„Vreest niet, kleine kudde”

„Vreest niet, kleine kudde, want het heeft uw Vader goedgedacht u het koninkrijk te geven.” — LUKAS 12:32.

1. Wat was de basis voor Jezus’ woorden: „Vreest niet, kleine kudde”?

’ZOEKT voortdurend Gods koninkrijk’ (Lukas 12:31). Toen Jezus deze woorden tot zijn discipelen zei, bracht hij een beginsel tot uitdrukking waardoor christenen zich vanaf zijn tijd tot op heden in hun denkwijze hebben laten leiden. Het koninkrijk Gods moet de allereerste plaats in ons leven innemen (Mattheüs 6:33). In het door Lukas opgetekende verslag richtte Jezus vervolgens echter innemende en geruststellende woorden tot een speciale groep christenen. Hij zei: „Vreest niet, kleine kudde, want het heeft uw Vader goedgedacht u het koninkrijk te geven” (Lukas 12:32). Als de Voortreffelijke Herder wist Jezus dat er stormachtige tijden voor zijn intieme discipelen in het verschiet lagen. Maar als zij Gods koninkrijk bleven zoeken, hadden zij geen reden om bevreesd te zijn. Derhalve was Jezus’ aansporing geen nors bevel maar veeleer een liefdevolle belofte die ertoe diende hen met vertrouwen en moed te bezielen.

2. Uit wie bestaat de kleine kudde, en waarom zijn zij bijzonder bevoorrecht?

² Jezus sprak tot zijn discipelen en noemde hen een „kleine kudde”. Hij sprak ook tot degenen aan wie Jehovah ’het koninkrijk zou geven’. Vergeleken met de grote menigten die Jezus in later tijden zouden aanvaarden, was deze groep inderdaad gering in aantal. Zij werden tevens als kostbaar beschouwd omdat zij waren uitgekozen voor een buitengewone toekomst, om in koninklijke dienst te worden gebruikt. Hun Vader, de Grote Herder, Jehovah, roept de kleine kudde opdat zij in verband met Christus’ Messiaanse koninkrijk een hemelse erfenis zullen ontvangen.

De kleine kudde

3. Welk glorierijke visioen van de kleine kudde kreeg Johannes?

³ Uit wie bestaat dan deze kleine kudde die zo’n schitterend vooruitzicht heeft? Uit de volgelingen van Jezus Christus die met heilige geest worden gezalfd (Handelingen 2:1-4). De apostel Johannes, die hen als hemelse zangers met harpen in hun handen zag, schreef: „Ik zag, en zie! het Lam stond op de berg Sion, en met hem honderd vierenveertig duizend, die zijn naam en de naam van zijn Vader op hun voorhoofd geschreven droegen. Dezen zijn het die zich niet met vrouwen hebben bevlekt; ja, zij zijn maagden. Dezen zijn het die het Lam blijven volgen waarheen hij ook gaat. Dezen werden uit het midden van de mensen gekocht als eerstelingen voor God en voor het Lam, en in hun mond werd geen onwaarheid gevonden; zij zijn zonder smet.” — Openbaring 14:1, 4, 5.

4. Welke positie neemt de kleine kudde in deze tijd op aarde in?

⁴ Sinds Pinksteren 33 G.T. dienen deze gezalfde, door de geest verwekte personen als gezanten van Christus op aarde (2 Korinthiërs 5:20). In deze tijd is er nog slechts een overblijfsel van hen, en zij verrichten gezamenlijk dienst als „de getrouwe en beleidvolle slaaf”-klasse (Mattheüs 24:45; Openbaring 12:17). In het bijzonder sinds 1935 hebben „andere schapen” zich bij hen aangesloten, christenen met een aardse hoop, wier aantal nu in de miljoenen loopt. Zij assisteren bij de prediking van het goede nieuws op de gehele aarde. — Johannes 10:16.

