’God zal uw opleiding voleindigen’
EEN atleet die zich op een belangrijk sportevenement voorbereidt, moet keihard trainen. Hij moet zorgen dat hij in vorm is, zodat hij op de grote dag een topprestatie kan leveren. Christenen moeten eveneens keihard trainen, maar met een ander doel voor ogen. De apostel Paulus zei: „Oefen u . . . met godvruchtige toewijding als uw doel.” — 1 Timótheüs 4:7.
Een christen moet zich dus in geestelijk opzicht in conditie houden. Evenals een atleet zijn lichaam ontwikkelt, bouwt een christen zijn geestelijke kracht en volharding op. Hij doet dit door Gods Woord de bijbel te bestuderen, door gebed, door geregeld met medechristenen om te gaan en door in het openbaar uiting te geven aan zijn geloof.
Een atleet heeft vaak een trainer, en ook christenen hebben een trainer. Wie? Niemand anders dan Jehovah God zelf! De apostel Petrus vestigde er de aandacht op dat Jehovah zich erg veel gelegen laat liggen aan het christelijke opleidingsprogramma door te schrijven: „De God van alle onverdiende goedheid . . . [zal] zelf uw opleiding voleindigen, hij zal u standvastig maken, hij zal u sterk maken” (1 Petrus 5:10). Wat voor opleiding geeft Jehovah ons? Een opleiding die veel vormen kan aannemen, die allemaal van het grootste belang voor ons zijn om als christenen in conditie te kunnen blijven.
Rechtstreeks streng onderricht
Petrus zelf heeft van Jehovah streng onderricht ontvangen. Wij kunnen veel uit zijn ervaring leren. Soms was Petrus’ opleiding pijnlijk. Stelt u zich eens voor hoe Petrus zich gevoeld moet hebben toen hij Jezus ervan trachtte te weerhouden zich verder aan de vervulling van Gods voornemen te onderwerpen en Jezus antwoordde: „Ga achter mij, Satan! Gij zijt een struikelblok voor mij, want gij denkt niet Gods gedachten, maar die der mensen” (Matthéüs 16:23). Stelt u zich ook eens voor hoe hij zich vele jaren later voelde, toen mensenvrees hem ertoe bracht onverstandig te handelen. De apostel Paulus diende bij die gelegenheid Jehovah’s strenge onderricht toe: „Toen Cefas [Petrus] . . . te Antiochíë kwam, weerstond ik hem van aangezicht tot aangezicht omdat hij te laken was.” — Galaten 2:11-14.
Toch werd Petrus bij beide gelegenheden door Jehovah opgeleid. Petrus leerde dat „elk streng onderricht weliswaar op het ogenblik zelf niet vreugdevol [schijnt] te zijn, maar bedroevend; toch werpt het later voor hen die erdoor geoefend zijn, een vreedzame vrucht af, namelijk rechtvaardigheid” (Hebreeën 12:11). Door die krachtige van Jehovah afkomstige terechtwijzingen als streng onderricht te aanvaarden, werd Petrus geholpen de dingen op de juiste wijze te bezien en werd hij geoefend in de uiterst belangrijke christelijke hoedanigheden zachtmoedigheid en nederigheid. — Spreuken 3:34; 15:33.
Aan situaties het hoofd bieden
Jehovah kan ons opleiden door toe te laten dat er situaties ontstaan waaraan moeilijk het hoofd geboden kan worden — situaties die zich soms zelfs in de christelijke gemeente voordoen. Wij groeien als christenen wanneer wij om leiding bidden, de bijbelse beginselen die wij hebben geleerd in praktijk brengen en inzien dat het toepassen van die beginselen altijd de beste manier is.
Petrus was betrokken bij persoonlijkheidsconflicten die onder Jezus’ apostelen rezen. Wanneer wij de verslagen hierover lezen, is het interessant om te zien hoe Jezus deze conflicten — die in werkelijkheid het gevolg waren van onvolmaaktheid en onervarenheid — benutte als gelegenheden om zijn volgelingen op te leiden in de essentiële christelijke hoedanigheden liefde, nederigheid en vergevensgezindheid. — Matthéüs 18:15-17, 21, 22; Lukas 22:24-27.
