’Wees niet bedroefd gelijk de overigen’

HEBT u ooit gezien hoe een bloem, nadat ze een hevige regenbui heeft doorstaan, haar kopje laat hangen alsof ze terneergeslagen is? In zekere zin is dat een ontroerende aanblik. Tenslotte heeft de wolkbreuk waarschijnlijk talloze dieren en mensen — veel sterkere levensvormen dan welke bloem maar ook — naar een schuilplaats gedreven. Maar de bloem stond daar, vastgeworteld, en moest de volle hevigheid van de bui over zich heen laten komen. Nu staat ze daar ongeschonden, gebogen maar niet gebroken, en toont een kracht die in tegenspraak is met haar tere verschijning. U vraagt u wellicht af, terwijl u de bloem bewondert, of ze haar vitaliteit zal herwinnen en haar liefelijke kopje weer naar de hemel zal opheffen.

Met mensen is het bijna net zo. In deze moeilijke tijden krijgen wij op allerlei manieren met „slecht weer” te maken. Economische tegenspoed, depressiviteit, gezondheidsproblemen, het verlies van een geliefde in de dood — zulk hevig noodweer overvalt ons allemaal op een gegeven moment, en soms kunnen wij het net zomin ontlopen als de bloem zichzelf kan ontwortelen en beschutting kan zoeken. Het is aangrijpend te zien hoe personen die tamelijk broos lijken een verrassende kracht tonen en onder zulke aanvallen volharden. Hoe doen zij dat? Vaak is geloof de sleutel. Jakobus, de halfbroer van Jezus Christus, schreef: „U weet: doorstaat uw geloof de beproeving, dan is standvastigheid het gevolg.” — Jakobus 1:3, Groot Nieuws Bijbel.

Nog een sleutel is hoop. Wanneer bijvoorbeeld de dood een geliefde wegneemt, kan het veel verschil uitmaken of de nabestaanden hoop hebben. De apostel Paulus schreef aan de christenen in Thessalonika: „Wij [willen] niet dat gij onwetend zijt betreffende hen die in de dood slapen, opdat gij niet bedroefd zijt gelijk de overigen, die geen hoop hebben” (1 Thessalonicenzen 4:13). Hoewel christenen beslist verdriet hebben wanneer er iemand sterft, is er een verschil. Zij bezitten nauwkeurige kennis omtrent de toestand van de doden en omtrent de hoop op de opstanding. — Johannes 5:28, 29; Handelingen 24:15.

Deze kennis geeft hun hoop. En die hoop verzacht vervolgens geleidelijk hun verdriet. Hoop helpt hen te volharden, en doet nog meer. Na verloop van tijd heffen zij wellicht, net als de bloem na de regenbui, hun hoofd op uit hun verdriet en vinden zij weer vreugde en voldoening in het leven.