Toen Abraham vernam dat ook Sara een zoon zou krijgen, uit wie „koningen van volken” zouden voortkomen, smeekte hij God ten behoeve van zijn eerstgeborene: „O, dat Ismaël toch voor uw aangezicht mocht leven!” Nadat God had verklaard dat Abrahams toekomstige zoon Isaäk de erfgenaam van het verbond zou zijn, antwoordde hij: „Wat Ismaël betreft, ik heb u gehoord. Zie! Ik wil hem zegenen en wil hem vruchtbaar maken en wil hem zeer, zeer vermenigvuldigen. Hij zal stellig twaalf oversten voortbrengen, en ik wil hem tot een grote natie doen worden” (Ge 17:16, 18-20). Ismaël werd vervolgens op dertienjarige leeftijd besneden, te zamen met zijn vader en de dienstknechten van zijn vader. — Ge 17:23-27.

In overeenstemming met de betekenis van Ismaëls naam „hoorde God” zijn hulpgeroep, verschafte het nodige water en hield hem aldus in leven. Hij werd een boogschutter. Als nomade in de Wildernis van Paran vervulde hij de profetie die luidde: „Hij zal een zebra van een mens worden. Zijn hand zal tegen iedereen zijn, en de hand van iedereen zal tegen hem zijn; en voor het aangezicht van al zijn broeders zal hij verblijf houden” (Ge 21:17-21; 16:12). Hagar nam een Egyptische vrouw voor haar zoon, en mettertijd werd hij de vader van twaalf zonen, die de oversten en familiehoofden van de beloofde „grote natie” van Ismaëlieten werden. Ismaël had ook op zijn minst één dochter, Mahalath, die de vrouw van Esau werd. — Ge 17:20; 21:21; 25:13-16; 28:9. — Zie ISMAËLIET.