Hoe betrouwbaar zijn bijbelse voorzeggingen?
ER ZIJN tegenwoordig heel wat geschiedenisboeken. Deze verslagen over wat er in het verleden is gebeurd, blijken vaak heel fascinerend te zijn. Terwijl wij ze lezen, stellen wij ons wellicht voor dat wij in lang vervlogen tijden leven. Onze fantasie voert ons mee terwijl mensen, plaatsen en gebeurtenissen vanaf de stille bladzijden tot leven lijken te komen.
De bijbel is zo’n boek — een boek vol opwindende historische verslagen. Door middel van zijn bladzijden kunnen wij mannen en vrouwen zoals Abraham, zijn vrouw Sara, koning David, koningin Esther en de Grote Onderwijzer, Jezus Christus, leren kennen. Wij kunnen in feite naast hen lopen, horen wat zij hebben gezegd, en zien wat zij hebben gezien. Velen zijn echter van mening dat de bijbel veel meer is dan een geschiedenisboek. Zij geloven dat dit boek bevat wat men wel van tevoren opgetekende geschiedenis heeft genoemd. Waarom? Omdat de bijbel vol staat met voorzeggingen, of profetieën.
Maar hoe betrouwbaar zijn de voorzeggingen van de bijbel? Als bijbelse profetieën in gebeurtenissen uit het verleden in vervulling zijn gegaan, kunnen wij dan niet verwachten dat zulke voorzeggingen omtrent toekomstige gebeurtenissen eveneens uit zullen komen? Laten wij eens enkele voorbeelden bekijken om te zien of bijbelse voorzeggingen betrouwbaar zijn.
Israël en Assyrië op het wereldtoneel
Gods profeet Jesaja, die rond 778 v.G.T. begon te profeteren, voorzei: „Met voeten zullen de eminente kronen van de dronkaards van Efraïm [Israël] worden vertreden. En de verwelkende bloem van zijn luisterrijke sieraad dat op het hoofd van het vruchtbare dal rust, moet worden als de vroege vijg vóór de zomer, die wanneer iemand ze ziet, terwijl ze nog in zijn handpalm is, door hem wordt opgeslokt” (Jesaja 28:3, 4). Zoals in deze bewoordingen was voorzegd, was Israëls hoofdstad, Samaria, tegen het midden van de achtste eeuw v.G.T. als een rijpe vijg geworden die door de militaire strijdkrachten van Assyrië kon worden geplukt en opgeslokt. En dat was precies wat er gebeurde toen Samaria in 740 v.G.T. door de Assyriërs werd veroverd. — 2 Koningen 17:6, 13, 18.
Na verloop van tijd was het de beurt van Assyrië om de geschiedenis in te gaan. De hoofdstad van dit rijk was Nineve, een stad die zo berucht was om haar wrede behandeling van gevangenen dat ze „de stad van bloedvergieten” werd genoemd (Nahum 3:1). Jehovah God zelf had de verwoesting van Nineve verordend. God had bijvoorbeeld bij monde van de profeet Nahum gezegd: „Zie! Ik ben tegen u . . . Ik wil u verachtelijk maken; en ik wil u tot een schouwspel stellen. En het moet geschieden dat iedereen die u ziet, van u zal wegvluchten en stellig zal zeggen: ’Nineve is gewelddadig geplunderd!’” (Nahum 3:5-7) Ook Zefanja voorzei dat Assyrië verdelgd en Nineve tot een woestenij gemaakt zou worden (Zefanja 2:13-15). Deze profetieën werden in 632 v.G.T. vervuld, toen verrassend genoeg de verenigde strijdkrachten van de Babylonische koning Nabopolassar en de Meder Cyaxares Nineve plunderden en met de grond gelijkmaakten — zo grondig dat zelfs de ligging van de stad meer dan 2000 jaar onbekend was. Nu betrad het Babylonische Rijk het wereldtoneel.
