9. Leg uit waarom Mozes het misschien moeilijk vond om zijn taak uit te voeren.

⁹ Over Mozes wordt gezegd dat „hij de smaad van de Christus een grotere rijkdom achtte dan de schatten van Egypte” (Hebr. 11:26). Mozes was aangesteld als „de Christus” of gezalfde. Dat hield in dat Jehovah hem had uitgekozen om Israël uit Egypte te leiden. Mozes wist dat het een moeilijke opdracht was die zelfs „smaad” voor hem zou betekenen. Een van de Israëlieten had eerder spottend gezegd: „Wie heeft u tot vorst en rechter over ons aangesteld?” (Ex. 2:13, 14) Later vroeg Mozes aan Jehovah: „Hoe zal Farao ooit naar mij luisteren?” (Ex. 6:12) Om zich voor te bereiden op tegenstand vertelde hij Jehovah over zijn angsten en zorgen. Hoe hielp Jehovah hem om zijn moeilijke taak uit te voeren?

10. Hoe rustte Jehovah Mozes toe voor zijn taak?

¹⁰ Ten eerste gaf Jehovah Mozes de verzekering: „Ik zal bewijzen met u te zijn” (Ex. 3:12). Ten tweede gaf Jehovah hem vertrouwen door één aspect van de betekenis van zijn naam uit te leggen: „Ik zal worden wat mij ook behaagt” (Ex. 3:14, vtn.).a Ten derde schonk hij Mozes wonderbare kracht als bewijs dat hij inderdaad door God gestuurd was (Ex. 4:2-5). Ten vierde gaf Jehovah hem een partner en woordvoerder, Aäron, om hem te helpen bij zijn taak (Ex. 4:14-16). Tegen het eind van zijn leven was Mozes er volledig van overtuigd dat God Zijn aanbidders toerust voor elke taak die Hij aan hen geeft. Daarom kon hij vol vertrouwen tegen zijn opvolger, Jozua, zeggen: „Jehovah zelf trekt voor u uit. Hijzelf zal met u blijven. Hij zal u niet in de steek laten, noch u geheel en al verlaten. Wees niet bevreesd, noch verschrikt” (Deut. 31:8).

11. Waarom bezag Mozes zijn taak als heel kostbaar?

¹¹ Met Jehovah’s steun bezag Mozes zijn overweldigende taak als heel kostbaar en als waardevoller dan „de schatten van Egypte”. In vergelijking met dienst voor de almachtige God was werken voor Farao niets bijzonders. En wat stelde de positie van prins in Egypte voor als hij „de Christus” of gezalfde van Jehovah kon zijn? Mozes werd beloond voor zijn goede instelling. Hij had een speciale band met Jehovah, van wie hij ontzagwekkende kracht kreeg toen hij de Israëlieten naar het beloofde land leidde (Deut. 34:10-12).

„HIJ HIELD HET OOG OPLETTEND GERICHT OP DE BELONING”

14. Waarom wist Mozes zeker dat hij beloond zou worden?

¹⁴ Mozes „hield het oog oplettend gericht op de beloning” (Hebr. 11:26). Hij liet zijn kijk beïnvloeden door wat hij over de toekomst wist, ook al was die kennis toen nog beperkt. Net als zijn voorvader Abraham had Mozes het vertrouwen dat Jehovah de doden kon opwekken (Luk. 20:37, 38; Hebr. 11:17-19). Door het vooruitzicht van toekomstige zegeningen werd Mozes geholpen de veertig jaar als vluchteling en de veertig jaar in de wildernis niet als verspilde tijd te zien. Hoewel hij niet precies wist hoe Gods beloften in vervulling zouden gaan, had hij zo veel geloof dat hij de onzichtbare beloning als het ware kon zien.

15, 16. (a) Waarom moeten we ons op onze beloning richten? (b) Naar welke Koninkrijkszegeningen kijk jij uit?

¹⁵ Houd jij „het oog oplettend gericht op de beloning”? Net als Mozes kennen we nog niet alle details over Gods beloften. We weten bijvoorbeeld niet „wanneer de bestemde tijd is” voor de grote verdrukking (Mark. 13:32, 33). Toch weten we veel meer over het toekomstige paradijs dan Mozes. Zonder alle details te kennen, weten we genoeg over Jehovah’s beloften om ons „oog oplettend gericht” te kunnen houden op het leven onder Gods Koninkrijk. Als we een duidelijk beeld hebben van de nieuwe wereld, zal dat ons motiveren eerst het Koninkrijk te zoeken. Waarom? Denk hier eens over na: zou je een huis kopen waar je bijna niets over weet? Natuurlijk niet! Zo zouden we ook niet ons hele leven besteden aan het nastreven van een vage hoop. Ons geloof moet ons een duidelijk beeld geven van het leven onder het Koninkrijk.

¹⁶ Om je een beter beeld van Gods Koninkrijk te vormen, moet je je „oog oplettend gericht” houden op jouw leven in het paradijs. Gebruik je inlevingsvermogen. Als je bijvoorbeeld Bijbelse personages bestudeert die vóór Jezus leefden, bedenk dan wat je ze na hun opstanding zou willen vragen. Stel je voor wat ze jou zouden vragen over je leven in de laatste dagen. Denk erover na hoe bijzonder het zal zijn om je voorouders van eeuwen geleden te ontmoeten en ze te vertellen wat God voor ze gedaan heeft. Stel je voor hoe geweldig het zal zijn om te leren over wilde dieren door ze in een vredige omgeving te observeren. Sta erbij stil hoe je band met Jehovah steeds hechter wordt terwijl je tot volmaaktheid groeit.

17. Hoe kan een duidelijk beeld van onze toekomstige beloning ons helpen?

¹⁷ Een duidelijk beeld van onze toekomstige beloning helpt ons te volharden, vreugdevol te zijn en beslissingen te nemen met eeuwig leven in gedachten. Paulus schreef aan gezalfde christenen: „Indien wij echter hopen op wat wij niet zien, blijven wij er met volharding op wachten” (Rom. 8:25). Dat geldt in principe voor alle christenen die de hoop hebben op eeuwig leven. Hoewel we „de beloning” nog niet hebben gekregen, is ons geloof zo sterk dat we er geduldig op blijven wachten. Net als Mozes zien we de jaren in Jehovah’s dienst niet als verspilde tijd. We zijn het eens met wat Paulus zei: „De dingen die men ziet, zijn tijdelijk, maar de dingen die men niet ziet, zijn eeuwig.” (Lees 2 Korinthiërs 4:16-18.)