Kinderen voor Rachel?

In die tijd werd onvruchtbaarheid als iets rampzaligs beschouwd. God had Abraham, Isaäk en Jakob beloofd dat hun familie het „zaad” zou voortbrengen door bemiddeling waarvan alle families zich zouden zegenen (Genesis 26:4; 28:14). Maar Rachel was kinderloos. Jakob redeneerde dat alleen God Rachel zonen kon geven, waardoor ze haar deel tot die zegeningen kon bijdragen. Rachel was echter ongeduldig. „Hier is mijn slavin Bilha”, zei ze. „Heb betrekkingen met haar, opdat zij op mijn knieën kan baren en opdat ik, ja ik, kinderen van haar kan krijgen.” — Genesis 30:2, 3.

Rachels houding kan voor ons moeilijk te begrijpen zijn. Maar uit oude huwelijkscontracten die overal in het Midden-Oosten gevonden zijn, blijkt dat het algemeen gebruikelijk was dat een onvruchtbare vrouw haar man een dienstmeisje gaf om een erfgenaam voort te brengen (Genesis 16:1-3).a In sommige gevallen zouden de kinderen van de slavin dan als kinderen van de vrouw worden beschouwd.

Toen Bilha een jongen kreeg, zei Rachel verrukt: „God is als mijn rechter opgetreden en heeft ook naar mijn stem geluisterd, zodat hij mij een zoon heeft gegeven.” Ze noemde hem Dan, wat „Rechter” betekent. Ook zij had in verband met haar trieste lot gebeden. Bij de geboorte van Bilha’s tweede zoon, Naftali, wat „Mijn worstelingen” betekent, zei Rachel: „Met moeizame worstelingen heb ik met mijn zuster geworsteld. Ook ben ik als overwinnares te voorschijn gekomen!” De namen duiden op de wedijver tussen de rivalen. — Genesis 30:5-8.

Misschien dacht Rachel dat ze in harmonie met haar gebeden handelde toen ze Bilha aan Jakob gaf, maar het was niet Gods manier om haar kinderen te geven. Daar zit een les voor ons in. We mogen niet ongeduldig worden als we Jehovah om iets smeken. Hij kan gebeden op onverwachte manieren verhoren en wanneer we dat het minst verwachten.