Elia’s ervaring, waarover aan het begin van dit hoofdstuk werd gesproken, is hier een voorbeeld van. Waarom gaf Jehovah hem die ontzagwekkende demonstratie van zijn kracht? De slechte koningin Izebel had gezworen dat ze Elia zou laten terechtstellen. De profeet was gevlucht voor zijn leven. Hij voelde zich alleen, bang en ontmoedigd — alsof al zijn harde werk voor niets was geweest. Om Elia te troosten, herinnerde Jehovah hem op een levendige manier aan Zijn kracht. De wind, de aardbeving en het vuur maakten duidelijk dat het machtigste Wezen in het universum daar bij Elia was. Waarom zou hij bang zijn voor Izebel terwijl de almachtige God aan zijn kant stond? (1 Koningen 19:1-12)b