Naar de wet van de Christus leven

„Blijft elkaars lasten dragen en vervult aldus de wet van de Christus.” — GALATEN 6:2.

1. Waarom zou er gezegd kunnen worden dat de wet van de Christus in deze tijd een enorme kracht ten goede is?

IN Rwanda hebben Hutu- en Tutsi-getuigen van Jehovah hun leven geriskeerd om elkaar te beschermen tegen de etnische afslachting waardoor dat land onlangs werd geteisterd. Jehovah’s Getuigen in Kobe (Japan) die familieleden in de verwoestende aardbeving hebben verloren, waren geschokt door hun verlies. Toch gingen zij prompt aan het werk om andere slachtoffers te redden. Ja, hartverwarmende voorbeelden uit alle delen van de wereld laten zien dat de wet van de Christus in deze tijd werkzaam is. Ze is een enorme kracht ten goede.

2. Hoe heeft de christenheid de wet van de Christus niet begrepen, en hoe vervullen wij die wet?

² Terzelfder tijd gaat een bijbelse profetie over deze kritieke „laatste dagen” in vervulling. Velen hebben „een vorm van godvruchtige toewijding” maar ’blijken de kracht ervan niet te bezitten’ (2 Timotheüs 3:1, 5). Vooral in de christenheid is religie vaak een kwestie van formaliteit, niet van het hart. Komt dit omdat het te moeilijk is naar de wet van de Christus te leven? Nee. Jezus zou ons geen wet geven die wij niet zouden kunnen houden. De christenheid heeft gewoon de essentie van die wet niet begrepen. Ze heeft geen acht geslagen op de volgende geïnspireerde woorden: „Blijft elkaars lasten dragen en vervult aldus de wet van de Christus” (Galaten 6:2). Wij ’vervullen de wet van de Christus’ door elkaars lasten te dragen, niet door de Farizeeën na te volgen en op ongerechtvaardigde wijze de vracht van onze broeders en zusters te verzwaren.

3. (a) Wat zijn enkele geboden die in de wet van de Christus zijn opgenomen? (b) Waarom zou het verkeerd zijn te concluderen dat de christelijke gemeente geen andere regels dient te hebben dan de rechtstreekse geboden van Christus?

³ De wet van de Christus omvat alle geboden van Christus Jezus — of het nu gaat om prediken en onderwijzen, het oog zuiver houden, ons best doen om vrede met onze naaste te bewaren of onreinheid uit de gemeente verwijderen (Mattheüs 5:27-30; 18:15-17; 28:19, 20; Openbaring 2:14-16). Ja, christenen zijn verplicht om alle in de bijbel opgetekende geboden die tot volgelingen van Christus worden gericht, te onderhouden. En dat is niet alles. Jehovah’s organisatie en ook de afzonderlijke gemeenten moeten noodzakelijke regels en procedures opstellen om de goede orde te bewaren (1 Korinthiërs 14:33, 40). Christenen zouden immers niet kunnen bijeenkomen als zij geen regels hadden waardoor werd bepaald wanneer, waar en hoe zulke vergaderingen gehouden moeten worden! (Hebreeën 10:24, 25) Gehoorzaam zijn aan redelijke richtlijnen die zijn opgesteld door degenen aan wie in de organisatie autoriteit is verleend, valt ook onder het vervullen van de wet van de Christus. — Hebreeën 13:17.

4. Wat is de aandrijvende kracht achter de zuivere aanbidding?

⁴ Niettemin laten ware christenen niet toe dat hun aanbidding een betekenisloze constructie van wetten wordt. Zij dienen Jehovah niet louter omdat de een of andere persoon of organisatie hun dat gebiedt. De aandrijvende kracht achter hun aanbidding is veeleer liefde. Paulus schreef: „De liefde van de Christus dringt ons” (2 Korinthiërs 5:14, voetnoot). Jezus gebood zijn volgelingen elkaar lief te hebben (Johannes 15:12, 13). Zelfopofferende liefde is de basis van de wet van de Christus, en ze dringt of motiveert ware christenen overal, zowel in het gezin als in de gemeente. Laten wij eens zien hoe.

In het gezin

5. (a) Hoe kunnen ouders de wet van de Christus in het gezin vervullen? (b) Wat hebben kinderen van hun ouders nodig, en welke hinderpalen moeten sommige ouders overwinnen om daaraan te voldoen?

