Daar was hij nog maar net van bekomen toen er een groot vuur voorbijkwam, dat hem dwong een paar stappen achteruit te doen, de grot in (1 Koningen 19:11, 12).

In alle drie de gevallen zegt het verslag dat Jehovah niet in deze spectaculaire demonstraties van natuurkracht te vinden was. Elia wist dat Jehovah niet de een of andere mythische natuurgod was zoals Baäl, die door zijn misleide aanbidders geprezen werd als de Wolkenberijder, of brenger van regens. Jehovah is de echte Bron van alle enorme krachten in de natuur, maar hij is ook veel groter dan alles wat hij gemaakt heeft. Zelfs de stoffelijke hemel kan hem niet bevatten! (1 Koningen 8:27) Maar hoe werd Elia hierdoor geholpen? Denk eens aan zijn angst. Met een God als Jehovah aan zijn kant, die al die enorme krachten kan gebruiken, hoefde Elia echt niet bang te zijn voor Achab en Izebel! — Psalm 118:6.

Toen het vuur weg was, werd het stil en hoorde Elia „een rustige, zachte stem”b. Die vroeg hem opnieuw zich te uiten, en dat deed Elia: hij vertelde voor de tweede keer waar hij mee zat.