In de liefdevolle woorden van een vader zegt de wijze koning Salomo van het oude Israël: „Mijn zoon, indien gij mijn woorden aanneemt en míjn geboden als een schat bij u weglegt, om met uw oor aandacht te schenken aan wijsheid, opdat gij uw hart neigt tot onderscheidingsvermogen; indien gij bovendien om het verstand zelf roept en om het onderscheidingsvermogen zelf uw stem verheft, indien gij ernaar blijft zoeken als naar zilver, en gij er als naar verborgen schatten naar blijft speuren, in dat geval zult gij de vrees voor Jehovah begrijpen, en de kennis van God zult gij vinden.” — Spreuken 2:1-5.

Ziet u waar de verantwoordelijkheid voor het verwerven van wijsheid ligt? In deze verzen komt de uitdrukking „indien gij” drie keer voor. Het is duidelijk dat het aan ieder van ons is om wijsheid en haar dienaressen — onderscheidingsvermogen en verstand — te zoeken. Maar eerst moeten wij de woorden van wijsheid die in de Schrift opgetekend staan, ’aannemen’ en ’als een schat’ in ons geheugen bewaren of ’wegleggen’. Hiervoor moeten wij de bijbel bestuderen.

De herhaalde zinsnede „indien gij” in het openingsgedeelte van het tweede hoofdstuk van Spreuken wordt gevolgd door uitdrukkingen zoals ’aannemen’, ’als een schat wegleggen’, ’roepen’, ’blijven zoeken’ en ’blijven speuren’. Waarom gebruikt de schrijver deze uitdrukkingen waardoor een stijging in intensiteit te kennen wordt gegeven? In een naslagwerk staat: „De wijze man beklemtoont [hier] de noodzaak van ernst bij het streven naar wijsheid.” Ja, wij moeten in alle ernst wijsheid en de daarmee samenhangende hoedanigheden — onderscheidingsvermogen en verstand — nastreven.