Johannes Markus was ook bij Petrus in Babylon, want in de eerste brief van de apostel (geschreven ca. 62–64 G.T.) wordt gezegd dat hij groeten zendt. Petrus noemt hem „Markus, mijn zoon”, misschien een aanwijzing voor de sterke band van christelijke genegenheid die er tussen hen bestond (1Pe 5:13; vgl. 1Jo 2:1, 7).

Bronnen van informatie. Oude overleveringen geven te kennen dat Petrus de informatie verschafte die de basis vormt voor het Evangelie van Markus, en dit zou kloppen met het feit dat Markus bij Petrus in Babylon was (1Pe 5:13). Volgens Origenes stelde Markus zijn evangelie samen „in overeenstemming met datgene wat Petrus hem had verteld” (Historia ecclesiastica, Eusebius, VI, XXV, 3-7). In zijn werk „Tegen Marcion” (IV, V) zegt Tertullianus dat het Evangelie van Markus „aan Petrus toegeschreven kan worden, wiens tolk Markus was” (The Ante-Nicene Fathers, Deel III, blz. 350). Eusebius geeft de uitspraak van „de presbyter Johannes” weer, die door Papias (ca. 140 G.T.) werd geciteerd: „En de Presbyter placht het volgende te zeggen: ’Markus werd de tolk van Petrus en schreef nauwkeurig, weliswaar niet in volgorde, alles op wat hij zich herinnerde van wat de Heer had gezegd of gedaan. . . . Markus deed er niet verkeerd aan toen hij aldus sommige dingen uit zijn herinnering optekende. Want voor één ding droeg hij zorg: niets weg te laten van wat hij gehoord had en zich daarin niet aan valse beweringen schuldig te maken.’” — Historia ecclesiastica, III, XXXIX, 12-16.

Haar zoon Markus was een intieme metgezel van de apostel Petrus, die klaarblijkelijk zeer veel had bijgedragen tot Markus’ geestelijke groei, want Petrus spreekt over hem als „Markus, mijn zoon” (1Pe 5:13). Zodra Petrus uit Herodes’ gevangenis werd vrijgelaten, ging hij rechtstreeks naar haar huis, „waar vrij velen vergaderd waren en baden”.