Babylons verwoesting voorzegd
De bijbel had geprofeteerd dat het Babylonische Rijk omvergeworpen zou worden, en had voorzegd hoe de hoofdstad ervan, Babylon, zou vallen. Bijna twee eeuwen van tevoren waarschuwde de profeet Jesaja dat de rivier de Eufraat drooggelegd zou worden. Die rivier stroomde door Babylon heen, en poorten langs de rivier waren een belangrijk onderdeel van de verdedigingswerken van de stad. De profetie noemde Cyrus als de veroveraar en vermeldde dat Babylons „deuren met dubbele vleugels” niet gesloten zouden zijn voor de indringers (Jesaja 44:27–45:7). In overeenstemming hiermee zag God erop toe dat Babylons deuren met dubbele vleugels langs de Eufraat in de nacht dat de strijdkrachten van Cyrus de Grote hun aanval uitvoerden, tijdens een feest werden opengelaten. Bijgevolg gingen die strijdkrachten zonder enige moeite via de rivierbedding de stad binnen en veroverden Babylon.
De historicus Herodotus schreef: „Nadat [Cyrus] zijn gehele leger had opgesteld, een deel bij het punt, waar de rivier [Babylon] binnenkomt, en anderen beneden de stad, waar de rivier de stad verlaat, gaf hij zijn leger het consigne om wanneer zij zagen, dat de bedding doorwaadbaar was geworden, daarlangs de stad binnen te trekken. . . . door middel van een gracht leidde hij de rivier naar het meer, dat een moeras geworden was en maakte zo, doordat het water wegstroomde, de oude rivierbedding doorwaadbaar. Zodra dit gebeurde en het peil van de rivier zo ver was gedaald, dat het ongeveer halverwege de heup reikte, trokken de Perzen, die juist met dit doel waren opgesteld, door de bedding van de Euphraat Babyloon binnen. . . . [de Babyloniërs] vierden . . . een feest en waren in die tijd bezig met dansen en zich te goed doen, totdat ze het maar al te duidelijk bemerkten.” — Herodotos — Historiën, vertaald door dr. Onno Damsté.
Diezelfde nacht had Gods profeet Daniël Babylons heerser voor een op handen zijnde rampspoed gewaarschuwd (Daniël hfdst. 5). Babylon is als een minder machtige stad nog enkele eeuwen blijven bestaan. Van daar uit schreef de apostel Petrus bijvoorbeeld in de eerste eeuw G.T. zijn eerste geïnspireerde brief (1 Petrus 5:13). Maar Jesaja’s profetie had verklaard: „Babylon . . . moet worden als toen God Sodom en Gomorra omkeerde. Ze zal nimmer bewoond worden.” God had ook gezegd: „Ik wil van Babylon afsnijden naam en overblijfsel en kroost en nakomelingschap” (Jesaja 13:19-22; 14:22). Zoals voorzegd werd Babylon uiteindelijk een puinhoop. Elke mogelijke herbouw van die oude stad trekt misschien toeristen aan, maar ze zou nog steeds beroofd blijven van haar „kroost en nakomelingschap”.
Daniël — Jehovah’s profeet die in Babylon was toen de stad viel — kreeg een visioen dat verband hield met de overwinnaars, de Meden en de Perzen. Hij zag een tweehoornige ram en een geitebok die een grote horen tussen zijn ogen had. De bok viel de ram aan en stootte hem neer, waarbij hij diens twee horens brak. Daarna werd de grote horen van de bok gebroken, en er rezen vier horens voor in de plaats op (Daniël 8:1-8). Zoals door de bijbel was voorzegd en door de geschiedenis is bevestigd, beeldde de tweehoornige ram Medo-Perzië af. De geitebok was een afbeelding van Griekenland. En wat valt er over zijn „grote horen” te zeggen? Dit bleek Alexander de Grote te zijn. Toen die figuurlijke grote horen werd gebroken, kwamen er vier symbolische horens (of koninkrijken) voor in de plaats. In overeenstemming met de profetie eigenden vier generaals van Alexander zich, nadat deze was gestorven, de macht toe — Ptolemaeus Lagi in Egypte en Palestina; Seleukos Nikator in Mesopotamië en Syrië; Cassander in Macedonië en Griekenland; en Lysimachos in Thracië en Klein-Azië. — Daniël 8:20-22.
Voorzeggingen omtrent een schitterende toekomst
Bijbelse voorzeggingen omtrent gebeurtenissen zoals de verwoesting van Babylon en de omverwerping van Medo-Perzië zijn slechts voorbeelden van de vele in de Schrift opgetekende profetieën die in het verleden zijn uitgekomen. In de bijbel staan ook voorzeggingen omtrent een schitterende toekomst die door bemiddeling van de Messias, de Gezalfde van God, gerealiseerd zou worden.