5. Welke houding bezitten de overgebleven leden van de kleine kudde, en waarom hoeven zij geen vrees te hebben?

⁵ Welke houding bezitten de overgebleven leden van deze kleine kudde die nog op aarde zijn? Omdat zij weten dat zij „een koninkrijk zullen ontvangen dat niet geschokt kan worden”, verrichten zij hun heilige dienst met godvruchtige vrees en ontzag (Hebreeën 12:28). Zij beseffen nederig dat zij een onschatbaar voorrecht bezitten dat tot grenzeloze vreugde leidt. Zij hebben de ’ene parel van grote waarde’ gevonden, waarvan Jezus gewag maakte toen hij over het Koninkrijk sprak (Mattheüs 13:46). Terwijl de grote verdrukking naderbij komt, houden Gods gezalfden onbevreesd stand. Wat er ook tijdens „de grote en doorluchtige dag van Jehovah” over de mensenwereld zal komen, zij hebben geen ziekelijke angst voor de toekomst (Handelingen 2:19-21). Waarom zouden zij?

Aantal neemt af

6, 7. (a) Waarom is het aantal leden van de kleine kudde dat nog op aarde is, tamelijk klein? (b) Hoe dient elke individuele persoon de hoop die hij heeft te beschouwen?

⁶ In de afgelopen jaren is het aantal leden van de kleine kudde dat nog op aarde is, tamelijk klein geworden. Dit bleek uit het bericht over het Avondmaal in 1994. In zo’n 75.000 gemeenten van Jehovah’s volk over de hele wereld gaven slechts 8617 personen er door gebruik te maken van de symbolen blijk van dat zij belijden tot het overblijfsel te behoren (Mattheüs 26:26-30). In tegenstelling daarmee bedroeg het totale bezoekersaantal 12.288.917. Gezalfde christenen weten dat dit verwacht moet worden. Jehovah heeft bepaald dat de kleine kudde uit een beperkt aantal, 144.000, zal bestaan, en hij heeft deze kudde sinds Pinksteren 33 G.T. bijeengebracht. Logischerwijs zou er aan de roeping om tot de kleine kudde te behoren een einde komen wanneer het aantal bijna compleet zou zijn, en er zijn aanwijzingen dat de algemene bijeenvergadering van deze speciaal gezegende personen in 1935 eindigde. Er was echter voorzegd dat de andere schapen in de tijd van het einde zouden uitgroeien tot „een grote schare, die niemand tellen kon, uit alle natiën en stammen en volken en talen”. Sinds 1935 vindt onder Jehovah’s leiding de algemene bijeenvergadering plaats van deze grote schare, die de hoop koestert eeuwig leven op een paradijsaarde te ontvangen. — Openbaring 7:9; 14:15, 16; Psalm 37:29.

⁷ De meeste leden van de kleine kudde die zich nog op aarde bevinden, zijn nu in de zeventig, tachtig of negentig. Enkelen zijn hun honderdste levensjaar gepasseerd. Zij allen, ongeacht hun leeftijd, weten dat zij uiteindelijk door middel van een hemelse opstanding met Jezus Christus verenigd zullen worden en met hem in zijn glorierijke koninkrijk zullen regeren. De leden van de grote schare zullen aardse onderdanen van Christus, de Koning, zijn. Laat een ieder zich verheugen over datgene wat Jehovah in petto heeft voor degenen die hem liefhebben. Het is niet aan ons om te kiezen welke hoop wij willen bezitten. Dat bepaalt Jehovah. Beide groepen kunnen verrukt zijn over hun hoop op een gelukkige toekomst, hetzij in het hemelse koninkrijk of op een paradijsaarde onder dat koninkrijk. — Johannes 6:44, 65; Efeziërs 1:17, 18.

