MEROM, WATEREN VAN

(Me̱rom) [Hoge (verheven) plaats].

Hier legerden de geallieerde Kanaänitische strijdkrachten onder Jabin, de koning van Hazor, zich voordat ze door Jozua werden verslagen. Waarschijnlijk werden de Israëlieten voor het eerst geconfronteerd met Kanaänieten die uitgerust waren met paarden en krijgswagens, zoals opgemaakt kan worden uit de goddelijke instructies die Jozua destijds kreeg om de wagens te verbranden en de paarden de pezen door te snijden. — Joz 11:1-9.

Volgens Y. Aharoni moeten „de ’wateren van Merom’ . . . de bronnen van de stad Merom zijn, waar de Kanaänitische strijdkrachten zich verzamelden. Merom is zowel uit Egyptische teksten van het 2de millennium . . . als uit het verslag van Tiglath-Pileser III over zijn veldtocht tegen Galilea bekend . . . In het algemeen wordt Merom geïdentificeerd met Meirun, aan de voet van de Jebel Jarmaq; maar aangezien er op deze plaats geen tell is die aan de beschrijving voldoet, verdient het de voorkeur de locatie iets noordelijker te zoeken. De naam is mogelijk bewaard gebleven in Jebel Marun en Marun er-Ras, en misschien gaat het om Tell el-Khirbeh, een van de grote Kanaänitische ruïneheuvels in het zuidelijke deel van het Kanaänitische Boven-Galilea. Beide geopperde locaties bevinden zich hemelsbreed ongeveer zeven tot acht mijl [ca. 11 km] van Hazor verwijderd.” — The Land of the Bible, vertaald en geredigeerd door A. Rainey, 1979, blz. 225, 226.