Na een tijdje kreeg Eva een tweede zoon, maar we lezen nergens dat ze hem ook zo bijzonder vond. Ze noemden hem Abel, wat „Ademtocht” of „IJdelheid” kan betekenen (Genesis 4:2). Blijkt uit die naam dat ze van Abel minder hoge verwachtingen hadden dan van Kaïn? We weten het niet.

Terwijl de twee broers opgroeiden, leerde Adam ze waarschijnlijk hoe ze in hun levensbehoeften konden voorzien. Kaïn werd landbouwer en Abel herder.

Abel nam er ongetwijfeld de tijd voor om over geestelijke dingen na te denken. Als herder moest hij lange afstanden afleggen. Hij leidde zijn schapen over de heuvels, door valleien en door rivieren, altijd op zoek naar het groenste gras, de beste waterpoelen en rustplaatsen met de beste beschutting. Van al Gods schepselen leken schapen het meest hulpeloos, alsof ze van nature de mens nodig hadden om ze te leiden en te beschermen. Begreep Abel dat ook hij de leiding, bescherming en zorg nodig had van Iemand die veel wijzer en machtiger was dan de mens? Hij heeft vast veel van zulke gedachten in gebed onder woorden gebracht, en daardoor bleef zijn geloof groeien.