⁵ De apostel Paulus schreef: „Mannen, blijft uw vrouw liefhebben, evenals ook de Christus de gemeente heeft liefgehad en zich voor haar heeft overgeleverd” (Efeziërs 5:25). Wanneer een echtgenoot Christus navolgt en zijn vrouw met liefde en begrip bejegent, vervult hij een uitermate belangrijk aspect van de wet van de Christus. Bovendien toonde Jezus openlijk genegenheid voor jonge kinderen door ze in zijn armen te nemen, zijn handen op hen te leggen en hen te zegenen (Markus 10:16). Ouders die de wet van de Christus vervullen, tonen ook genegenheid voor hun kinderen. Het is waar dat er ouders zijn die het moeilijk vinden om Jezus’ voorbeeld in dit opzicht na te volgen. Sommigen zijn niet geneigd openlijk hun gevoelens te tonen. Ouders, laat u er desondanks niet van weerhouden uw kinderen de liefde te tonen die u voor hen voelt! Het is niet voldoende dat u weet dat u uw kinderen liefhebt. Zij moeten het ook weten. En zij zullen daar niet achter komen, tenzij u manieren vindt om uw liefde ook werkelijk te tonen. — Vergelijk Markus 1:11.

6. (a) Hebben kinderen regels van hun ouders nodig, en waarom antwoordt u zo? (b) Welke werkelijke reden voor regels in het gezin moeten kinderen begrijpen? (c) Welke gevaren worden vermeden wanneer de wet van de Christus in het gezin de boventoon voert?

⁶ Terzelfder tijd hebben kinderen richtlijnen nodig, wat betekent dat hun ouders regels moeten opstellen en hier soms door middel van streng onderricht de hand aan moeten houden (Hebreeën 12:7, 9, 11). Niettemin moeten kinderen progressief geholpen worden in te zien wat de werkelijke reden is voor deze regels: hun ouders hebben hen lief. En zij moeten leren dat voor hen liefde de beste reden is om hun ouders te gehoorzamen (Efeziërs 6:1; Kolossenzen 3:20; 1 Johannes 5:3). Het doel van een opmerkzame ouder is jongeren te leren hun „denkvermogen” te gebruiken, opdat zij uiteindelijk zelf goede beslissingen zullen nemen (Romeinen 12:1; vergelijk 1 Korinthiërs 13:11). Aan de andere kant mogen er ook weer niet te veel regels zijn noch mag streng onderricht te hardvochtig zijn. Paulus zegt: „Gij vaders, tergt uw kinderen niet, zodat zij niet moedeloos worden” (Kolossenzen 3:21; Efeziërs 6:4). Wanneer de wet van de Christus in het gezin de boventoon voert, is er geen plaats voor in onbeheerste woede toegediend streng onderricht noch voor kwetsend sarcasme. In zo’n gezin voelen kinderen zich veilig en opgebouwd, niet zwaarbelast of afgebroken. — Vergelijk Psalm 36:7.

7. In welke opzichten zouden Bethelhuizen een voorbeeld kunnen verschaffen wat het opstellen van regels in het gezin betreft?

⁷ Sommigen die Bethelhuizen over de hele wereld hebben bezocht, zeggen dat ze goede voorbeelden zijn wat evenwicht in de kwestie van gezinsregels betreft. Hoewel Bethelfamilies uit volwassenen bestaan, functioneren zulke instellingen in velerlei opzicht als een gezin.a Bethelwerkzaamheden zijn ingewikkeld en vereisen een aanzienlijk aantal regels — beslist meer dan een doorsneegezin nodig zou hebben. Niettemin trachten de ouderlingen die de leiding hebben in Bethelhuizen en de daarmee verbonden kantoren en drukkerijen, de wet van de Christus toe te passen. Zij bezien het als hun taak om niet alleen het werk te organiseren, maar ook de geestelijke vooruitgang en „de vreugde van Jehovah” onder hun medewerkers te bevorderen (Nehemia 8:10). Derhalve streven zij ernaar dingen op een positieve en aanmoedigende wijze te doen en redelijk te zijn (Efeziërs 4:31, 32). Geen wonder dat Bethelfamilies bekendstaan om hun vreugdevolle geest!

In de gemeente

8. (a) Wat dient altijd ons doel in de gemeente te zijn? (b) Wat zijn enkele omstandigheden waarin sommigen hebben gevraagd of hebben geprobeerd regels op te stellen?

