Rebekka bood niet alleen maar aan om de kamelen een klein beetje water te geven maar om water te putten totdat ze genoeg gedronken hadden. Een dorstige kameel kan wel 100 liter water drinken! Als alle tien kamelen erg dorstig waren geweest, had dat een hoop werk voor Rebekka betekend. In dit geval waren de kamelen waarschijnlijk niet zo dorstig.a Maar wist Rebekka dat? Nee. Ze wilde graag hard werken om de oude man gastvrijheid te tonen. Hij nam haar aanbod aan. Daarna keek hij aandachtig hoe ze heen en weer rende om steeds weer water te halen en de drinkbak te vullen (Genesis 24:20, 21).

Rebekka moet gemerkt hebben dat de man naar haar bleef kijken. Het was geen ongepaste blik maar een blik van bewondering en blijdschap. Toen Rebekka eindelijk klaar was, gaf hij haar kostbare sieraden cadeau. Daarna vroeg hij: ‘Wiens dochter zijt gij? Vertel het mij alstublieft. Is er in het huis van uw vader ook plaats voor ons om te overnachten?’ Toen ze hem over haar familie vertelde, werd hij nog enthousiaster. Spontaan voegde ze eraan toe: ‘Er is bij ons zowel stro als veel voer, ook plaats om te overnachten.’ Dat was een gul aanbod, omdat er ook nog anderen met de oude man meereisden. Daarna rende ze vooruit om haar moeder te vertellen wat er was gebeurd (Genesis 24:22-28, 32).