Jonge mensen vragen . . .

Hoe kan ik mijn alleenstaande ouder helpen?

„Als alleenstaande ouder heb je veel weg van een jongleur. Na zes maanden oefenen kun je eindelijk met vier ballen tegelijk jongleren. Maar zodra je dat kunt, gooit iemand je een nieuwe bal toe!” — Een alleenstaande ouder.

EEN alleenstaande ouder heeft een vermoeiende, vaak eindeloze taak. En als je moeder een alleenstaande ouder is, besef je ongetwijfeld dat zij wat hulp zou kunnen gebruiken.a Maar als tiener zit je zelf in wat een schrijver „de meest stressrijke en beangstigende tijd van je leven” noemde. Naar jouw idee heb je er misschien al je handen aan vol jong te zijn.

Desondanks kan je moeder, net als de aan het begin geciteerde ouder, af en toe het gevoel hebben dat het haar allemaal te veel wordt als zij probeert zowel moeder als vader voor je te zijn. Toegegeven, Jehovah verwacht niet het onmogelijke van iemand. Een bijbels beginsel in dit verband luidt: „Waar het om gaat is, bereid te zijn te geven wat wij kunnen — dat is voor God aanvaardbaar” (2 Korinthiërs 8:12, Phillips). Maar toch kan zij het gevoel hebben onder zware druk te staan. Moet je haar moeilijke situatie eenvoudig negeren of heb je goede reden om te proberen haar te helpen?

’Een passende vergoeding betalen’

In 1 Petrus 3:8 wordt tegen christenen gezegd: „Ten slotte, weest allen gelijkgezind, betoont medegevoel.” Zou dan op zijn minst medegevoel met je moeder je er niet toe moeten brengen haar te helpen? Ja, het is „aangenaam in Gods ogen” wanneer christelijke jongeren „een passende vergoeding aan hun ouders . . . blijven betalen”. — 1 Timotheüs 5:4.

Hoewel deze tekst ongetwijfeld betrekking heeft op het geven van financiële hulp aan een ouder die zijn of haar huwelijkspartner heeft verloren, wordt er een belangrijk beginsel in geleerd: Wij zijn onze ouders meer verschuldigd dan wij ooit kunnen vergoeden. En als zij in nood verkeren, is het onze plicht en ons voorrecht iets terug te doen. Sommige jongeren zullen bijvoorbeeld het geld dat zij met hun part-timebaantje verdienen, ten dele of zelfs helemaal gebruiken om de huishoudelijke rekeningen te helpen betalen. Hierdoor geven zij blijk van echte dankbaarheid en waardering!

Financiële hulp is echter slechts één manier om je ouder „een passende vergoeding” te geven. Niet dat je moet proberen de plaats van je afwezige ouder in te nemen — dat zou onmogelijk zijn — noch dien je overspannen te raken omdat je het gevoel hebt volledig verantwoordelijk te zijn voor de gang van zaken in jullie gezin. Dat is nog steeds de taak van je moeder als ouder. (Vergelijk Spreuken 31:27.) Maar er zijn veel praktische manieren waarop je er blijk van kunt geven je moeder, als zij een alleenstaande ouder is, echt tot steun te zijn.

Gehoorzaamheid maakt haar last lichter

Eén manier is door eenvoudig het gebod in Kolossenzen 3:20 op te volgen: „Gij kinderen, weest uw ouders gehoorzaam in alles, want dit is de Heer welgevallig.” Het is heel goed mogelijk dat je deze tekst uit je hoofd kent, maar doe je ook altijd wat er staat?

Eén alleenstaande moeder met een tienerzoon werkt lange uren om in het onderhoud van haar gezin te voorzien. Maar zij zegt met een zucht: „Mijn zoon maakt het leven zwaarder als hij mij niet gehoorzaamt.” Haar zoon sputtert tegen: „Ik ben de enige man in huis. Ik ben groter dan mijn moeder, dus vind ik het soms heel moeilijk haar te gehoorzamen en als gezinshoofd te respecteren.”

Noch je postuur noch je geslacht ontslaan je van Jehovah’s gebod: „Verlaat de wet van uw moeder niet” (Spreuken 6:20). Je moeder is door God gemachtigd wetten of huisregels vast te stellen. Je bent haar respect en gehoorzaamheid verschuldigd. Als je een jongen bent, kan het zijn dat Mam je liefkozend de man van het gezin noemt. Maar zij is het hoofd van het gezin! En door haar te gehoorzamen — en niet elke keer dat zij je wat vraagt met haar te debatteren — verlicht je haar last en bevorder je de vrede in jullie gezin.

Help mee in het huishouden

Nog een manier om de last van je ouder te verlichten, is door met huishoudelijke karweitjes te helpen — en dat niet pas na lang aandringen. ’Maar Mam vraagt me helemaal niet om iets te doen’, werp je tegen. Verrassend genoeg is dat vaak het geval. Carol V. Murdock schrijft in dit verband: „Een alleenstaande moeder of vader loopt moeizaam door de woonkamer met een lading wasgoed die zwaar genoeg is om de sterkste knieën te doen bezwijken — en drie paar kinderogen blijven aan het televisiescherm gekluisterd.” — Single Parents Are People, Too!

