ETHANIM

(E̱thanim) [waarschijnlijk: Bestendige (stromen); Altijd vlietende (stromen)].

Dit was de zevende maanmaand van de godsdienstige kalender van de Israëlieten, maar de eerste maand van de burgerlijke kalender (1Kon 8:2). Ze kwam overeen met september/oktober. Na de Babylonische ballingschap werd ze Tisjri genoemd, een naam die niet in het bijbelse verslag voorkomt maar wel in na-exilische geschriften te vinden is.

Over het feest dat op de vijftiende dag van deze maand (of omstreeks begin oktober) begon, schrijft de historicus Josephus: „Op den vijftienden dag dierzelfde maand beval Mozes, met het oog op den naderenden winter, dat ieder voor zijn gezin tenten zou opslaan, om zich tegen de winterkoude te beschutten.” — Joodsche oudheden, III, x, 4.

Begin van het landbouwjaar. Terwijl Abib (of Nisan) na de uittocht uit Egypte de eerste maand van het jaar volgens de joodse godsdienstige kalender werd, bleef Ethanim als de eerste maand van de burgerlijke of landbouwkalender gelden. In deze maand was de oogst bijna volledig binnengehaald en daarmee het landbouwjaar ten einde. De vroege regens die daarna vielen, maakten de grond zacht en dan begon het ploegen, waarna het eerste zaad werd uitgestrooid. Jehovah duidde Ethanim aan als het keerpunt van het jaar toen hij over het feest der inzameling zei dat het gevierd werd „bij de afloop van het jaar” en „bij de jaarwisseling” (Ex 23:16; 34:22). Ook is opmerkenswaard dat het jubeljaar niet in de maand Abib, maar in de maand Ethanim begon. — Le 25:8-12.

De naam Tisjri, die later aan deze maand werd gegeven, betekent „Begin van het jaar”, en 1 Tisjri wordt door de joden nog steeds als hun nieuwjaarsdag of Rosj Hasjana („Hoofd van het jaar”) gevierd.

Feestmaand. Ethanim was ook een maand van feesten. De eerste dag was de „dag van trompetgeschal” (Le 23:24; Nu 29:1). Aangezien elke nieuwe maan gewoonlijk met een trompetstoot werd aangekondigd, werd er op deze dag waarschijnlijk vaker of langer op de trompetten geblazen (Nu 10:10). Op 10 Ethanim werd de jaarlijkse Verzoendag gevierd (Le 16:29, 30; 23:27; Nu 29:7). Van de 15de tot de 21ste vond het Loofhuttenfeest of feest der inzameling plaats, gevolgd door een plechtige vergadering op de 22ste dag (Le 23:34-36). Een groot deel van de maand Ethanim werd dus door deze feesttijden in beslag genomen.

Gebeurtenissen die in Ethanim vielen. Aangezien de bijbel vanaf het eerste boek chronologische gegevens verschaft, en aangezien er voor het eerst van levensjaren melding wordt gemaakt in verband met het leven van Adam, schijnt het feit dat vroeger Ethanim de eerste maand van het jaar was, een basis te verschaffen om te geloven dat Adams leven in deze maand begon (Ge 5:1-5). Het was op de eerste dag van de eerste maand (later Ethanim genoemd) dat Noach, nadat hij al meer dan tien maanden in de ark had doorgebracht, de bedekking van de ark verwijderde en zag dat de wateren van de vloed van de aardbodem waren weggevloeid (Ge 8:13). Ruim 1300 jaar later wijdde Salomo in Ethanim de voltooide tempel te Jeruzalem in (1Kon 8:2; 2Kr 5:3). Na de verwoesting van Jeruzalem in 607 v.G.T. kenmerkte de moord op de stadhouder Gedalja en de daaropvolgende vlucht die de overgebleven Israëlieten in de maand Ethanim naar Egypte ondernamen, de volledige woestligging van Juda (2Kon 25:25, 26; Jer 41:1, 2). Deze gebeurtenissen hadden te maken met de redenen voor de in Zacharia 8:19 genoemde „vasten van de zevende maand”. Zeventig jaar later waren de uit ballingschap vrijgelaten Israëlieten tegen deze zelfde maand uit Babylon teruggekeerd om met de herbouw van de tempel in Jeruzalem te beginnen. — Ezr 3:1, 6.

Het bewijsmateriaal geeft ook te kennen dat zowel Jezus’ geboorte als zijn doop en zalving in deze maand plaatsvonden. — Zie JEZUS CHRISTUS.