„Opdat er niets verloren gaat”

Door Ontwaakt!-correspondent in Ghana

IK ONTMOETTE hem in zijn bescheiden werkplaats in Labadi, een voorstad van Accra, waar hij verbazingwekkend energiek met de hand aan het zagen en schaven was. Zijn naam is Adams Akuetteh. Hij is zeventig jaar en heeft de afgelopen vijftig jaar het timmermansvak beoefend.

Toen ik hem vroeg wat hij als het hoogtepunt van zijn timmermansloopbaan beschouwde, noemde hij prompt de vier jaar die hij aan de bouw van het nieuwe bijkantoor voor het Wachttorengenootschap in Nungua (Ghana) had besteed. Dat was van 1984 tot 1988.

„Wat heb je op de bouw voor werk gedaan?”, vroeg ik.

„Ik heb gewerkt aan betonbekistingen en de dakwerkers geassisteerd.”

„Men schijnt zich je meer te herinneren”, opperde ik, „in verband met het zorgen voor spijkers bij de bouw.”

„O ja, spijkers. Spijkers zijn duur in Ghana, weet je. In die tijd kostte een pond spijkers tussen de vier en zes gulden. Dus ik zei bij mezelf: ’Kunnen we sommige spijkers niet opnieuw gebruiken? Ik ga het proberen.’

Dus begon ik op eigen initiatief en in mijn eigen tijd. Toen de opziener van het project mij zo bezig zag, was hij enthousiast. Hij gaf me een vaste toewijzing voor dat werk. Dus heb ik vier jaar lang elke ochtend het terrein uitgekamd om de rondzwervende spijkers te verzamelen. Ook heb ik zorgvuldig alle spijkers verwijderd die ik in het hout van gesloopte bekistingen vond.”

„Heb je de stompe en kromme spijkers weggegooid?”

„Nee. De stompe zijn weer gebruikt in zacht hout, of er werd eerst een boor gebruikt om ze weer in hard hout te krijgen. De kromme heb ik met een hamer netjes rechtgeslagen.”

„Vond je het geen eentonig en saai werk?”

„Zo zou een jonge knaap er misschien wel over gedacht hebben, maar ik niet. De projectopziener vertelde mij dat m’n werk het Genootschap geld bespaarde, Jehovah’s geld, dus ik was dolgelukkig. Het deed mij bijzonder veel plezier de hopen spijkers in verschillende maten die weer gebruikt konden worden te zien groeien. En dan zei ik bij mezelf: ’Aha! Nu ben ik de dakwerkers voor!’ Maar de hopen verdwenen. Dan riepen ze van het dak om meer! En dan ging ik er weer flink tegenaan.”

„Wat doe je nu de bouw voorbij is?”

„Ik ben weer in de volle-tijddienst, wachtend totdat jullie het bijkantoor van Ghana gaan uitbreiden. Dan ben ik er weer, om gebruikte spijkers te verzamelen en geld uit te sparen — met plezier.”

Vier jaar heeft hij gedaan wat sommigen min werk zouden vinden. Maar zo heeft Adams Akuetteh, „de spijkerrechtmaker van het Ghanese bijkantoor”, het nooit bezien. Hij maakte spijkers met plezier weer bruikbaar om geld te besparen voor Jehovah!

Dat was ook de denkwijze van Jezus. Hoewel zijn bovennatuurlijke vermogen om broden te vermenigvuldigen onbegrensd was, zei hij na een maaltijd: „Verzamelt de overgebleven brokken, opdat er niets verloren gaat.” — Johannes 6:12.

[Illustratie op blz. 31]

Adams Akuetteh, „de spijkerrechtmaker van het Ghanese bijkantoor”