Waarom sommige vals en andere lief zijn
De afgelopen maanden hebben pitbull-terriërs in de Verenigde Staten de krantekoppen gehaald. Ze worden door velen gevreesd als honden die mensen aanvallen en verminken en soms zelfs doden. Zijn ze van nature vals, of maken valse eigenaars ze vals? Worden honden vals of lief door de manier van fokken of door de wijze van africhten? Misschien is het net als bij mensen en maakt een combinatie van factoren ze tot wat ze zijn.
DE VERSLAGEN lijken wel één grote aanklacht tegen pitbull-terriërs. In Californië werd de tweejarige James Soto door de pitbull-terriër van de buren tegen de grond gedrukt en in gezicht en hals gebeten totdat hij dood was. In Florida kroop een pitbull-terriër in de wieg van een slapende baby en doodde hem. In Georgia doodden drie pitbull-terriërs een vierjarig jongetje toen hij over het gazon van een van de buren liep. Een meisje van 16 maanden in Oklahoma kwam in de buurt van een aan de ketting gelegde pitbull-terriër — het huisdier van de familie — en stierf aan ernstige keelverwondingen. In Michigan werd de 20 maanden oude Kyle Corullo bij het spelen in de achtertuin van zijn oma door een pitbull-terriër aangevallen. De hond hield de moeder op een afstand en sleepte het jongetje naar een open veld, waar hij hem heen en weer schudde tot hij dood was. Een pitbull-terriër die een veldje hennep in Californië bewaakte, bracht een jongetje van twee en een half jaar dodelijke verwondingen toe. De hond van een gezin in Harlem verbrijzelde de schedel van een twee maanden oude baby. Zonder voorafgaande waarschuwing keerde een pitbull-terriër zich tegen de kleuter Melissa Larabee en doodde haar met één knauw in haar halsje.
Ook onder volwassenen vallen slachtoffers. Een 67-jarige verpleeghulp in Kansas werd in haar tuin aangevallen, over haar hele lichaam toegetakeld en gescalpeerd. De twee pitbull-terriërs waren afgericht om iedereen aan te vallen die een wapen in de hand had — de vrouw had een opgerolde krant bij zich. Zij overleed in het ziekenhuis. In Ohio werd een 67-jarige gepensioneerde arts gedood door twee pitbull-terriërs in een aanval die 25 minuten aanhield. Een pitbull-terriër viel een werkloze man aan die in Rochester (New York) naar het vuurwerk stond te kijken. Hij overleed in het ziekenhuis.
De Amerikaanse Vereniging tot Bescherming van Dieren zegt dat sinds 1983 21 van de 29 mensen die door honden om het leven zijn gebracht, door pitbull-terriërs werden gedood — wat erop neerkomt dat 72 procent werd gedood door 1 procent van de honden in het land. Randall Lockwood, een medewerker van de dierenbescherming en deskundige op het gebied van gevaarlijke honden, zegt: „Deze dieren kunnen de aard van een krokodil hebben. Ze hebben een duistere en bloederige achtergrond.”
Nadat gevechten van honden tegen stieren en beren in 1835 in Engeland werden verboden, begonnen de mijnwerkers van Staffordshire hun honden voor hondengevechten te fokken. De afstamming van de tegenwoordige pitbull-terriërs gaat terug tot die tijd — vandaar hun huidige naam, Amerikaanse Staffordshire-terriërs. Ze worden ook Amerikaanse pitbull-terriërs genoemd.
Hun hoekige, gespierde lijven en zware, op stalen klemmen gelijkende kaken die een druk kunnen uitoefenen van 130 kilo per vierkante centimeter maken pitbull-terriërs tot formidabele vechtmachines. Vaak vallen ze geluidloos en zonder enige aanleiding aan, zetten hun kaken met de vasthoudendheid van een klemschroef in hun slachtoffer en schudden en trekken zoals een haai dat doet. Veel van de slachtoffers waren leden van het gezin. Maar een enthousiaste eigenaar van drie pitbull-terriërs prijst ze als ’trouwe en fantastische huisdieren, vooral voor gezinnen met kinderen’. Niettemin zette een van zijn trouwe huisdieren zijn tanden in zijn arm, waardoor hij voor drie dagen in het ziekenhuis belandde.
Vorig jaar waren Amerikaanse televisiekijkers die naar het avondnieuws keken getuige van een gruwelijke aanval op Florence Crowell, een beambte van de diereninspectie van Los Angeles. Een pitbull-terriër genaamd Benjamin sprong door de hordeur van een woning en verbrijzelde een van haar handen en takelde de andere ernstig toe. Het dier werd teruggeslagen maar viel opnieuw aan en beet haar in de linkerborst. Zij was naar de woning toe gegaan om een onderzoek in te stellen naar een eerdere aanval van de hond. Florence Crowell moest vijf dagen in het ziekenhuis blijven. Op bladzijde 23 staat een foto van Benjamin, ingesloten op het Bureau voor de Diereninspectie van Los Angeles. Tegen de eigenaar van Benjamin werd een aanklacht ingediend wegens geweldpleging met een dodelijk wapen.