Verscheidene Messiaanse voorzeggingen in de Hebreeuwse Geschriften werden door schrijvers van de christelijke Griekse Geschriften op Jezus Christus van toepassing gebracht. De evangelieschrijvers wezen er bijvoorbeeld op dat Jezus in Bethlehem werd geboren, zoals door de profeet Micha was voorzegd (Micha 5:2; Lukas 2:4-11; Johannes 7:42). Als vervulling van Jeremia’s profetie werden er na Jezus’ geboorte baby’s gedood (Jeremia 31:15; Mattheüs 2:16-18). De woorden van Zacharia (9:9) gingen in vervulling toen Christus op een ezelsveulen Jeruzalem binnenreed (Johannes 12:12-15). En toen soldaten Jezus’ kleding verdeelden nadat hij aan de paal was gehangen, gingen de volgende woorden van de psalmist in vervulling: „Zij verdelen mijn klederen onder elkaar, en over mijn kleding werpen zij het lot.” — Psalm 22:18.
Andere Messiaanse voorzeggingen spreken over een gelukkige tijd voor de mensheid. In een visioen zag Daniël „iemand gelijk een mensenzoon” die „heerschappij en waardigheid en een koninkrijk” van Jehovah, „de Oude van Dagen”, ontving (Daniël 7:13, 14). Over de Messiaanse regering van die hemelse Koning, Jezus Christus, maakte Jesaja bekend: „Zijn naam zal worden genoemd: Wonderbaar Raadgever, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst. Aan de overvloed van de vorstelijke heerschappij en aan vrede zal geen einde zijn, op de troon van David en over zijn koninkrijk, om het stevig te bevestigen en om het te schragen door middel van gerechtigheid en door middel van rechtvaardigheid, van nu aan en tot onbepaalde tijd. Ja, de ijver van Jehovah der legerscharen zal dit doen.” — Jesaja 9:6, 7.
Voordat de rechtvaardige regering van de Messias volledige heerschappij heeft, moet er iets bijzonder belangrijks gebeuren. Ook dit werd in de bijbel voorzegd. Betreffende de Messiaanse Koning zong de psalmist: „Gord uw zwaard aan uw dij, o machtige . . . Ga in uw pracht voort tot succes; rijd voor de zaak van waarheid en ootmoed en rechtvaardigheid” (Psalm 45:3, 4). Over onze tijd heeft de Schrift ook voorzegd: „In de dagen van die koningen zal de God des hemels een koninkrijk oprichten dat nooit te gronde zal worden gericht. En het koninkrijk zelf zal aan geen ander volk worden overgedragen. Het zal al deze koninkrijken verbrijzelen en er een eind aan maken, en zelf zal het tot onbepaalde tijden blijven bestaan.” — Daniël 2:44.
Psalm 72 geeft een voorproefje van de omstandigheden onder de Messiaanse regering. Bijvoorbeeld: „In zijn dagen zal de rechtvaardige uitspruiten, en overvloed van vrede, totdat de maan niet meer is” (vers 7). Er zal dan geen onderdrukking of geweld zijn (vers 14). Niemand zal honger lijden, want „er zal volop koren op aarde blijken te zijn; op de top der bergen zal overvloed zijn” (vers 16). En stelt u zich dit eens voor! U kunt van deze en andere zegeningen genieten in een aards paradijs, wanneer dit huidige samenstel van dingen is vervangen door Gods beloofde nieuwe wereld. — Lukas 23:43; 2 Petrus 3:11-13; Openbaring 21:1-5.
Bijbelse voorzeggingen zijn dus beslist het onderzoeken waard. Waarom zou u Jehovah’s Getuigen dan niet om meer inlichtingen vragen? Door bijbelse profetieën te onderzoeken, kunt u geholpen worden te zien waar wij ons in de stroom des tijds bevinden. Ook kan er daardoor in uw hart een diepe waardering ontstaan voor Jehovah God en voor zijn wonderbaarlijke regeling waardoor allen die hem liefhebben en gehoorzamen eeuwige zegeningen kunnen ontvangen.
[Illustratie op blz. 5]
Weet u wat Daniëls visioen van een geitebok en een ram betekent?
[Illustratie op blz. 7]
Zult u er zijn om u te verheugen in de vervulling van de bijbelse voorzeggingen omtrent een gelukkig leven op een paradijsaarde?