⁸ Zo is het ook in de gemeente ons doel elkaar in de geest van liefde op te bouwen (1 Thessalonicenzen 5:11). Alle christenen moeten er dus zorgvuldig op toezien de lasten van anderen niet te verzwaren door hun eigen denkbeelden op te leggen in kwesties waarbij het om persoonlijke keus gaat. Af en toe schrijven sommigen naar het Wachttorengenootschap en vragen om regels waardoor wordt bepaald hoe zij tegenover specifieke films, boeken en zelfs speelgoed moeten staan. Toch is het Genootschap niet gemachtigd om zulke dingen aan een nauwkeurig onderzoek te onderwerpen en er een oordeel over uit te spreken. In de meeste gevallen gaat het hierbij om kwesties die elke persoon of elk gezinshoofd op grond van zijn liefde voor bijbelse beginselen dient te beslissen. Anderen hebben de neiging de suggesties en de richtlijnen van het Genootschap in regels om te zetten. Zo stond er in De Wachttoren van 15 maart 1996 bijvoorbeeld een voortreffelijk artikel waarin ouderlingen werden aangemoedigd om geregeld herderlijke bezoeken bij gemeenteleden te brengen. Was het de bedoeling om regels op te stellen? Nee. Hoewel degenen die in staat zijn de suggesties op te volgen hier veel profijt van hebben, kunnen sommige ouderlingen dat niet allemaal volbrengen. Evenzo maande het artikel „Vragen van lezers” in De Wachttoren van 1 april 1995 tot voorzichtigheid doordat er werd gezegd dat de doopgelegenheid niet aan waardigheid mag inboeten door tot uitersten te vervallen, zoals overwinningsgebaren te maken of uitbundige feesten te geven. Sommigen hebben deze rijpe raad te star toegepast door zelfs een regel op te stellen dat het sturen van een aanmoedigende kaart bij deze gelegenheid verkeerd zou zijn!

9. Waarom is het belangrijk dat wij het vermijden overkritisch te zijn en elkaar te oordelen?

⁹ Bedenk ook dat als „de volmaakte wet, die tot de vrijheid behoort,” in ons midden de boventoon dient te voeren, wij moeten aanvaarden dat niet alle christelijke gewetens identiek zijn (Jakobus 1:25). Dienen wij er een punt van te maken als mensen een persoonlijke keus doen waarbij geen bijbelse beginselen worden overtreden? Nee. In dat geval zouden wij verdeeldheid zaaien (1 Korinthiërs 1:10). Toen Paulus ons waarschuwde om geen oordeel over een medechristen te vellen, zei hij: „Hij staat of valt voor zijn eigen meester. Hij zal trouwens staande worden gehouden, want Jehovah kan hem staande houden” (Romeinen 14:4). Wij lopen gevaar God te mishagen als wij ten nadele van elkaar spreken over kwesties die aan het persoonlijke geweten moeten worden overgelaten. — Jakobus 4:10-12.

10. Wie zijn aangesteld om over de gemeente te waken, en hoe dienen wij hen te steunen?

¹⁰ Laten wij ook in gedachte houden dat de ouderlingen zijn aangesteld om over Gods kudde te waken (Handelingen 20:28). Zij zijn er om te helpen. Wij dienen ons vrij te voelen hen om raad te vragen, want zij zijn bijbelstudenten en zijn bekend met datgene wat in de lectuur van het Wachttorengenootschap besproken is. Wanneer de ouderlingen gedrag opmerken dat waarschijnlijk tot een overtreding van bijbelse beginselen zal leiden, geven zij moedig de nodige raad (Galaten 6:1). Gemeenteleden volgen de wet van de Christus door met deze geliefde herders, die in hun midden de leiding nemen, samen te werken. — Hebreeën 13:7.

Ouderlingen passen de wet van de Christus toe

11. Hoe passen ouderlingen de wet van de Christus in de gemeente toe?

¹¹ Ouderlingen willen in de gemeente graag de wet van de Christus vervullen. Zij nemen de leiding in het prediken van het goede nieuws, onderwijzen aan de hand van de bijbel teneinde harten te bereiken en spreken als liefdevolle, vriendelijke herders tot „terneergeslagen zielen” (1 Thessalonicenzen 5:14). Zij vermijden de onchristelijke houdingen die in zo veel religies van de christenheid voorkomen. Het is waar dat deze wereld snel ontaardt, en ouderlingen voelen zich net als Paulus wellicht bezorgd voor de kudde; maar zij bewaren hun evenwicht wanneer zij op grond van die bezorgdheid iets ondernemen. — 2 Korinthiërs 11:28.

