15, 16. (a) Welke uitwerking had het op Hanna dat ze haar hart bij Jehovah had uitgestort? (b) Wat hebben we aan Hanna’s voorbeeld als we last hebben van negatieve emoties?

¹⁵ Hoe voelde Hanna zich nadat ze haar hart bij Jehovah had uitgestort en hem daar in zijn tabernakel had aanbeden? Het verslag zegt: „Toen ging de vrouw heen en at, en haar gezicht toonde geen bezorgdheid meer” (1 Sam. 1:18). Hanna voelde zich opgelucht. Het was alsof ze haar zware last bij iemand had neergelegd die veel sterker was dan zij, haar hemelse Vader. (Lees Psalm 55:22.) Zijn er problemen die te zwaar voor hem zijn? Nee, toen niet, nu niet, nooit!

¹⁶ Als wij ontmoedigd zijn of gebukt gaan onder verdriet, kunnen we Hanna’s voorbeeld volgen en ons hart uitstorten bij Jehovah, die in de Bijbel de „Hoorder van het gebed” wordt genoemd (Ps. 65:2). Als we dat in geloof doen, merken ook wij misschien dat ons verdriet plaatsmaakt voor „de vrede van God, die alle gedachte te boven gaat” (Fil. 4:6, 7).

¹⁸ Wanneer precies besefte Peninna dat het haar niet meer lukte om Hanna van streek te maken? Dat zegt het verslag niet, maar de uitdrukking „geen bezorgdheid meer” doet vermoeden dat Hanna vanaf toen opgewekter was.