Ook Paulus was getuige van persoonlijkheidsconflicten (Handelingen 15:36-40; Filippenzen 4:2). Hij legde uit hoe zulke problemen christenen in de gelegenheid stellen opleiding te ontvangen: „Blijft elkaar verdragen en elkaar vrijelijk vergeven als de een tegen de ander een reden tot klagen heeft. Zoals Jehovah u vrijelijk vergeven heeft, doet ook gij evenzo. Bekleedt u bij al deze dingen echter met liefde, want ze is een volmaakte band van eenheid.” — Kolossenzen 3:13, 14.
In de eerste eeuw dook een onheilspellender gevaar onder christenen op. Petrus waarschuwde dat „er ook onder u valse leraren zullen zijn. Dezen zullen heimelijk verderfelijke sekten invoeren en zullen zelfs de eigenaar, die hen heeft gekocht, verloochenen, waardoor zij een spoedige vernietiging over zichzelf brengen. Bovendien zullen velen hun daden van losbandig gedrag navolgen, en door hun toedoen zal er schimpend over de weg der waarheid worden gesproken” (2 Petrus 2:1, 2). Deze ervaring zou tot de vernietiging van de onberouwvolle „valse leraren” leiden (2 Petrus 2:3). Maar hoe stond het met degenen die getrouw bleven?
De ervaring zou hen erin oefenen ’hun vermogen om helder te denken op te wekken’ (2 Petrus 3:1). De oplettendheid waarmee zij zouden waken voor het binnendringen van valse leringen, zou van hen vergen de redenen voor hun geloof aan een onderzoek te onderwerpen. Wanneer zij de slechte gevolgen van de handelwijze van de „valse leraren” zagen, zou hun vertrouwen in de christelijke waarheid zelfs nog sterker worden. — 2 Petrus 3:3-7.
In een bepaalde gemeente werd de bejaarde apostel Johannes bijvoorbeeld tegengestaan door een zekere Diótrefes, een eerzuchtig man die weinig respect voor Johannes’ autoriteit bezat en die niet alleen weigerde de door Johannes gezonden broeders te ontvangen maar misschien zelfs geprobeerd heeft degenen die dit wel deden, uit de gemeenschap te sluiten. Dit moet alle oprechte christenen die tot dezelfde gemeente behoorden als Diótrefes, pijn hebben gedaan. Maar het stelde hen wel in de gelegenheid te tonen dat zij ’het slechte niet navolgden’ en hierdoor ontvingen zij een verdere opleiding in het aan de dag leggen van loyaliteit aan Jehovah en het apostolisch gezag. — 3 Johannes 9-12.
In de omgang met niet-christenen
Jezus zei dat zijn volgelingen geen deel van de wereld waren (Johannes 17:16). Een christen moet in de eerste plaats loyaal zijn aan Jehovah en zijn koninkrijk. Hij tracht zich aan Gods morele maatstaven te houden en daarom gaat zijn voornaamste belangstelling en zorg uit naar heel andere dingen dan de mensen van de wereld nastreven. Een christen moet echter in de wereld leven, en dit veroorzaakt onvermijdelijk spanningen.
Petrus zal gedurende zijn lange bediening beslist vaak hebben meegemaakt dat christenen moeilijke beslissingen moesten nemen en de eisen van de wereld in evenwicht moesten brengen met wat door hun geweten werd voorgeschreven. In Petrus’ eerste brief gaf hij voortreffelijke, praktische raad over de wijze waarop dit gedaan moest worden, opdat christenen „een goed geweten” konden behouden. — 1 Petrus 2:13-20; 3:1-6, 16.
Als christenen zien wij natuurlijk uit naar de tijd waarin wij niet langer rekening hoeven te houden met de eisen van dit samenstel van dingen. Maar ondertussen worden wij opgeleid in volharding en wordt ons de gelegenheid geboden om ondanks verleiding en goddeloze invloeden van onze loyaliteit blijk te geven. Doordat wij er grotere ervaring in krijgen bijbelse beginselen op verschillende omstandigheden toe te passen en wij moedig handelen overeenkomstig onze kennis van Jehovah’s wil voor ons, worden wij ook opgeleid in praktische wijsheid en het betonen van moed. Sta er eens bij stil hoeveel grondiger onze opleiding is geweest doordat wij in dit samenstel hebben geleefd en met succes aan zo veel moeilijke problemen het hoofd hebben geboden!
