Waarom keren zij religie de rug toe?
IN HET midden van de negentiende eeuw was het voor een inwoner van Pruisen (nu Noord-Duitsland) vrijwel ongehoord om te zeggen dat hij niet tot een bepaalde religie behoorde. Iemand die eenvoudig van een hoofdreligie tot een non-conformistische religie overging, kon zelfs door de politie in de gaten gehouden worden. Wat zijn de tijden veranderd!
Tegenwoordig laten recordaantallen Duitsers zich uit de kerken uitschrijven. Naar verluidt beweert een op de vier personen tot geen enkele religie te behoren. Een soortgelijke tendens wordt in Oostenrijk en Zwitserland waargenomen. Als lidmaatschap het levensbloed van een religie is, dan „bloeden de kerken van Europa dood”, zegt de Duitse schrijver Reimer Gronemeyer.
Waarom zij religie verwerpen
Waarom verwerpen velen de georganiseerde religie? Vaak om financiële redenen, vooral in landen waar lidmaten verplicht zijn kerkbelasting te betalen. Velen vragen zich af: ’Waarom moet mijn zuurverdiende geld naar de kerk gaan?’ Sommigen worden afgestoten door de enorme rijkdom en macht van de kerk. Zij zijn het waarschijnlijk eens met Joachim kardinaal Meisner van Keulen, die zei dat de rijkdom van de kerk haar er misschien toe heeft gebracht te veel aandacht aan materiële zaken te schenken en „het geloof in Christus niet meer zo ernstig op te vatten”.
Sommigen verlaten hun kerk omdat zij wat er wordt verteld, saai en oninteressant vinden en het hun geestelijke honger niet kan stillen. Zij lijden aan de honger die door de profeet Amos werd voorzegd, „geen honger naar brood, en geen dorst naar water, maar naar het horen van de woorden van Jehovah” (Amos 8:11). Omdat zij weinig voedsel van hun religie ontvangen, keren zij haar de rug toe.
De problemen die zich voordoen mogen dan reëel zijn, maar is het juiste antwoord erin gelegen alle religie op te geven? Stel dat een hongerige man iets ziet wat op een brood lijkt. Wanneer hij het probeert te eten, bemerkt hij echter dat het van zaagsel gemaakt is. Zou hij het denkbeeld om te eten en zijn honger te stillen dan maar opgeven? Nee, hij zou op zoek gaan naar iets echt eetbaars. Zo is het ook met religie; als een religie de geestelijke honger van haar lidmaten niet stilt, dienen zij religie dan de rug toe te keren? Of zouden zij er verstandiger aan doen naar een manier te zoeken waarop hun geestelijke honger gestild kan worden? Dat hebben velen gedaan, zoals het volgende artikel laat zien.