wees er ook van verzekerd dat ouders je steun op prijs stellen!

Karaktersterkte ontwikkelen

Huishoudelijke karweitjes kunnen ook bezien worden als een levensles, een dagelijkse oefening in wilskracht. Goed, de resultaten zijn niet altijd onmiddellijk merkbaar, maar bedenk dat je krachtsinspanningen om je van verantwoordelijkheden te kwijten, in je latere leven beloningen zullen afwerpen. De bijbel zegt daarover: „Goed is het zijn juk van jongs af te dragen.” — Klaagliederen 3:27, Willibrordvertaling.

Ja, je moet karaktersterkte ontwikkelen, een persoonlijkheid die bestand is tegen de druk van het leven als volwassene. Dus moet je vroeg beginnen met het aankweken van goede werkgewoonten die je in staat stellen op eigen benen te staan — ook als dat betekent dat je minder tijd voor ontspanning hebt.

Stéphanie gaf toe: „Ik deed nooit zo graag huishoudelijk werk. Ik zei altijd bij mezelf: ’Als je het niet wilt, doe je het niet.’ Maar ik ben van mening veranderd. Ik besef nu dat als ik thuis meehelp, ik verantwoordelijkheid leer dragen, en dat zal me later goed van pas komen.”

Wees als je een jongen bent niet geschokt als je ouders je vragen karweitjes te doen die normaal door meisjes worden gedaan, of als je een meisje bent vice versa. Het kan zijn dat je ouders het verstandig oordelen je opvoeding te verbreden. Wanneer je later als volwassene op eigen benen staat, ben je misschien blij dat je je allerlei huishoudelijke bekwaamheden eigen hebt gemaakt. Het is trouwens geen schande voor een jongen als hij weet hoe hij een knoop aan moet naaien of voor een meisje als zij een spijker in de muur kan slaan! Het is interessant dat het bijbelverslag in Johannes 21:9-12 te kennen geeft dat Jezus Christus een maaltijd klaarmaakte voor zijn discipelen, een taak die in oude tijden gewoonlijk voor vrouwen was weggelegd. — Vergelijk Spreuken 31:15.

Op dezelfde golflengte raken

„Hoe ik ook m’n best doe, mijn ouders zijn nooit tevreden”, klagen sommige gefrustreerde tieners. Het probleem kan echter zijn dat ouders en kinderen eenvoudig niet dezelfde taal spreken. In zijn boek Parent Power! maakte John Rosemond daarover de volgende opmerking: „Wat betekent een kamer ’een beurt geven’? Ouders denken dat hun kinderen dat weten, maar het idee dat een kind daarover heeft is nooit gelijk aan dat van de ouders . . . Als sommige werkjes dagelijks moeten gebeuren, zou een lijstje van wat daaronder valt menige zinloze woordenwisseling voorkomen. Een duidelijk opgestelde richtlijn is altijd gemakkelijker te gehoorzamen.”

De hulp die je ouders verlangen, kan in grote lijnen in twee categorieën verdeeld worden: (1) karweitjes voor het gezin in het algemeen, bijvoorbeeld tafeldekken of afruimen, afwassen, het huis een beurt geven, koken, boodschappen doen, de vuilnisemmer legen, in de tuin werken; (2) persoonlijke karweitjes, zoals je bed opmaken, je kamer op orde brengen, je kleren opbergen en je schoenen poetsen. Als je niet zeker weet wat je ouders van je verwachten als zij je vragen een van de bovenstaande dingen te doen, vraag dan om specifieke instructies, zo nodig zelfs een lijstje. Bedenk dat er vaak meer tijd gaat zitten in het debatteren over karweitjes dan het zou kosten om ze gewoon te doen! Twee Franse jongeren, Côme en Dominic, zeiden het zo: „Hoe minder werk we doen, hoe minder we willen doen, en hoe meer heibel we erover maken.” Hoe sneller je je dus van je taken kwijt, des te gelukkiger kan iedereen zijn.

Wat kun je echter doen als je denkt dat je ouders van jou het onmogelijke verlangen en van je broers en zussen zogoed als niets? Je rechtvaardigheidsgevoel is gekwetst en je voelt je er ongelukkig onder. Waarom zou je dan niet een geschikt moment uitkiezen om een openhartig gesprek met je ouders te voeren? Misschien ontdek je dat je broers en zussen minder tijd hebben dan jij omdat zij meer huiswerk en langere schooltijden hebben, of dat jij de gezondste en sterkste van de kinderen bent. Is dat een reden om je ongelukkig te voelen?

En als je nu vindt dat de huishoudelijke karweitjes te veel van je tijd vergen? Tel dan de uren eens op die je besteedt aan tv-kijken, luisteren naar je lievelingsmuziek of lezen! Misschien moet je je tijd anders indelen.

„Het begon allemaal”, zei Steven, „toen mijn ouders me vroegen mijn eigen kamer te doen en af te wassen.” Steven vond dit een zware last. Maar hij bemerkte dat als hij zijn tijd goed indeelde, hij zijn taken heel gemakkelijk aankon.

God behagen met je werk

Door thuis te helpen, eer je je ouders, net als de Israëlitische kinderen en tieners uit bijbelse tijden. Labans dochter Rachel bijvoorbeeld hoedde de kudden van haar vader. En de dochters van Rehuël of Jethro hadden de verantwoordelijkheid water voor de kudde te putten — eentonig en vermoeiend werk (Genesis 29:9; Exodus 2:16). Ook jongens werden in de praktijk opgeleid; zo leerde Jezus ongetwijfeld het timmermansvak van zijn pleegvader Jozef. — Matthéüs 13:55; Markus 6:3.

Net als in oude tijden kunnen zegeningen het resultaat zijn als je je ouders blijmoedig steunt. Sta eens stil bij het bijbelverslag over Rebekka. Toen Abrahams knecht iets te drinken vroeg, stond Rebekka onmiddellijk voor hem klaar. Zij gaf niet alleen hem te drinken maar bood ook bereidwillig aan water te putten voor zijn kamelen. De bijbel vertelt dat zij „telkens weer naar de put [liep] om water te putten, en zij bleef voor al zijn kamelen putten” (Genesis 24:15-21). De karavaan bestond uit tien kamelen. Als je in aanmerking neemt dat een kameel 19 tot 26 liter water per dag kan drinken, is het duidelijk dat Rebekka tientallen liters water geput moet hebben om alle kamelen te drenken. Haar bereidheid om te werken bracht haar echter zegeningen. Zij werd uitverkoren om de vrouw van Isaäk te worden en een aandeel te hebben aan de verwezenlijking van Jehovah’s voornemen het Zaad voort te brengen waardoor de mensheid gezegend zou worden! — Genesis 22:18.

Wees ervan verzekerd dat als jij je deel doet van de huishoudelijke karweitjes, God ook zeer verheugd is over jouw ijverige pogingen om ’je ouders te eren’. — Efeziërs 6:1, 2.

[Illustratie op blz. 20]

Vaak gaat er meer tijd zitten in het debatteren over karweitjes dan het zou kosten om ze gewoon te doen!