13, 14. Hoe is Jezus’ bloed levenreddend en noodzakelijk voor redding? (Efeziërs 1:13)

¹³ Bloed heeft ook te maken met redding in deze tijd — Jezus’ vergoten bloed. Toen in 32 G.T. ’het Pascha, het feest der joden, nabij was’, vertelde Jezus een groot gehoor: „Wie zich met mijn vlees voedt en mijn bloed drinkt, heeft eeuwig leven, en ik zal hem op de laatste dag uit de dood opwekken; want mijn vlees is waar voedsel en mijn bloed is ware drank” (Johannes 6:4, 54, 55). Al zijn joodse luisteraars zouden daarbij het ophanden zijnde Pascha in gedachten hebben, en dat in Egypte het bloed van een lam was gebruikt.

¹⁴ Jezus had het toen niet over de symbolen die gebruikt worden bij het Avondmaal des Heren. Die nieuwe viering voor christenen werd pas een jaar later ingesteld, zodat zelfs de apostelen die Jezus in 32 G.T. hoorden spreken, daar nog niets van wisten. Niettemin liet Jezus zien dat zijn bloed essentieel was voor eeuwige redding. Paulus legde uit: „Door bemiddeling van hem hebben wij de verlossing door losprijs door middel van diens bloed, ja, de vergeving van onze overtredingen, overeenkomstig de rijkdom van zijn onverdiende goedheid” (Efeziërs 1:7). Slechts door vergeving op basis van Jezus’ bloed kunnen wij eeuwig leven.

Toch hadden Jehovah’s voorchristelijke dienstknechten een basis voor de hoop dat zij mettertijd eeuwig leven mochten genieten op aarde, waar de mensheid volgens Gods voornemen zou leven. Dit zou in overeenstemming zijn met Jezus’ belofte in Johannes 6:54.

16. Op wat voor redding mochten Gods dienstknechten in de oudheid hopen?

¹⁶ God gebruikte sommige van zijn dienstknechten in de oudheid om bezielende woorden op te tekenen over het feit dat de aarde geschapen was om bewoond te worden en over de oprechten die er voor eeuwig op zouden leven (Psalm 37:9-11; Spreuken 2:21, 22; Jesaja 45:18). Maar hoe zouden ware aanbidders zo’n redding kunnen verwerven als zij stierven? Doordat God hen weer terugbracht tot leven op aarde.