8. In welk stadium verkeert de verzegeling van de 144.000, en wat zal er gebeuren wanneer de verzegeling voltooid is?

⁸ De kleine kudde van 144.000 personen vormt „het Israël Gods”, dat het natuurlijke Israël in Gods voornemens heeft vervangen (Galaten 6:16). Daarom bestaat het overblijfsel uit de nog op aarde overgebleven leden van die geestelijke natie. Deze overgeblevenen ontvangen het zegel van Jehovah’s uiteindelijke goedkeuring. De apostel Johannes zag dit in een visioen gebeuren, en hij berichtte het volgende: „Ik zag een andere engel opstijgen van de opgang der zon, die een zegel van de levende God had; en hij riep met een luide stem tot de vier engelen aan wie het gegeven was schade toe te brengen aan de aarde en de zee, en hij zei: ’Brengt geen schade toe aan de aarde noch aan de zee noch aan de bomen tot nadat wij de slaven van onze God aan hun voorhoofd verzegeld hebben.’ En ik hoorde het aantal van hen die verzegeld werden, honderd vierenveertig duizend, verzegeld uit elke stam van de zonen van [het geestelijke] Israël” (Openbaring 7:2-4). Aangezien dit werk dat bestaat in het verzegelen van het geestelijke Israël kennelijk zijn voltooiing nadert, betekent dit dat er binnenkort opwindende gebeurtenissen zullen plaatsvinden. In elk geval moet „de grote verdrukking”, wanneer de vier winden van verwoesting over de aarde worden losgelaten, heel nabij zijn. — Openbaring 7:14.

9. Hoe beziet de kleine kudde het toenemende aantal leden van de grote schare?

⁹ De reeds bijeenvergaderde grote schare telt nu al miljoenen leden. Wat is dit hartverwarmend voor het overblijfsel! Hoewel de leden van de kleine kudde die nog op aarde zijn, in aantal blijven afnemen, hebben zij bekwame mannen uit de grote schare opgeleid en voorbereid om verantwoordelijkheden in verband met Gods groeiende aardse organisatie op zich te nemen (Jesaja 61:5). Zoals Jezus te kennen gaf, zullen er overlevenden van de grote verdrukking zijn. — Mattheüs 24:22.

„Vreest niet”

10. (a) Welke aanval staat op het punt tegen Gods volk ontketend te worden, en waartoe zal die leiden? (b) Welke vragen worden aan ieder van ons gesteld?

¹⁰ Satan en zijn demonen zijn neergeslingerd naar de omgeving van de aarde. Hij en zijn horden worden gemanoeuvreerd om hun laatste grootscheepse aanval op Jehovah’s volk te doen. Deze aanval, die in de bijbel voorzegd is, wordt beschreven als de aanval van Gog van Magog. Specifiek op wie richt de Duivel zijn aanval? Is het niet op de laatste leden van de kleine kudde, het geestelijke Israël Gods, die vredig „op het middelpunt der aarde” wonen? (Ezechiël 38:1-12) Ja, maar het overblijfsel van de getrouwe gezalfde klasse zal er samen met hun loyale metgezellen, de andere schapen, getuige van zijn hoe Satans aanval abrupt tot een dramatische reactie van de zijde van Jehovah God zal leiden. Hij zal ter verdediging van zijn volk ingrijpen, en dit zal het startschot zijn voor het uitbreken van „de grote en vrees inboezemende dag van Jehovah” (Joël 2:31). In deze tijd verricht de getrouwe en beleidvolle slaaf een uitermate belangrijke, levenreddende dienst door de waarschuwing te laten weerklinken dat Jehovah binnenkort gaat ingrijpen (Maleachi 4:5; 1 Timotheüs 4:16). Ondersteunt u die dienst actief door een aandeel te hebben aan de prediking van het goede nieuws van Jehovah’s koninkrijk? Zult u dit als een onbevreesde Koninkrijksverkondiger blijven doen?

11. Waarom is een moedige houding in deze tijd uitermate belangrijk?

¹¹ Gezien de huidige wereldsituatie is het voor de kleine kudde beslist de juiste tijd om acht te slaan op de woorden die Jezus tot hen richtte: „Vreest niet, kleine kudde”! Zo’n moedige houding is van essentieel belang, gezien alles wat er nu in overeenstemming met Jehovah’s voornemen tot stand wordt gebracht. Elk individuele lid van de kleine kudde beseft de noodzaak om tot aan het einde te volharden (Lukas 21:19). Net zoals Jezus Christus, de Heer en Meester van de kleine kudde, tot het einde van zijn aardse leven heeft volhard en zich getrouw heeft betoond, zo moet ook elk lid van het overblijfsel volharden en zich getrouw betonen. — Hebreeën 12:1, 2.