De afgelopen jaren is het aantal mensen dat door pitbull-terriërs is aangevallen in de duizenden gaan lopen. Als gevolg daarvan zijn honderden pitbull-terriërs door hun eigenaars op straat gezet of naar het asiel gebracht om afgemaakt te worden. Veel eigenaars voelden zich niet langer veilig en anderen hadden geen zin in het risico een proces aangespannen te krijgen wegens het gedrag van hun hond. Inmiddels weigeren enkele verzekeraars aansprakelijkheidsverzekeringen voor pitbull-terriërs, Dobermannpinschers of Duitse herders.
Hoewel Randall Lockwood pitbull-terriërs ’dieren met de aard van een krokodil’ noemde, zei hij tevens: „Het tragische is dat niet al deze honden gevaarlijk zijn. Het is niet zo dat iedere pitbull-terriër een kleine tijdbom is die elk moment kan afgaan.” En zeker niet de hond die het vriendje was van de kinderen die in de oude komische serie De boefjes speelden! Het was een pitbull-terriër genaamd Pete, met een zwarte kring rond één oog.
Sara Nugent uit Houston (Texas) is iemand die het voor de pitbull-terriërs opneemt. Zij heeft ze 22 jaar gefokt en getraind. „Het probleem ligt niet bij de honden, maar bij de eigenaars”, verklaarde zij. Zij merkt echter wel op dat „hij moeilijker is op te voeden dan de doorsneehond en het geen hond is voor Jan en alleman”. Andy Johnson van de United Kennel Club zegt: „Als je pitbull-terriërs opvoedt zoals het moet, heb je er een van de vriendelijkste huisdieren aan die je je kunt voorstellen.” Roy Carlberg, secretaris van de American Kennel Club, is voorzichtiger. Hij zegt dat ’sommige pitbull-terriërs volkomen evenwichtig zijn, terwijl andere hun gewelddadige temperament en superieure kracht niet kunnen beheersen’.
Samuel McClain, voormalig inspecteur bij de SPCA (Genootschap tot Voorkoming van Dierenmishandeling) in Philadelphia, is het eens met mevrouw Nugents zienswijze dat de schuld bij de eigenaars ligt: „Er is een nieuw soort pitbull-terriër in opkomst — wild, woest, oncontroleerbaar. Je kunt dat opmaken uit de namen — Killer, Stiletto, Gekke Pete. Men fokt wat wij geschifte honden noemen, vader met dochter, moeder met zoon.” Niet alleen inteelt heeft de hond bedorven, maar ook de training die hij krijgt. Zestig procent van de 3000 pitbull-terriërs in Philadelphia wordt gebruikt voor hondengevechten. Om ze al op jonge leeftijd vals te maken, geeft men ze wel poesjes en kleine honden om te verscheuren.
Hondengevechten zijn in alle 50 staten van de VS bij de wet verboden en worden in 36 ervan tot de ernstige misdrijven gerekend, maar ’er wordt ieder weekend in elk van de 50 staten wel een hondengevecht gehouden’, zegt Eric Sakach van de Dierenbescherming in Sacramento (Californië).
De pitbull-terriër is dè hond geworden voor het geboefte dat de straten onveilig maakt. Hun onzekerheden vragen om de opvijzeling van hun ego die zij ontlenen aan dergelijke dieren, die door henzelf vals zijn gemaakt. Het woeste beest is als het ware een verlengstuk van henzelf — „Wij zijn hard, met ons geen geintjes!” Tieners in Chicago en Philadelphia imponeren elkaar en anderen met hun valse pitbull-terriërs zoals zij met een stiletto of een revolver zouden doen. Straathandelaars in heroïne in deze en andere grote steden hebben deze honden, met namen als Moord, Hitler en Scarface (Littekenkop), altijd bij zich. In hun met ijzer beslagen halsbanden zit de cocaïne en de opbrengst van die dag verborgen. Leden van motorbenden verbergen hun drugs onder de hondehokken van hun pitbull-terriërs.
Er zijn misdaden gepleegd waarbij pitbull-terriërs zijn gebruikt als wapen. Toen een man in New Jersey zijn pitbull-terriër beval de politie aan te vallen, werd hij veroordeeld wegens het bezit van een dodelijk wapen. Toen de dief Shabu Cooper zijn pitbull-terriër tegen een verkeersagent ophitste, werd hij aangeklaagd wegens het gebruik van een dodelijk wapen. Een man uit Michigan werd aangeklaagd wegens geweldpleging met een dodelijk wapen toen zijn pitbull-terriër een 12-jarig meisje aanviel.
