KISON, STROOMDAL VAN DE

(Ki̱son).

De Kison wordt met de Nahr el-Muqattaʽ (Nahal Qishon) geïdentificeerd. Ze kronkelt zich vanaf de heuvels bij Taänach in noordwestelijke richting door de Vlakte van Jizreël of Esdrelon (ʽEmeq Yizreʽel), stroomt vervolgens door een nauwe kloof tussen de berg Karmel en een uitloper van de Galilese heuvels, waarna ze zich een weg baant door de Vlakte van Akko (Acre) om ten slotte in de Middellandse Zee uit te monden. Hemelsbreed bedraagt de afstand van de bronnen van de Kison tot waar ze in de Baai van Akko uitmondt, zo’n 37 km. In het voorjaar is het gedeelte van de Kison dat door de Vlakte van Jizreël stroomt ongeveer 6 m breed, maar al voortstromend is ze in het westelijke deel van de vlakte zo’n 3 m breder geworden. Ze bereikt haar grootste breedte van ongeveer 20 m in de Vlakte van Akko. Met uitzondering van de laatste 10 km staat de Kison in de zomer gewoonlijk droog. In de regentijd wordt ze echter een woest stromende beek, die buiten haar oevers treedt en alles op haar weg meesleurt. De vlakte waar de Kison doorheen stroomt, wordt dan moerassig.

In de tijd van Barak en Debora speelde het stroomdal van de Kison een rol bij Israëls bevrijding van de Kanaänitische onderdrukking. Door zich met zijn troepen op de berg Tabor op te stellen, lokte Barak de legeroverste Sisera met zijn goed uitgeruste leger en 900 strijdwagens naar de Kison (Re 4:6, 7, 12, 13). Naar het scheen, waren de Israëlieten militair gezien in het nadeel. Niettemin daalde Barak, na daartoe de opdracht te hebben ontvangen, met zijn 10.000 man van de berg Tabor af om de vijand aan te vallen. Toen greep Jehovah God in. „Van de hemel uit streden de sterren, van hun banen uit streden ze tegen Sisera.” — Re 4:14, 15; 5:20.

Volgens de traditionele joodse opvatting zoals die in de geschriften van Josephus tot uitdrukking wordt gebracht, „brak er een hevig onweder los, vergezeld van zware slagregens en hagel. De wind dreef den regen vlak in het aangezicht der Chananéërs, zoodat zij niets konden zien en geen gebruik konden maken van hunne bogen en slingers” (Joodsche oudheden, V, v, 4). Zo’n zware stortregen zal de bodem in modder hebben veranderd, zodat de strijdwagens erin bleven steken, de paarden in de blubber wegzakten en de vijand in paniek voor Baraks mannen op de vlucht sloeg. Hoe het ook zij, met Jehovah’s hulp viel „het hele kamp van Sisera door de scherpte van het zwaard . . . Ook niet één bleef er over” (Re 4:15, 16; zie ook Ps 83:9, 10). Blijkbaar werden de lijken van de vijand door de verraderlijke, woest stromende Kison weggespoeld (Re 5:21). Sisera zelf wist te voet te ontkomen maar stierf een oneervolle dood door de hand van een vrouw, namelijk Jaël, de vrouw van de Keniet Heber. — Re 4:17-21.

Later, tijdens de regering van koning Achab van Israël, werden door de profeet Elia 450 Baälsprofeten in het stroomdal van de Kison afgeslacht. — 1Kon 18:22, 40.

Naar men aanneemt, hebben „de wateren van Megiddo” (Re 5:19) en „het stroomdal dat tegenover Jokneam ligt” (Joz 19:11) betrekking op de Kison.