Het was al tien jaar geleden dat Abraham zijn grote familie de Eufraat over had geleid, het land Kanaän in. Sara had haar man bereidwillig gesteund bij deze grote reis naar het onbekende, want ze wist dat hij een belangrijke rol zou hebben in Jehovah’s doel om een bijzonder gezegend nageslacht en een volk voort te brengen. Maar welke rol zou Sara hebben? Ze had nooit kinderen kunnen krijgen, en nu was ze 75. Ze kan zich heel goed hebben afgevraagd: hoe kan Jehovah’s belofte uitkomen als ik Abrahams vrouw ben? Het zou heel begrijpelijk zijn dat ze zich zorgen maakte of misschien zelfs ongeduldig was.

Sara keek niet terug maar vooruit. Ze bleef haar man steunen bij zijn zwervende bestaan in het land. Als ze naar een andere plek trokken, hielp ze mee met het inpakken van de tenten, het begeleiden van de kudden en het weer opzetten van de tenten. Ondanks nieuwe moeilijkheden en veranderingen hield ze vol. Jehovah herhaalde zijn belofte aan Abraham, maar nog steeds werd Sara daarbij niet genoemd (Genesis 13:14-17; 15:5-7).

Uiteindelijk besloot Sara dat het tijd was om met Abraham te praten over een plan dat bij haar was opgekomen. Stel je voor welke tegenstrijdige emoties op haar gezicht te zien waren toen ze zei: ‘Luister! Jehovah heeft me geen kinderen laten krijgen.’ Daarna vroeg ze haar man om kinderen te verwekken bij haar slavin Hagar. Kun je je voorstellen hoeveel pijn dit Sara moet hebben gedaan? Voor ons in deze tijd lijkt het misschien een vreemd verzoek, maar in die tijd was het niet ongewoon dat een man een bijvrouw nam om een erfgenaam te krijgen.b Dacht Sara misschien dat Gods doel om Abrahams afstammelingen tot een volk te maken op die manier bereikt kon worden? In elk geval was ze bereid een groot offer te brengen. Hoe reageerde Abraham? Hij ‘luisterde naar wat Sarai zei’ (Genesis 16:1-3).

Kunnen we uit het verslag concluderen dat Jehovah Sara ertoe bewoog dit voorstel te doen? Nee. Haar voorstel laat juist zien dat ze het menselijk bekeek. Ze dacht dat God verantwoordelijk was voor haar problemen, en ze kon zich niet voorstellen dat hij een andere oplossing had. Sara’s eigen oplossing zou haar veel pijn en verdriet bezorgen. Uit haar voorstel blijkt dat ze bijzonder zelfopofferend was. In een wereld waarin mensen zo vaak hun eigen verlangens boven alle andere dingen stellen, is Sara’s voorbeeld heel indrukwekkend. Als wij bereid zijn Gods wil boven onze eigen belangen te plaatsen, volgen we Sara’s geloof na.