12. Wanneer een christen een ouderling om hulp vraagt, hoe zou de ouderling dan kunnen reageren?

¹² Een christen kan bijvoorbeeld een ouderling willen raadplegen over een belangrijke kwestie die niet rechtstreeks in de bijbel staat of die vereist dat er verschillende christelijke beginselen tegen elkaar worden afgewogen. Misschien is hem promotie op het werk aangeboden, waardoor hij een hoger salaris maar grotere verantwoordelijkheid krijgt. Of de ongelovige vader van een jonge christen stelt wellicht eisen aan zijn zoon waardoor diens bediening in het gedrang zou kunnen komen. In zulke situaties zal de ouderling zich ervan weerhouden een persoonlijke mening te geven. In plaats daarvan zal hij waarschijnlijk de bijbel openslaan en de betrokkene helpen de beginselen die betrekking hebben op de kwestie te beredeneren. Hij kan, indien beschikbaar, de Index van Wachttoren-publikaties gebruiken om na te gaan wat „de getrouwe en beleidvolle slaaf” op de bladzijden van De Wachttoren en andere publikaties over het onderwerp heeft gezegd (Mattheüs 24:45). Maar als de christen daarna nu een beslissing neemt die de ouderling niet verstandig toeschijnt? Indien de beslissing niet rechtstreeks tegen bijbelse beginselen of wetten indruist, zal de christen bemerken dat de ouderling erkent dat de persoon het recht heeft om zo’n beslissing te nemen, wetend dat ’een ieder zijn eigen vracht zal dragen’. De christen dient echter te bedenken dat ’een mens zal oogsten wat hij zaait’. — Galaten 6:5, 7.

13. Waarom helpen ouderlingen anderen kwesties te beredeneren in plaats dat zij een rechtstreeks antwoord op vragen geven of hun eigen mening weergeven?

¹³ Waarom gaat de ervaren ouderling op die manier te werk? Daar zijn ten minste twee redenen voor. In de eerste plaats zei Paulus tot één gemeente dat hij geen ’meester over hun geloof’ was (2 Korinthiërs 1:24). Wanneer de ouderling zijn broeder helpt om aan de hand van de Schrift te redeneren en zijn eigen op kennis gebaseerde beslissing te nemen, volgt hij Paulus’ houding na. Hij erkent dat zijn autoriteit begrensd is, net als Jezus erkende dat zijn autoriteit begrensd was (Lukas 12:13, 14; Judas 9). Terzelfder tijd bieden ouderlingen graag nuttige, zelfs rechtstreekse, schriftuurlijke raad wanneer dat nodig is. Ten tweede leidt de ouderling zijn medechristen op. De apostel Paulus zei: „Vast voedsel behoort . . . bij rijpe mensen, bij hen die door gebruik hun waarnemingsvermogen hebben geoefend om zowel goed als kwaad te onderscheiden” (Hebreeën 5:14). Om tot rijpheid voort te gaan, dienen wij derhalve ons eigen waarnemingsvermogen te gebruiken en voor het nemen van onze beslissingen niet altijd op iemand anders te steunen. Doordat de ouderling zijn medechristen toont hoe hij aan de hand van de Schrift moet redeneren, helpt hij hem aldus om vorderingen te maken.

14. Hoe kunnen rijpe personen er blijk van geven dat zij op Jehovah vertrouwen?

¹⁴ Wij kunnen het vertrouwen hebben dat Jehovah God door middel van zijn heilige geest op het hart van ware aanbidders zal inwerken. Bijgevolg doen rijpe christenen een beroep op het hart van hun broeders en zusters, richten een dringend verzoek tot hen, zoals de apostel Paulus dit deed (2 Korinthiërs 8:8; 10:1; Filemon 8, 9). Paulus wist dat het in hoofdzaak de onrechtvaardigen, niet de rechtvaardigen, zijn die gedetailleerde wetten nodig hebben om hen in het gareel te houden (1 Timotheüs 1:9). Hij gaf geen blijk van argwaan of wantrouwen, maar van geloof in zijn broeders. Aan één gemeente schreef hij: „Wij [hebben] vertrouwen in de Heer met betrekking tot u” (2 Thessalonicenzen 3:4). Paulus’ geloof en vertrouwen droegen er beslist veel toe bij die christenen te motiveren. Ouderlingen en reizende opzieners in deze tijd streven soortgelijke doeleinden na. Wat een verkwikking zijn deze getrouwe mannen, terwijl zij liefdevol de kudde Gods weiden! — Jesaja 32:1, 2; 1 Petrus 5:1-3.

