De Farizeeën voerden aan dat Mozes voorzieningen voor echtscheiding had getroffen door voor te schrijven dat er „een certificaat van wegzending” verschaft moest worden.

Mattheüs 19:3-

Voorzieningen onder de Mozaïsche wet

Tegen de tijd dat de Mozaïsche wet werd gegeven, waren huwelijksverhoudingen zozeer verslechterd dat Jehovah, met het oog op de hardheid van het hart van de Israëlieten, een voorziening voor echtscheiding trof (Deuteronomium 24:1). Het was niet Gods bedoeling dat de Israëlieten deze wet zouden misbruiken door zich op grond van onbeduidende fouten van hun vrouw te laten scheiden, zoals blijkt uit zijn gebod dat zij hun naaste moesten liefhebben als zichzelf (Leviticus 19:18). Zelfs het verschaffen van een echtscheidingscertificaat diende als een afschrikwekkend middel, want de man die wilde scheiden moest, als onderdeel van de procedure van het op schrift stellen van het certificaat, bevoegde mannen raadplegen, die zouden trachten een verzoening te bewerkstelligen. Nee, God gaf deze wet niet om mannen enig recht te geven zich „op elke willekeurige grond” van hun vrouw te laten scheiden. — Mattheüs 19:3.

Maar de Israëlieten negeerden uiteindelijk de geest van de wet en gebruikten deze bepaling om op grond van alles wat aan hun grillen beantwoordde, te scheiden. Tegen de vijfde eeuw v.G.T. handelden zij trouweloos jegens de vrouw van hun jeugd, door zich op allerlei gronden van haar te laten scheiden. Jehovah zei in krachtige bewoordingen tot hen dat hij echtscheiding haatte (Maleachi 2:14-16). Tegen deze achtergrond veroordeelde Jezus echtscheiding zoals de Israëlieten daar in zijn tijd gebruik van maakten.