DE New Catholic Encyclopedia haalt drie van zulke „bewijsteksten” aan maar geeft ook toe: „Het dogma van de Heilige Drievuldigheid wordt in het O[ude] T[estament] niet geleerd. Het oudste bewijs in het N[ieuwe] T[estament] vinden wij in de brieven van Paulus, in het bijzonder in 2 Kor 13.13 [in sommige bijbels vers 14]

In deze verzen worden de drie „personen” volgens de Willibrordvertaling als volgt vermeld. Twee Korinthiërs 13:13 (14) groepeert de drie aldus: „De genade van de Heer Jezus Christus, de liefde van God en de gemeenschap van de heilige Geest zij met u allen.”

Wordt in deze verzen gezegd dat God, Christus en de heilige geest een drieënige Godheid vormen, dat de drie gelijk zijn in wezen, macht en eeuwigheid? Nee, dat staat er niet, net zomin als het in één adem noemen van drie mensen, zoals Tom, Dik en Harry, betekent dat zij drie in één zijn.

McClintock en Strongs Cyclopedia of Biblical, Theological, and Ecclesiastical Literature geeft toe dat dergelijke passages „alleen maar bewijzen dat er sprake is van de drie genoemde onderwerpen, . . . maar ze vormen op zichzelf geen bewijs dat alle drie noodzakelijkerwijs de goddelijke natuur bezitten en dezelfde goddelijke eer genieten”.

Hoewel deze encyclopedie de Drieëenheid ondersteunt, wordt daarin over 2 Korinthiërs 13:13 (14) gezegd: „Wij kunnen niet terecht concluderen dat zij gelijke autoriteit of dezelfde natuur bezitten.”