Onder vervolging
Toen Petrus over de opleiding sprak die God ons geeft, doelde hij in het bijzonder op vervolging. Hij toonde aan dat christenen vervolging moesten verwachten: „Houdt uw zinnen bij elkaar, weest waakzaam. Uw tegenstander, de Duivel, gaat rond als een brullende leeuw, op zoek om iemand te verslinden.” — 1 Petrus 5:8; zie ook 2 Timótheüs 3:12.
Petrus kon hier terecht over spreken omdat hij persoonlijk vervolging had ondergaan. In de vroege dagen van de christelijke gemeente werden hij en de andere apostelen gegeseld en werd hun bevolen met prediken op te houden. Hun reactie? Zij „gingen van het Sanhedrin vandaan, verheugd dat zij waardig gerekend waren ten behoeve van zijn naam oneer te lijden”. — Handelingen 5:41.
Petrus sprak derhalve zowel uit ervaring als onder inspiratie toen hij zei: „Integendeel, blijft u verheugen, aangezien gij deel hebt aan het lijden van de Christus, opdat gij u ook gedurende de openbaring van zijn heerlijkheid moogt verheugen en verrukt moogt zijn. Indien gij om de naam van Christus wordt gesmaad, zijt gij gelukkig, want de geest der heerlijkheid, ja, de geest van God, rust op u.” — 1 Petrus 4:13, 14.
Ja, rechtstreekse vervolging kan als een vorm van opleiding dienen. Onder vervolging leert een christen zich nog meer op Gods geest te verlaten. Zijn geloof verkrijgt een „beproefde hoedanigheid” (1 Petrus 1:7). Hij wordt opgeleid in het betonen van moed die op Jehovah’s kracht is gebaseerd (2 Timótheüs 1:7). Hij kweekt geduldige volharding aan, en evenals Jezus ’leert hij gehoorzaamheid uit de dingen die hij lijdt’. — Hebreeën 5:8; 1 Petrus 2:23, 24.
Jehovah voleindigt onze opleiding
Natuurlijk zijn de moeilijke problemen, met inbegrip van vervolging, die een christen ondergaat, niet van God afkomstig. Jakobus geeft de aansporing: „Laat niemand, wanneer hij wordt beproefd, zeggen: ’Ik word door God beproefd.’ Want met kwade dingen kan God niet worden beproefd, noch beproefd hij zelf iemand” (Jakobus 1:13). Problemen kunnen door veel oorzaken ontstaan, onder andere ook doordat mensen fouten maken of willens en wetens verkeerd handelen. Maar aangezien zulke dingen nu eenmaal gebeuren, gebruikt Jehovah ze om zijn dienstknechten een opleiding te geven in het ontwikkelen van uiterst belangrijke christelijke hoedanigheden.
Job, Jeremia, Petrus, Paulus en al Gods dienstknechten in bijbelse tijden werden op deze wijze opgeleid. Ook wij dienen de verschillende moeilijke situaties waarin wij komen te verkeren, als een bron van door Jehovah toegelaten opleiding te beschouwen. Door ze in Jehovah’s kracht onder de ogen te zien, zullen wij opgeleid worden in gehoorzaamheid, wijsheid, nederigheid, moed, liefde, verdraagzaamheid en veel andere hoedanigheden. — Vergelijk Jakobus 1:2-4.
Ook worden wij aangemoedigd door de wetenschap dat dit stadium van onze opleiding op zekere dag voorbij zal zijn. Daarom vertroostte Petrus zijn medechristenen met de woorden: „Nadat gij een korte tijd hebt geleden, zal de God van alle onverdiende goedheid, die u geroepen heeft tot zijn eeuwige heerlijkheid in eendracht met Christus, zelf uw opleiding voleindigen, hij zal u standvastig maken, hij zal u sterk maken” (1 Petrus 5:10). Deze woorden zijn evenzeer van toepassing op de „grote schare”, die de hoop bezit eeuwig op de Paradijsaarde te leven.
Die gedachte op zich dient ons te helpen ons geduldig te onderwerpen aan datgene wat wij moeten doormaken gedurende deze opleidingsperiode en vastbesloten te zijn niet te schipperen. Aldus zullen wij de waarheidsgetrouwheid ervaren van Paulus’ aanmoedigende woorden: „Laten wij het derhalve niet opgeven te doen wat voortreffelijk is, want te zijner tijd zullen wij oogsten indien wij het niet moe worden.” — Galaten 6:9.