laat uw gave dan daar vóór het altaar en ga heen; sluit eerst vrede met uw broeder en offer daarna, wanneer gij zijt teruggekomen, uw gave”

’Laat uw gave daar en ga heen’

„Laat uw gave dan daar vóór het altaar”, zegt Jezus, „en ga heen.” Waarom? Wat zou op dat moment belangrijker kunnen zijn dan een offer aan Jehovah brengen? „Sluit eerst vrede met uw broeder”, verklaart Jezus verder, „en offer daarna, wanneer gij zijt teruggekomen, uw gave.” De gelovige laat zijn offer dus levend achter bij het brandofferaltaar en gaat op weg om zijn beledigde broeder te zoeken.

Daar dit zich tijdens een feest afspeelt, bevindt de beledigde broeder zich ongetwijfeld onder de pelgrims die naar Jeruzalem zijn gestroomd. Met zijn nauwe straten en dicht opeenstaande huizen heeft Jeruzalem een flink aantal inwoners. Maar het is nu feest en de stad wemelt van de bezoekers.b

Ook als mensen uit dezelfde stad samen reisden en gezamenlijk hun tent opzetten, zou het nog flink wat moeite kosten zich een weg door de overvolle stad te banen om iemand te vinden. Tijdens het Loofhuttenfeest bijvoorbeeld zetten bezoekers overal in de stad en op de wegen en in de tuinen rondom Jeruzalem loofhutten op (Leviticus 23:34, 42, 43). Niettemin moet de joodse gelovige naar zijn beledigde broeder zoeken tot hij hem gevonden heeft. En dan?

„Sluit eerst vrede met uw broeder”, zegt Jezus. De Griekse uitdrukking die met ’sluit vrede’ vertaald is, komt van een werkwoord (di·al·lasʹso) dat „’een verandering bewerken, uitwisselen’ en derhalve ’verzoenen’” betekent. Na heel wat moeite gedaan te hebben om zijn beledigde broeder te vinden, probeert de joodse gelovige vrede met hem te sluiten. Daarna, zegt Jezus, kan hij naar de tempel terugkeren en zijn gave offeren, want nu zal God die aanvaarden.

Jezus’ woorden in Mattheüs 5:23, 24 leren ons dus een zeer belangrijke les: Verzoening of vrede gaat voor een offer. De manier waarop wij medegelovigen behandelen, is rechtstreeks van invloed op onze band met God. — 1 Johannes 4:20.

Wat te doen wanneer u anderen krenkt

Stel nu dat u in de situatie verkeert die aan het begin van dit artikel werd geschetst — u voelt aan dat u een medegelovige hebt gekrenkt. Wat moet u doen?

Pas Jezus’ raad toe door het initiatief te nemen en naar uw broeder toe te gaan. Met welk doel? Om hem ervan te overtuigen dat hij geen reden heeft om zich gekrenkt te voelen? Absoluut niet! Het probleem zou ernstiger kunnen zijn dan een simpel misverstand. ’Sluit vrede’, zei Jezus. Neem zo mogelijk de bitterheid uit zijn hart weg (Romeinen 14:19). Om dat te bereiken zult u misschien zijn gekwetste gevoelens moeten erkennen en niet ontkennen. Misschien moet u ook vragen: ’Wat kan ik doen om het goed te maken?’ Vaak is het aanbieden van oprechte verontschuldigingen het enige wat nodig is. In sommige gevallen kan de beledigde evenwel wat tijd nodig hebben om zijn gevoelens van zich af te zetten.

Wat echter als u er ondanks herhaalde pogingen niet in slaagt een verzoening tot stand te brengen? Romeinen 12:18 zegt: „Zijt indien mogelijk, voor zover het van u afhangt, vredelievend jegens alle mensen.” U kunt er dan ook op vertrouwen dat wanneer u eenmaal uw uiterste best hebt gedaan om vrede te sluiten, Jehovah uw aanbidding graag zal aanvaarden.