’Nauwkeurig in zijn voetstappen treden’ — Hoe?
„IK ZOU nooit zo volmaakt kunnen zijn als Jezus, hoeveel ik ook bid of hoe hard ik het ook probeer.” Van de door U.S. Catholic geïnterviewde personen stemde 89 procent in met die uitspraak. Het vooruitzicht in Christus’ voetspoor te moeten wandelen, kan werkelijk overweldigend schijnen — vooral wanneer u in aanmerking neemt hoe de kerken Christus voorstellen. Een katholieke man zei: „Globaal genomen, zie ik Jezus als een warme, liefdevolle, zorgzame, verdraagzame persoon die niet te veel van mij verwacht. Maar als ik naar de kerk ga, wordt Jezus zo vroom vergoddelijkt dat ik het spoor bijster raak en mij vernederd voel met en door mijn onvolmaaktheden.”
In de Evangelieverslagen wordt Christus echter niet „vroom vergoddelijkt”. Daar wordt getoond dat Jezus niet in een aristocratische familie maar in een gezin uit de werkende stand werd geboren. Zijn pleegvader Jozef was timmerman. Hoewel er weinig bekend is over Jezus’ kinderjaren, is één voorval zeer veelzeggend. Toen Jezus twaalf jaar was, namen zijn ouders hem mee op hun jaarlijkse bezoek aan Jeruzalem om het Pascha te vieren. Bij deze gelegenheid raakte hij verdiept in een schriftuurlijke discussie en zijn familie vertrok zonder hem. De begrijpelijkerwijs ongeruste Jozef en Maria troffen hem drie dagen later in de tempel aan, „waar hij te midden van de leraren zat, naar wie hij luisterde en aan wie hij vragen stelde”. Bovendien „[stonden] allen die naar hem luisterden, . . . voortdurend verbaasd over zijn begrip en zijn antwoorden”. Stel u voor, op slechts twaalfjarige leeftijd wist hij niet alleen tot nadenken stemmende en van geestelijke diepgang getuigende vragen te stellen maar ook intelligente antwoorden te geven, ongetwijfeld mede dank zij de opleiding die zijn ouders hem gaven! — Lukas 2:41-50.
Als je nog jong bent, kun je dan Jezus’ voorbeeld navolgen? Ja zeker! Want Christus zelf heeft je ’een model nagelaten opdat je nauwkeurig in zijn voetstappen zou treden’. — 1 Petrus 2:21.
De jeugd is een prachtige tijd om een fundamentele kennis van God en zijn Woord te verwerven. Het is waar, anderen die je kent, verspillen misschien heel wat tijd aan stripboeken en tv. Maar waarom zou je in plaats daarvan niet in de voetstappen van Jezus treden, die het als jongen heerlijk vond om over Jehovah te leren? Wegens zijn liefde voor geestelijke dingen ’bleef Jezus toenemen in wijsheid’ (Lukas 2:52). Dat kun jij ook.
Ter illustratie: Op een school in Zuid-Afrika werd aan een leraar gevraagd of hij kon bewijzen dat de bijbel waar is. Hij bekende dat hij dat niet kon. Een jongetje, een van Jehovah’s Getuigen, zei vrijmoedig: „Ik kan onomstotelijk bewijzen dat de bijbel waar is!” Hoe dan? Hij herinnerde zich de inlichtingen die hij bestudeerd had in een recente uitgave van De Wachttoren. Na toestemming gekregen te hebben om te spreken, legde hij dus de betekenis uit van een in Daniël hoofdstuk 2 opgetekende profetie. De klas stond versteld toen hij aantoonde hoe de profetie de opkomst en val van opeenvolgende wereldregeringen en hun uiteindelijke vernietiging door Gods koninkrijk voorzei. Er volgde een voortreffelijke discussie waarin hij de gelegenheid kreeg veel vragen te beantwoorden.
Komen om Gods wil te doen
Het door Jezus in zijn jeugd gelegde fundament van kennis en begrip van de bijbel bewoog hem later tot een ernstige stap. „Jezus [kwam] . . . naar de Jordaan tot Johannes om door hem gedoopt te worden.” De tijd was nu voor hem aangebroken om zijn verantwoordelijkheden als Gods bedienaar op zich te nemen. Zijn doop betekende dat hij zich aanbood om Gods wil te doen. — Matthéüs 3:13-15.
