Jehovah voelt mee en helpt

Jehovah had een speciale band met de Israëlieten. Hij zei: „Ik ben Israël tot een Vader geworden; en wat Efraïm betreft, hij is mijn eerstgeborene” (Jeremia 31:9). Welke lieve vader zou een zoon die echt spijt heeft niet met open armen ontvangen? Kijk eens hoe Jehovah zijn vadergevoel voor zijn volk onder woorden brengt.

„Is Efraïm mij een dierbare zoon, of een troetelkind? Want in de mate dat ik tegen hem spreek, zal ik hem zonder mankeren verder gedenken” (vers 20). Wat een lieve woorden! Als een strenge maar goede vader moest Jehovah wel ’spreken tegen’ zijn kinderen: hij moest ze steeds weer waarschuwen voor hun zondige gedrag. Toen ze koppig weigerden te luisteren, liet hij ze in ballingschap gaan; eigenlijk stuurde hij ze weg. Maar ook al moest hij ze straffen, hij vergat ze niet. Dat zou hij niet kunnen. Een goede vader vergeet zijn kinderen niet. Hoe voelde Jehovah zich toen hij zag dat zijn kinderen echt spijt hadden?

„Daarom zijn mijn ingewanden onstuimig geworden om hem.b Ik zal mij beslist over hem erbarmen” (vers 20). Jehovah verlangde heel erg naar zijn kinderen. Hun oprechte berouw raakte zijn hart, en hij wilde heel graag dat ze bij hem terugkwamen. Net als de vader in Jezus’ verhaal over de verloren zoon werd Jehovah „door medelijden bewogen” en zag hij ernaar uit zijn kinderen terug te nemen (Lukas 15:20).

’Jehovah heeft me teruggenomen!’

De woorden in Jeremia 31:18-20 geven een beeld van Jehovah’s tedere medegevoel en vergevingsgezindheid. Hij vergeet niemand die hem ooit heeft gediend. Als zo iemand wil terugkomen, vergeeft Jehovah hem graag (Psalm 86:5). Hij zal iemand die zich met een hart vol berouw tot hem richt, nooit afwijzen (Psalm 51:17). Hij zal hem juist met open armen ontvangen (Lukas 15:22-24).