Hoewel de drie zonen steeds in de volgorde „Sem, Cham en Jafeth” worden genoemd, weet men niet precies in welke volgorde zij geboren werden. Dat Sem als eerste wordt genoemd, is op zich nog geen definitieve indicatie dat hij Noachs eerstgeborene was, want Sems eigen eerstgeboren zoon (Arpachsad) wordt in de geslachtsregisters als derde genoemd (Ge 10:22; 1Kr 1:17). De Hebreeuwse grondtekst van Genesis 10:21 kan op meer dan één manier worden weergegeven, vandaar dat Sem in sommige vertalingen wordt aangeduid als „de broer van Jafeth, de oudste” (NW; vertaling van dr. M. Reisel), in andere daarentegen als „de oudere [of: oudste] broeder van Jafeth” (Lu; GNB). Ook de oude vertalingen verschillen: volgens de Griekse Septuaginta, alsook de vertaling van Symmachus en de Targoem Onkelos was Jafeth de oudste, terwijl in de Samaritaanse Pentateuch, de Latijnse Vulgaat en de Syrische vertalingen Sem als de oudere broer van Jafeth wordt aangeduid. Aanwijzingen in de rest van de bijbel pleiten er echter veeleer voor dat Sem Noachs tweede zoon was en dus jonger dan Jafeth was.

Na de geboorte van Arpachsad werden Sem nog meer zonen (en ook dochters) geboren, onder andere Elam, Assur, Lud en Aram (Ge 10:22; 11:11). In het parallelle verslag in 1 Kronieken 1:17 worden na Aram ook nog „Uz en Hul en Gether en Mas” genoemd, maar volgens Genesis 10:23 waren dit zonen van Aram. Zowel de bijbel als andere historische bronnen geven te kennen dat Sem de stamvader van de Semitische volken was: de Elamieten, de Assyriërs, de oorspronkelijke Chaldeeën, de Hebreeën, de Arameeërs (of Syriërs), verscheidene Arabische stammen en misschien de Lydiërs van Klein-Azië. Dit zou betekenen dat Sems nakomelingen hoofdzakelijk het ZW van het Aziatische continent bevolkten en zich over het grootste deel van de Vruchtbare Maansikkel alsook over een aanzienlijk deel van het Arabisch Schiereiland verspreidden. — Zie de trefwoorden onder de namen van de afzonderlijke zonen van Sem.