20, 21. (a) Hoe laat de bijbel zien dat de autoriteit van een man en van ouders niet absoluut is? (b) Voor welke beslissing kunnen een christelijke vrouw of gelovige kinderen dus komen te staan, en wat dient hun beweegreden te zijn?

²⁰ Houd in gedachte dat het gehele raamwerk van de gezinsautoriteit zijn oorsprong vindt bij God. Mannen moeten dan ook onderworpen zijn aan Christus, vrouwen aan hun man, „zoals het betaamt in de Heer”, en kinderen aan hun ouders, „want dit is de Heer welgevallig” (Kolossenzen 3:18, 20; 1 Korinthiërs 11:3). God kan dus niet buiten beschouwing worden gelaten, vindt u wel? Dit wil zeggen dat de autoriteit van een man over zijn vrouw en van ouders over hun kinderen relatief of betrekkelijk is. Het betekent dat de christelijke huwelijkspartner en de kinderen in de eerste plaats onderworpen zijn aan God en Christus en hun raad opvolgen. Die gedachte zal sommige ongelovige huwelijkspartners of ouders eerst misschien tegen de borst stuiten. Maar in werkelijkheid hebben zij er baat bij, want het zal ertoe bijdragen dat de gelovige huwelijkspartner en de kinderen betrouwbaarder zijn en een respectvoller houding bezitten.

Hetzelfde geldt voor kinderen die oud genoeg zijn om Gods Woord te begrijpen en te gehoorzamen. Indien hun ouders hun wens om Jehovah te dienen niet delen, moeten de kinderen beslissen of zij loyaal zullen zijn aan God of het lot zullen delen van ouders die dit niet zijn (Matthéüs 10:37-39). Maar afgezien van hun eerste verplichting tegenover God, moeten kinderen onderdanig zijn in „alles”, ook al betekent dit dat zij dingen moeten doen die hun niet aanstaan (Kolossenzen 3:20). Door deze gedragslijn zouden hun ouders zich zelfs tot Jehovah’s voorzieningen voor redding aangetrokken kunnen voelen. Het is ’de Heer werkelijk welgevallig’ als iemands beweegreden loyaliteit aan Jehovah en zijn rechtvaardige wegen is, in plaats van ongehoorzaamheid voortspruitend uit een onafhankelijke geest.