Van christenen wordt eveneens verlangd dat zij Christus nabootsen door zich te laten dopen. De doop is een heilig symbool, een uiterlijk teken dat wij ons hebben opgedragen. Wanneer wij overeenkomen voor iemand of voor een bedrijf te werken, stellen wij ons eerst op de hoogte van de vereisten en voorwaarden en dikwijls leggen wij ons vervolgens vast door een contract te tekenen. Maar zonder handtekening is het contract niet bindend. Zo is het ook met de doop — daardoor krijgt onze opdracht aan God geldigheid. In zekere zin zeggen wij net als Jezus: ’Zie! Ik ben gekomen . . . om uw wil te doen, o God’ (Hebreeën 10:7). Op die manier worden wij Gods dienstknechten, zijn bedienaren! — 2 Korinthiërs 3:5, 6.
Natuurlijk zult u net als Jezus eerst een fundamentele kennis van God moeten verwerven. Maar Jehovah’s Getuigen kunnen u — en uw kinderen — hierbij helpen door middel van een systematische studie van de bijbel.
De bediening op de eerste plaats stellen
Nadat Jezus gedoopt was, begon hij aan een periode van vasten, meditatie en gebed. Ongetwijfeld werd hij hierdoor voorbereid op de beproeving waarmee hij vervolgens geconfronteerd werd. Satan de Duivel bood hem de heerschappij over „alle koninkrijken der wereld” aan. Wat een carrière had Jezus kunnen hebben als hij het aanbod van de Duivel aanvaard had! Christus besefte echter dat zo’n carrière van korte duur geweest zou zijn. Hij wees de Duivel onmiddellijk af en in plaats daarvan „begon [hij] te prediken en te zeggen: ’Hebt berouw, want het koninkrijk der hemelen is nabij gekomen’” (Matthéüs 4:2, 8-10, 17). Gedurende de rest van zijn aardse leven was Christus een volle-tijdbedienaar van Gods koninkrijk.
Zo zal ook in deze tijd een christen zich er niet door Satans wereld toe laten verlokken een goedbetaalde baan en loopbaan tot zijn levensdoel te maken. Ja, toen Jezus zijn vroege discipelen riep, „lieten zij [terstond] hun netten in de steek en volgden hem” (Markus 1:17-21). Zou het derhalve verstandig zijn zich te laten verstrikken in een net van wereldse belangen? Jezus gebiedt zijn volgelingen in deze tijd ’het goede nieuws van het koninkrijk te prediken’ (Matthéüs 24:14). Zeker, misschien hebt u een gezin of andere verantwoordelijkheden waarvan u zich moet kwijten. Daarom gebruiken veel getuigen van Jehovah avonden en weekeinden om de verantwoordelijkheid na te komen die zij als christenen hebben om te prediken. Sommigen zijn zelfs in staat het zo te regelen dat zij dit als volle-tijdbedienaar kunnen doen!
In Zuid-Afrika was een jongeman van plan naar de universiteit te gaan als hij van school kwam. Nadat hij echter zijn opdracht aan Jehovah had gesymboliseerd door de doop, voelde hij zich verplicht in de volle-tijddienst te gaan. Zijn vader, geen Getuige, was het daar eerst niet mee eens. Maar na veel gesprekken stemde hij er ten slotte in toe dat zijn zoon dienst ging verrichten op het bijkantoor van Jehovah’s Getuigen in Zuid-Afrika.
Na negen gelukkige jaren daar trouwde hij en ging met zijn bruid in de volle-tijdprediking. Later kregen zij een kind. Niettemin vroegen zij Jehovah of hij hen wilde helpen in de volle-tijddienst te blijven. Zij dachten aan Jezus’ belofte dat als iemands Gods koninkrijk op de eerste plaats stelt, „al deze andere dingen [materiële behoeften] . . . u [zullen] worden toegevoegd” (Matthéüs 6:33). Dit bleek waar te zijn. „Wij hebben al die jaren sober geleefd”, zegt de vader, „maar wij hebben onze dochter een prettig tehuis gegeven en in al haar materiële behoeften voorzien.”
„Zachtaardig en ootmoedig van hart”
„Komt tot mij, allen die zwoegt en zwaar beladen zijt,” zei Jezus, „en ik zal u verkwikken. Neemt mijn juk op u en leert van mij, want ik ben zachtaardig en ootmoedig van hart, en gij zult verkwikking vinden voor uw ziel. Want mijn juk is weldadig en mijn vracht is licht.” — Matthéüs 11:28-30.
