Vragen van lezers

◼ Wat bedoelde Jezus toen hij zei dat „het water” dat hij verschafte „een bron van water [zou] worden dat opborrelt om eeuwig leven te schenken”?

Jezus zei tot een Samaritaanse vrouw: „Iedereen die van dit water [van de Jakobsbron] drinkt, zal weer dorst krijgen. Al wie van het water drinkt dat ik hem zal geven, zal nimmermeer dorst krijgen, maar het water dat ik hem zal geven, zal in hem een bron van water worden dat opborrelt om eeuwig leven te schenken.” — Johannes 4:13, 14.

Jezus vestigde hier voornamelijk de aandacht op de geestelijke voordelen welke iemand ten deel vallen die Zijn woorden heeft aanvaard en een discipel van Christus is geworden. Zo iemand, die een nauwkeurige kennis van Jehovah God en Jezus Christus tot zich is blijven nemen en steeds meer in overeenstemming met die kennis is gaan handelen, zou in de positie verkeren eeuwig leven te verkrijgen (Johannes 17:3). Jezus illustreerde dit proces dat zich in de geest en het hart van de persoon voltrekt als was het een bron die voordelen doet opborrelen, aangezien zijn geloof er voortdurend door wordt gesterkt en zijn stappen op de weg naar eeuwig leven erdoor worden geleid.

Hoewel in Johannes 4:14 de nadruk wordt gelegd op de voordelen die de persoon zelf ontvangt, zal een christelijke discipel die een overvloed van deze geestelijke wateren bezit, vanzelfsprekend het verlangen hebben ze onzelfzuchtig met anderen te delen. Hij wil dat anderen de christelijke boodschap horen en een bron in zich krijgen die dezelfde geestelijke voordelen welke tot eeuwig leven leiden, doet opborrelen. Dat de boodschap aan anderen zou worden doorgegeven, schijnt de gedachte te zijn die ten grondslag ligt aan hetgeen Jezus in Johannes 7:37-39 zei: „’Indien iemand dorst heeft, hij kome tot mij en drinke. Wie geloof in mij stelt, zoals de Schrift heeft gezegd: „Uit zijn binnenste zullen stromen van levend water vloeien.”’ Hij zei dit echter betreffende de geest, welke zij die geloof in hem stelden, binnenkort zouden ontvangen.”

De mate waarin Jezus’ apostelen en discipelen anderen levend water hebben gebracht nadat zij hiertoe waren aangezet door de activerende kracht van Gods geest, die zij vanaf Pinksteren in het jaar 33 G.T. hadden ontvangen, is werkelijk wonderbaarlijk. Gods geest speelt ook in deze tijd een uiterst belangrijke rol in de toerusting en motivatie van zowel het gezalfde overblijfsel als de „grote schare” „andere schapen”, die als Jezus’ discipelen door hun wereldomvattende prediking van het goede nieuws van Gods koninkrijk de dorstige mensheid van levenschenkend water voorzien. Iemand die dorst heeft, moet dus naar degene gaan die door God wordt gebruikt om het waarheidswater te verschaffen dat tot eeuwig leven leidt. — Matthéüs 24:14; 28:19, 20; Johannes 7:37; 10:16; Openbaring 7:9.