3. Eeuwig of onderhevig aan verval?

Aristoteles dacht dat er een enorm verschil was tussen de hemel en de aarde. De aarde verandert, vervalt en takelt af, zei hij, terwijl de ether waaruit de sterrenhemel bestaat absoluut onveranderlijk en eeuwig is. De doorzichtige bollen en de hemellichamen die daaraan vastzaten konden nooit veranderen, verslijten of ophouden te bestaan.

Leert de Bijbel dat ook? In Psalm 102:25-27 staat: „Lang geleden hebt gij de grondvesten gelegd van de aarde, en de hemelen zijn het werk van uw handen. Díé zullen vergaan, maar gíȷ́ zult standhouden; en net als een kleed zullen ze alle verslijten. Net als kleding zult gij ze verwisselen, en ze zullen op hun beurt eindigen. Maar gij zijt dezelfde, en úw jaren zullen niet voltooid worden.”

Deze psalmist, die dit misschien twee eeuwen voor Aristoteles’ tijd schreef, stelt dus niet de aarde tegenover de sterrenhemel, alsof de aarde vervalt en de sterren eeuwig zijn. Hij stelt de hemel en de aarde tegenover God, de machtige Geest die hun schepping aanstuurde.d Deze psalm laat doorschemeren dat ook de sterren aan verval onderhevig zijn, net als alles op aarde. En wat heeft de moderne wetenschap ontdekt?

De geologie ondersteunt zowel de Bijbel als Aristoteles in het standpunt dat de aarde aan verval onderhevig is. Het gesteente op aarde verslijt constant door erosie en wordt door vulkanische en andere geologische activiteit aangevuld.

Maar hoe zit het met de sterren? Vervallen die ook van nature, zoals de Bijbel laat doorschemeren, of zijn ze eeuwig, zoals Aristoteles onderwees? Europese astronomen in de zestiende eeuw begonnen aan Aristoteles’ idee van eeuwige sterren te twijfelen toen ze voor het eerst een supernova zagen, een spectaculair exploderende ster. Wetenschappers hebben sinds die tijd waargenomen dat sterren aan hun eind kunnen komen door zo’n heftige explosie, langzaam kunnen uitdoven of zelfs in elkaar kunnen storten. Maar astronomen hebben ook nieuwe sterren geboren zien worden in ’kraamkamers’, gaswolken die verrijkt zijn door de explosies van oude sterren. Het beeld dat de Bijbelschrijver schetste van kleding die verslijt en vervangen wordt is dus helemaal op zijn plaats.e Wat is het bijzonder dat deze psalmist uit de oudheid dingen kon opschrijven die zo goed overeenstemmen met ontdekkingen in deze tijd!

Toch kunt u zich nog afvragen: leert de Bijbel dat de aarde of de sterrenhemel in zijn geheel een keer ophoudt te bestaan of aan vervanging toe is? Nee, de Bijbel belooft dat ze eeuwig zullen bestaan (Psalm 104:5; 119:90). Maar dat komt niet doordat ze van nature eeuwig zijn; de God die ze heeft gemaakt, belooft ze in stand te zullen houden (Psalm 148:4-6). Hij zegt niet hoe, maar lijkt het niet logisch dat de Maker van het heelal ook de kracht heeft om het in stand te houden? Ter vergelijking: een meesterbouwer die voor zichzelf en zijn gezin een huis heeft gebouwd, zal het met liefde willen onderhouden.