„Purperverkoopster”

Lydia woonde in Filippi, de voornaamste stad van Macedonië. Maar zij kwam uit Thyatira, een stad in het gebied van Lydië, in West-Klein-Azië. Daarom veronderstellen sommigen dat „Lydia” een bijnaam was die men haar in Filippi had gegeven. Met andere woorden, zij was „de Lydische”, net zoals de vrouw aan wie Jezus Christus getuigenis gaf, „de Samaritaanse vrouw” genoemd kon worden (Johannes 4:9). Lydia verkocht „purper”, of artikelen die met deze kleurstof waren geverfd (Handelingen 16:12, 14). Dat er zowel in Thyatira als in Filippi textielververs waren, blijkt uit door archeologen opgegraven inscripties. Het is mogelijk dat Lydia wegens haar werk was verhuisd, ofwel om een eigen zaak te drijven of om als vertegenwoordigster van een onderneming van textielververs uit Thyatira op te treden.

Purperverf kon men uit verscheidene bronnen verkrijgen. De duurste werd gewonnen uit bepaalde soorten in zee levende weekdieren. Volgens de eerste-eeuwse Romeinse dichter Martialis kon een mantel van het beste purper van Tyrus (nog een centrum waar deze kleurstof werd bereid) wel 10.000 sestertiën, ofte wel 2500 denarii, kosten, wat overeenkwam met 2500 daglonen van een arbeider. Het is duidelijk dat zulke kledingstukken luxeartikelen waren die slechts weinigen zich konden veroorloven. Lydia was dus wellicht welgesteld. In ieder geval kon zij de apostel Paulus en zijn metgezellen — Lukas, Silas, Timotheüs en misschien anderen — gastvrijheid betonen.

„Een aanbidster van God”

Lydia was „een aanbidster van God”, maar zij was waarschijnlijk een tot het judaïsme bekeerde proseliet die op zoek was naar religieuze waarheid. Hoewel Lydia een goed inkomen had, was zij niet materialistisch. Zij ruimde veeleer tijd in voor geestelijke zaken. „Jehovah opende haar hart wijd, zodat zij aandacht schonk aan hetgeen door Paulus gesproken werd”, en Lydia aanvaardde de waarheid. Ja, ’zij en haar huisgezin werden gedoopt’. — Handelingen 16:14, 15.