„Opdat ik mij niet te zeer verheven zou voelen, [werd mij] een doorn in het vlees gegeven, een engel van Satan, om mij te blijven slaan, opdat ik mij niet te zeer zou verheffen. Dienaangaande heb ik de Heer driemaal dringend verzocht dat die van mij zou wijken; en toch heeft hij werkelijk tot mij gezegd: ’Mijn onverdiende goedheid is voldoende voor u, want mijn kracht wordt in zwakheid tot volmaaktheid gebracht.’ Zeer gaarne zal ik daarom veeleer ten aanzien van mijn zwakheden roemen, opdat de kracht van de Christus gelijk een tent over mij moge blijven.” — 2 Korinthiërs 12:7-9.

De doorn in Paulus’ vlees kan hetzij de een of andere oogziekte geweest zijn of betrekking hebben gehad op valse apostelen die zijn apostelschap in twijfel trokken (Galaten 4:15; 6:11; 2 Korinthiërs 11:5, 12-15). Wat de doorn ook geweest moge zijn, hij had een ontmoedigende uitwerking op Paulus of weerhield hem ervan zich op zijn bediening te beroemen.

Aangezien Paulus vroeg of de ’doorn in zijn vlees, een engel van Satan,’ weggenomen mocht worden, is het logisch dat hij dit van de Heer God verwachtte, want Jehovah is degene tot wie gebeden worden opgezonden (Filippenzen 4:6; Psalm 145:18).