12. Hoe heeft Paulus, net als Jezus, gezalfde christenen aangespoord om onbevreesd te zijn?

¹² Alle gezalfden moeten dezelfde zienswijze bezitten als de apostel Paulus. Merk op hoe de woorden die hij als een gezalfde openbare verkondiger van de opstanding sprak, in overeenstemming zijn met Jezus’ aansporing om onbevreesd te zijn. Paulus schreef: „Houd in gedachte dat Jezus Christus uit de doden werd opgewekt en uit het zaad van David was, overeenkomstig het goede nieuws dat ik predik, in verband waarmee ik zelfs tot gevangenisboeien toe als een boosdoener kwaad te lijden heb. Niettemin is het woord van God niet gebonden. Daarom ga ik voort alle dingen te verduren ter wille van de uitverkorenen, opdat ook zij de redding mogen verkrijgen die in eendracht met Christus Jezus is, te zamen met eeuwige heerlijkheid. Betrouwbaar is het woord: Stellig, indien wij te zamen zijn gestorven, zullen wij ook te zamen leven; indien wij blijven verduren, zullen wij ook te zamen als koningen regeren; indien wij verloochenen, zal ook hij ons verloochenen; indien wij ontrouw zijn, hij blijft getrouw, want hij kan zichzelf niet verloochenen.” — 2 Timotheüs 2:8-13.

13. Welke diepgewortelde overtuiging bezitten de leden van de kleine kudde, en waartoe beweegt dit hen?

¹³ Net als de apostel Paulus zijn de overgebleven leden van de gezalfde kleine kudde bereid lijden te ondergaan terwijl zij de krachtige boodschap verkondigen die in Gods Woord wordt uiteengezet. Hun overtuiging is diepgeworteld terwijl zij vertrouwen blijven stellen in de goddelijke beloften dat zij gered zullen worden en dat hun „de kroon des levens” zal worden gegeven indien zij tot de dood getrouw blijven (Openbaring 2:10). Doordat zij onmiddellijk na hun dood worden opgewekt en een verandering ondergaan, zullen zij met Christus worden verenigd, teneinde samen met hem als koningen te regeren. Wat een triomf voor hun rechtschapen loopbaan als wereldveroveraars! — 1 Johannes 5:3, 4.

Een unieke hoop

14, 15. In welk opzicht is de opstandingshoop van de kleine kudde uniek?

¹⁴ De opstandingshoop die de kleine kudde heeft, is uniek. In welke opzichten? In de eerste plaats omdat hun opstanding voorafgaat aan de algemene opstanding van ’de rechtvaardigen en de onrechtvaardigen’ (Handelingen 24:15). In feite vindt de opstanding van de gezalfden plaats in een bepaalde volgorde van belangrijkheid, zoals duidelijk wordt bevestigd door de volgende woorden in 1 Korinthiërs 15:20, 23: „Christus [is] uit de doden opgewekt, de eersteling van hen die ontslapen zijn. Maar een ieder in zijn eigen rangorde: Christus, de eersteling, daarna zij die de Christus toebehoren, gedurende zijn tegenwoordigheid.” Doordat de leden van de kleine kudde dezelfde soort van volharding en geloof bezitten die Jezus tentoonspreidde, weten zij welke beloning hun wacht wanneer zij hun aardse loopbaan beëindigen, vooral sinds 1918, toen de ware Heer voor het oordeel tot zijn tempel kwam. — Maleachi 3:1.