Waarom verlangen veel alleenstaande ouders zo weinig van hun kinderen? Eén alleenstaande moeder redeneerde: „Ik wil niet dat mijn dochter er de dupe van wordt dat ik moet werken. Ik ben bang dat ze het me kwalijk zal nemen als ze daardoor iets mist.” Een ander zei: „Je wilt de afwezigheid van de andere ouder vergoeden door het de kinderen gemakkelijk te maken.” Aan zulke gevoelens kan evenwel een ongerechtvaardigd schuldgevoel van je ouder ten grondslag liggen. Zij kan zich schuldig voelen omdat zij, doordat zij haar baan aanhoudt, minder tijd met je kan doorbrengen. Of zij kan zich schuldig voelen vanwege haar mislukte huwelijk, redenerend dat het haar schuld is dat jij in een eenoudergezin moet leven.

Volgens dr. Richard A. Gardner, schrijver van The Boys and Girls Book About Divorce, maken sommige jongeren misbruik van de situatie. Zij wensen medelijden en weigeren in huis een hand uit te steken. Dit doet ons echter denken aan de ongevoelige houding van de religieuze leiders in Jezus’ tijd. Jezus zei over hen: ’Zij binden zware pakken samen, maar zelf willen ze geen vinger uitsteken om bij het dragen te helpen.’ — Mattheüs 23:4, GNB.

Leg een andere houding aan de dag. Weiger je moeders last nog te verzwaren; onttrek je niet aan huishoudelijke karweitjes.

Het initiatief nemen

Dit kan betekenen te doen wat er gedaan moet worden zonder dat het je gevraagd wordt. Beschouw eens hoe de jonge Tony zijn moeders last verlicht. Hij zegt: „Mijn moeder werkt in een ziekenhuis, en haar uniform moet gestreken worden. Dus strijk ik het voor haar.” Maar is dat geen vrouwenwerk? „Sommigen denken van wel”, antwoordt Tony. „Maar mijn moeder is ermee geholpen, en dus doe ik het.”

Naast het geven van praktische hulp kun je je moeder ook een hart onder de riem steken door gewoon wat waarderende opmerkingen. Een alleenstaande ouder schreef: „Ik merk vaak dat juist op de dagen dat ik echt in de put zit of prikkelbaar ben na een bijzonder zware dag op mijn werk, mijn dochter de tafel al heeft gedekt en met het eten bezig is als ik thuiskom.” Zij voegt eraan toe: „Mijn zoon slaat zijn armen om me heen, drukt me tegen zich aan en zegt: ’Je bent het liefste moedertje van de wereld.’” Wat voor uitwerking hebben zulke attente gebaren op haar? Ze vervolgt: „Mijn slechte bui is op slag over.”

’Ga voort in de waarheid te wandelen’

„Ik heb geen grotere reden tot dankbaarheid dan deze dingen, dat ik hoor dat mijn kinderen voortgaan in de waarheid te wandelen” (3 Johannes 4). De apostel Johannes sprak hier over zijn geestelijke kinderen. Als jouw moeder een christen is, koestert ze ongetwijfeld dezelfde gevoelens ten aanzien van jou; ze wil dat je in de waarheid wandelt. Met dat doel kan ze regelingen treffen voor een geregelde gezinsbijbelstudie met jou.

Het is voor haar misschien niet gemakkelijk om na een vermoeiende werkdag die studie te leiden. En als jij tegenstribbelt of klaagt, kan de gezinsstudie voor alle betrokkenen een bezoeking worden. Werk dus mee! Wees op de vastgestelde tijd klaar om te studeren. Bereid de stof voor. Jouw medewerking kan net dat duwtje zijn wat je ouder nodig heeft om de studie geregeld te laten doorgaan. Door christelijke vergaderingen te bezoeken en aan de van-huis-tot-huisprediking deel te nemen zonder dat je daartoe aangespoord hoeft te worden, toon je ook dat je in de waarheid wandelt (Mattheüs 24:14; Hebreeën 10:24, 25). Op deze manier verzeker je je moeder ervan dat haar krachtsinspanningen niet vergeefs zijn!

De voordelen

Spreuken 3:27 luidt: „Onthoud het goede niet aan degenen die het toekomt, wanneer het in de macht van uw hand ligt het te doen.” Het is duidelijk dat je je ouder een dergelijke vergoeding verschuldigd bent. En als je die geeft, behaag je niet alleen haar maar ook Jehovah God zelf. Nog een voordeel: Je ouder zal er meer toe geneigd zijn jou te helpen als je hulp nodig hebt.

Ten slotte kweek je door anderen te helpen goede eigenschappen aan. Zoals één schrijver opmerkt: „Jonge mensen hebben behoefte aan gelegenheden waarbij zij het gevoel hebben anderen te helpen en hun iets te geven. Wanneer zij dergelijke ervaringen niet hebben, kunnen zij niet hun eigen sterke punten en de karaktervastheid leren kennen [die voortspruiten] uit het besef een goed en hulpvaardig mens te zijn.” Jezus zelf zei in dit verband: „Het is gelukkiger te geven dan te ontvangen” (Handelingen 20:35). En je kunt veel geluk ervaren als je genoeg om je alleenstaande ouder geeft om haar te helpen.

[Voetnoot]

[Illustraties op blz. 19]

Een luie of onverschillige jongere kan zijn ouder nog meer stress bezorgen . . . Degene die in het huishouden meehelpt, verlicht haar last