Naar de wet van de Christus leven

15. Wat zijn enkele vragen die wij onszelf kunnen stellen om te zien of wij in onze verhouding met onze broeders en zusters de wet van de Christus toepassen?

¹⁵ Wij allen dienen onszelf geregeld te onderzoeken om te zien of wij naar de wet van de Christus leven en die wet bevorderen (2 Korinthiërs 13:5). Werkelijk, het kan voor ons allen nuttig zijn ons af te vragen: ’Ben ik opbouwend of kritisch? Ben ik evenwichtig of extreem? Betoon ik anderen consideratie of sta ik op mijn rechten?’ Een christen tracht niet zijn broeder voor te schrijven wat hij al dan niet dient te doen in kwesties waarover de bijbel zich niet specifiek uitlaat. — Romeinen 12:1; 1 Korinthiërs 4:6.

16. Hoe kunnen wij hulp bieden aan degenen die een negatieve kijk op zichzelf hebben, waardoor wij een uitermate belangrijk aspect van de wet van de Christus vervullen?

¹⁶ In deze kritieke tijden is het belangrijk dat wij naar manieren zoeken om elkaar aan te moedigen (Hebreeën 10:24, 25; vergelijk Mattheüs 7:1-5). Wanneer wij naar onze broeders en zusters kijken, betekenen hun goede eigenschappen dan niet veel meer voor ons dan hun zwakheden? Voor Jehovah is een ieder kostbaar. Helaas denken niet allen er zo over en hebben sommigen zelfs een negatieve kijk op zichzelf. Velen zijn geneigd om enkel hun eigen persoonlijke gebreken en onvolmaaktheden te zien. Zouden wij — teneinde zulke personen en anderen aan te moedigen — kunnen proberen op elke vergadering met een of twee personen te spreken en hun te laten weten waarom wij hun aanwezigheid en de belangrijke bijdrage die zij leveren in de gemeente op prijs stellen? Wat een vreugde om hun last aldus te verlichten en daardoor de wet van de Christus te vervullen! — Galaten 6:2.

De wet van de Christus is krachtig werkzaam!

17. Op welke verschillende manieren is, zoals u kunt waarnemen, de wet van de Christus in uw gemeente werkzaam?

¹⁷ De wet van de Christus is in de christelijke gemeente krachtig werkzaam. Wij zien het dagelijks — wanneer mede-Getuigen enthousiast het goede nieuws prediken, wanneer zij elkaar vertroosten en aanmoedigen, wanneer zij hun best doen om Jehovah ondanks de moeilijkste problemen te dienen, wanneer ouders ernaar streven hun kinderen groot te brengen om Jehovah met een vreugdevol hart lief te hebben en wanneer opzieners Gods Woord met liefde en warmte onderwijzen, terwijl zij de kudde aansporen een vurige ijver te hebben om Jehovah eeuwig te dienen (Mattheüs 28:19, 20; 1 Thessalonicenzen 5:11, 14). Hoe verheugt Jehovah’s hart zich wanneer wij als afzonderlijke personen de wet van de Christus in ons leven werkzaam laten zijn! (Spreuken 23:15) Hij wenst dat allen die zijn volmaakte wet liefhebben, eeuwig zullen leven. In het komende paradijs zullen wij de tijd meemaken dat de mensheid volmaakt is, een tijd zonder wetsovertreders, en een tijd waarin wij elke neiging van ons hart onder controle zullen hebben. Wat een glorierijke beloning die verworven wordt door naar de wet van de Christus te leven!

[Voetnoot]

Wat zijn uw gedachten?

◻ Waarom heeft de christenheid de wet van de Christus niet begrepen?

◻ Hoe kunnen wij de wet van de Christus in het gezin toepassen?

◻ Willen wij de wet van de Christus in de gemeente toepassen, wat moeten wij dan vermijden en wat moeten wij doen?

◻ Hoe kunnen ouderlingen de wet van de Christus gehoorzamen in hun betrekkingen met de gemeente?

[Illustratie op blz. 23]

Uw kind heeft veel behoefte aan liefde

[Illustratie op blz. 24]

Hoe verkwikkend zijn onze liefdevolle ouderlingen!