„Wie heeft de dauwdruppels gebaard?”

EEN negentiende-eeuwse journalist beschreef dauwdruppels als „de vloeibare juwelen van de aarde, gewrocht door de lucht”. Onze Schepper vroeg aan de patriarch Job uit de oudheid: „Wie heeft de dauwdruppels gebaard?” (Job 38:28) God herinnerde Job aan de goddelijke oorsprong van de kostbare dauw.

Afgezien van zijn glinsterende, juweelachtige schoonheid wordt dauw in de bijbel in verband gebracht met zegen, vruchtbaarheid, overvloed en de instandhouding van het leven (Genesis 27:28; Deuteronomium 33:13, 28; Zacharia 8:12). Tijdens het hete, droge jaargetijde in Israël was „de dauw van de Hermon” van levensbelang voor de plantengroei en dus ook voor het volk. Van de beboste en besneeuwde hoogten van de berg Hermon stijgen nog steeds nachtelijke dampen op die condenseren en voor overvloedige dauw zorgen. De psalmist David vergeleek de verkwikking die deze dauw brengt met de aangename ervaring in eenheid te wonen met medeaanbidders van Jehovah. — Psalm 133:3.

De instructies die de profeet Mozes aan Israël gaf, waren zacht en verkwikkend, als dauwdruppels. Hij zei: „Mijn rede zal druppelen als de dauw, als zachte regens op het gras en als overvloedige regenbuien op de plantengroei” (Deuteronomium 32:2). In deze tijd maken Jehovah’s Getuigen het levengevende goede nieuws omtrent Gods koninkrijk tot de einden der aarde bekend (Mattheüs 24:14). Gods uitnodiging luidt: „’Kom!’ En een ieder die dorst heeft, kome; een ieder die wil, neme het water des levens om niet” (Openbaring 22:17). Miljoenen mensen uit alle natiën aanvaarden dit aanbod van geestelijke verkwikking door God waardoor het leven voor eeuwig in stand gehouden kan worden.