Jezus onderrichtte zijn discipelen verder: „Draagt geen beurs, noch voedselzak, noch sandalen, en omhelst niemand ter begroeting onderweg” (Lukas 10:4). Het was gebruikelijk dat een reiziger niet alleen een zak met voedsel bij zich had, maar ook een extra paar sandalen, omdat de zolen konden verslijten en riemen konden breken. Jezus’ discipelen moesten zich daar echter geen zorgen over maken. In plaats daarvan moesten zij zich erop verlaten dat Jehovah voor hen zou zorgen via mede-Israëlieten, onder wie gastvrijheid gebruikelijk was.

Maar waarom gebood Jezus zijn discipelen dat zij niemand ter begroeting moesten omhelzen? Moesten zij onvriendelijk of zelfs onbeleefd zijn? Beslist niet! Het Griekse woord a·spaʹzo·mai, dat ’ter begroeting omhelzen’ betekent, kan meer betekenen dan een beleefd „hallo” of „goedendag”. Het kan tevens de gebruikelijke kussen en omhelzingen omvatten en het lange gesprek dat zich zou ontspinnen wanneer twee bekenden elkaar ontmoetten. Een commentator merkt op: „Begroetingen onder de oosterlingen bestonden niet, zoals bij ons, in een lichte buiging of het uitsteken van de hand, maar kwamen tot stand door vele omhelzingen en buigingen en zelfs door zich ter aarde te werpen. Dit alles vergde veel tijd.” (Vergelijk 2 Koningen 4:29.) Jezus hielp zijn volgelingen aldus onnodige, alhoewel gebruikelijke, afleidingen te vermijden.

De opdracht om het goede nieuws van Gods koninkrijk te prediken en discipelen te maken, wordt thans door meer dan 5.000.000 getuigen van Jehovah over de hele wereld ten uitvoer gebracht (Mattheüs 24:14; 28:19, 20). Zij beseffen dat hun boodschap dringend is. Daarom maken zij een zo goed mogelijk gebruik van hun tijd en vermijden afleidende factoren die hen zouden beletten volledig aandacht aan hun belangrijke toewijzing te schenken.

Jehovah’s Getuigen streven ernaar jegens iedereen die zij ontmoeten beleefd te zijn. Toch houden zij zich niet louter bezig met doelloos gepraat en ook raken zij niet betrokken bij debatten over maatschappelijke kwesties of de falende pogingen van deze wereld om onrecht te herstellen (Johannes 17:16). Zij concentreren zich in hun gesprekken veeleer op de enige lange-termijnoplossing voor de problemen van de mens — Gods koninkrijk.