¹⁵ Paulus geeft ons nog een reden om deze opstanding als uniek te beschouwen. Zoals staat opgetekend in 1 Korinthiërs 15:51-53, schreef hij: „Ziet! Ik vertel u een heilig geheim: Wij zullen niet allen ontslapen, maar wij zullen allen veranderd worden, in een ogenblik, in een oogwenk, gedurende de laatste trompet. . . . Want dit wat verderfelijk is, moet onverderfelijkheid aandoen, en dit wat sterfelijk is, moet onsterfelijkheid aandoen.” Deze woorden zijn van toepassing op de leden van de kleine kudde die gedurende Christus’ tegenwoordigheid sterven. Zonder een lange tijd in de dood te hoeven slapen, worden zij „in een ogenblik, in een oogwenk,” met onsterfelijkheid bekleed.

16, 17. Hoe zijn gezalfde christenen in deze tijd speciaal gezegend met betrekking tot hun opstandingshoop?

¹⁶ In het licht van dit begrip kunnen wij de betekenis vatten van de woorden van de apostel Johannes die in Openbaring 14:12, 13 opgetekend staan. Hij schreef: „’Hier komt het op volharding aan voor de heiligen, voor hen die de geboden van God en het geloof van Jezus onderhouden.’ En ik hoorde een stem uit de hemel zeggen: ’Schrijf: Gelukkig zijn de doden die van nu af aan in eendracht met de Heer sterven. Ja, zegt de geest, laat hen rusten van hun moeizame arbeid, want de dingen die zij gedaan hebben, gaan tegelijk met hen.’”

¹⁷ Wat een unieke beloning is er voor het overblijfsel van de kleine kudde weggelegd! Zij worden snel opgewekt, onmiddellijk nadat zij ontslapen zijn. Wat een opmerkelijke verandering zullen zij ondergaan wanneer zij hun toewijzing in het geestenrijk aanvaarden! Aangezien deze verheerlijking van de kleine kudde reeds aan de gang is en aangezien de vervulling van belangrijke bijbelse profetieën haar voltooiing nadert, hoeven de laatste overgebleven leden van de kleine kudde werkelijk ’niet te vrezen’. En hun onbevreesdheid is een aanmoediging voor de leden van de grote schare, die net zo’n onbevreesde houding dienen aan te kweken terwijl zij uitzien naar bevrijding gedurende de grootste tijd van moeilijkheden die de aarde ooit gekend heeft.

18, 19. (a) Waarom leven wij in een dringende tijd? (b) Waarom dienen zowel de gezalfden als de andere schapen onbevreesd te zijn?

¹⁸ Het verhalen van de activiteiten van de kleine kudde stelt hen en de grote schare in staat de ware God te blijven vrezen. Het uur van het oordeel door hem is gekomen, en de overgebleven gunstige tijd is kostbaar. Anderen die nog niet tot handelen zijn overgegaan, hebben inderdaad nog maar heel weinig tijd. Wij zijn echter niet bevreesd dat Gods voornemen zal falen. Het zal stellig succes hebben!

¹⁹ De luide hemelse stemmen zijn al gehoord, die zeggen: „Het koninkrijk der wereld is het koninkrijk van onze Heer en van zijn Christus geworden, en hij zal als koning regeren tot in alle eeuwigheid” (Openbaring 11:15). De Grote Herder, Jehovah, leidt al zijn schapen beslist in „de sporen van rechtvaardigheid om zijns naams wil” (Psalm 23:3). De kleine kudde wordt feilloos naar haar hemelse beloning geleid. En de andere schapen zullen veilig door de grote verdrukking heen worden gebracht om eeuwig leven te ontvangen in het aardse domein van Gods glorierijke koninkrijk onder de heerschappij van Christus Jezus. Dus hoewel Jezus’ woorden tot de kleine kudde werden gericht, hebben alle dienstknechten van God op aarde stellig reden om te luisteren naar zijn woorden: „Vreest niet.”

Kunt u dit uitleggen?

◻ Waarom dienen wij te verwachten dat het nog resterende aantal van de kleine kudde afneemt?

◻ In welke situatie verkeert het gezalfde overblijfsel in deze tijd?

◻ Waarom dienen christenen ondanks de naderbij komende aanval van Gog van Magog onbevreesd te zijn?

◻ Waarom is de opstandingshoop van de 144.000 uniek, vooral in deze tijd?