Wanneer Jezus wonderen verrichtte, zoals het uitwerpen van demonen, eiste hij de eer niet voor zichzelf op maar erkende openlijk dat hij dergelijke dingen tot stand bracht „door middel van Gods geest” (Matthéüs 12:28). En hoewel hij de aandacht van een gehoor zodanig wist te boeien dat ’zij versteld stonden van zijn manier van onderwijzen’, zocht hij geen roem voor zichzelf (Lukas 4:32). Hij placht daarentegen te zeggen: „Wat ik leer, is niet van mij, maar behoort hem toe die mij heeft gezonden.” — Johannes 7:16.
Ware christenen in deze tijd proberen dezelfde nederigheid aan de dag te leggen. Wanneer zij bijvoorbeeld anderen onderwijzen, vestigen zij niet de aandacht op zichzelf. Integendeel, zij haasten zich de eer voor de eventuele bekwaamheid waarmee zij de boodschap van Gods Woord weten over te dragen, aan Jehovah en zijn organisatie te geven. „Wat hebt gij dat gij niet hebt ontvangen?” vraagt de apostel Paulus. — 1 Korinthiërs 4:7.
Jezus’ nederigheid bleek ook uit zijn bereidheid om als reizend prediker duizenden kilometers af te leggen, niet in een wagen maar te voet. Bij één gelegenheid waren hij en zijn discipelen zo moe dat zij er behoefte aan hadden ’wat uit te rusten’. Maar toen er een grote menigte kwam opdagen, hunkerend naar geestelijke aanmoediging, vergat Jezus zijn vermoeidheid en „hij begon hun vele dingen te leren”. — Markus 6:31-34.
In Lesotho (Afrika) legden een reizende bedienaar van Jehovah’s Getuigen (kringopziener genoemd) en twee metgezellen onlangs een soortgelijke geest aan de dag. Zij liepen 22 uur door bergachtig terrein om enkele geïsoleerde medechristenen te bezoeken. Moe van de reis besloot de kringopziener de volgende dag rust te nemen. Maar er kwam zo’n menigte om hem te begroeten en om vragen te stellen dat hij, uitgeput als hij was, opstond en hen onderwees omtrent het goede nieuws van het Koninkrijk. De reactie was zo aanmoedigend dat de vermoeide reizigers zich voor hun moeite rijkelijk beloond achtten.
Boots Hem na!
De apostel Paulus moedigt ons aan om „oplettend het oog gericht [te] houden op de Voornaamste Bewerker en Volmaker van ons geloof, Jezus” (Hebreeën 12:2). Dit kunnen wij doen door geregeld de Evangelieverslagen te lezen en te mediteren over manieren waarop wij Christus kunnen nabootsen. Jezus gaf bijvoorbeeld blijk van moed toen hij de huichelarij en zelfrechtvaardigheid van religieuze leiders aan de kaak stelde, hoewel hij wist dat zij hem haatten en hem zouden doden (Matthéüs 23:1-36; 26:3, 4). Onder aanvallen bleef hij kalm en beheerst (1 Petrus 2:23). In zijn onderwijs spreidde hij begrip voor de menselijke aard tentoon en gaf hij blijk van het vermogen diepe waarheden in simpele taal onder woorden te brengen.
Maar Jezus’ meest opmerkelijke gave was zijn liefde. „Niemand heeft grotere liefde dan deze, dat iemand afstand doet van zijn ziel ten behoeve van zijn vrienden” (Johannes 15:13). Hij voegde zelfs een nieuwe dimensie toe aan het woord liefde door ons het gebod te geven onze vijanden lief te hebben. — Matthéüs 5:43-48.
Wat een subliem model was Jezus voor ons! Hem nabootsen, is niet gemakkelijk, en van tijd tot tijd zullen wij misschien struikelen. Maar nooit mogen wij het opgeven (Galaten 6:9). Want er zijn miljoenen die met succes trachten Jezus na te volgen. Ja, degene die u dit tijdschrift heeft gebracht, is ongetwijfeld een van hen en zou u heel graag helpen eveneens nauwkeurig in Jezus’ voetstappen te treden!
[Inzet op blz. 5]
Als kind al gaf Jezus blijk van intense belangstelling voor geestelijke zaken. Volg jij hem in dit opzicht na?
[Inzet op blz. 6]
Christus verwierp een wereldse carrière ten gunste van de bediening