Verscheidene gemeentebesturen hebben het bezit van pitbull-terriërs officieel verboden. Zulke verordeningen die tegen een specifiek ras gericht zijn, zijn door rechtbanken echter afgewezen. Wetten met de vermelding „agressieve honden” lijken beter te hanteren. „Er moeten doeltreffende wetten tegen agressieve honden komen”, zegt Sherl Blair van de diergeneeskundige faculteit van de Tufts University. Pitbull-terriërs zijn immers niet de enige agressieve honden die mensen aanvallen. Duitse herders, Dobermannpinschers, Rottweilers, akita’s en chow-chows hebben zich daar ook schuldig aan gemaakt. En duizenden goed gefokte en goed opgevoede pitbull-terriërs zijn onschuldig.
„In gezinnen met verantwoordelijkheidsgevoel”, verklaarde een artikel in The Wall Street Journal, „zijn pitbull-terriërs goede huisdieren. Ze kunnen net zo speels zijn als elk ander ras. Ze verliezen weinig haar en zijn gemakkelijk te verzorgen. En het spreekt vanzelf dat pitbull-terriërs prima waakhonden zijn.”
En hiermee zijn wij aangeland bij een vraag voor degenen die erover denken een hond te nemen als beschermer van het gezin. Wat voor hond moet dat zijn? Wij hebben een beroepsafrichter van honden om suggesties gevraagd.
Wat voor hond zou u ter bescherming van het gezin aanraden?
„In de eerste plaats zou ik willen zeggen dat veel mensen hierbij denken aan een afgerichte aanvalshond of verdedigingshond. Het is gevaarlijk zulke honden in huis te hebben. Ze zijn erop getraind wantrouwend te zijn en snel aan te vallen. U kunt het vergelijken met het in huis hebben van een pistool — het leidt vaker tot een tragedie dan dat het bescherming biedt. Vaak hebben zulke honden kinderen uit de buurt verwond of zelfs gedood, en soms zelfs de leden van het eigen gezin. En als uw hond aanvalstraining heeft gehad en iemand heeft gebeten, zit u goed in de problemen. Wanneer het een rechtszaak wordt, kunt u aansprakelijk worden gesteld. Rechtbanken hebben het niet zo begrepen op honden die getraind zijn om te bijten. Een afgerichte aanvalshond of verdedigingshond in huis is heel onverstandig.
Als besloten is tot de aanschaf van een hond ter bescherming van het gezin, is het veel beter daarbij aan een waakse hond te denken — een hond die u waarschuwt als er iets aan de hand is en alarm slaat. De meest geschikte hond hiervoor is een grote hond met een zware blaf die woest klinkt en indringers op de vlucht jaagt, maar die niet getraind is om te bijten. Zo’n hond is een goed afschrikmiddel, maar vormt geen gevaar voor familie of buren.”
Is het belangrijk rekening te houden met het temperament?
„Temperament is iets waarmee rekening gehouden moet worden. Er kunnen grote verschillen bestaan tussen de ene hond en de andere, ook al zijn ze van hetzelfde ras. Duitse herders die gebruikt zullen worden als blindengeleidehonden, worden gefokt op hun temperament. Het moeten goedmoedige honden zijn, voorzichtige honden, honden die goed functioneren als er veel verschillende mensen in de buurt zijn. Er is een ander temperament nodig voor een Duitse herder die als aanvalshond moet worden getraind — wantrouwig, resoluut, agressief. Een waakhond moet daar ergens tussenin zitten — pittig maar niet snel opgewonden, kalm en stabiel, maar niet bang.
Ik denk dat het ook wenselijk is de hond als pup te nemen, of het nu een reu is of een teefje — teefjes zijn vaak gezeglijker. Laat de hond met het gezin opgroeien. Dan voelt hij dat het gezin van hem is. Het is zijn gezin, en als hij groter wordt, zal hij heel beschermend optreden. Het is ook belangrijk hem wat gehoorzaamheidstraining te geven. Leer hem op zijn minst enkele van de fundamentele bevelen, zoals Blijf, Zit, Achter, Hier en Af. Begin als hij nog jong is, zo rond de acht weken. Op die leeftijd is hij heel ontvankelijk voor wat u wilt en volkomen van u afhankelijk en wil hij dolgraag door u geaccepteerd en geprezen worden.”
Hoe staat het met bestraffen als dat nodig is?
„Een combinatie van bestraffing en beloning is effectiever dan bestraffing alleen. De hond wordt geprezen voor het goede gedrag en terzelfder tijd wordt hij bestraft voor het slechte gedrag. Wanneer ik bestraft zeg, bedoel ik geen slaag. Het is een verbale berisping, zoals ’Foei! Stoute hond!’ Hij proeft uw afkeuring uit de toon van uw stem. Moedig goed gedrag aan door beloningen — geen lekkere hapjes maar prijzende woorden met goedkeurende klopjes. Dat werkt beter dan een uitbrander. En gebruik niet de naam van uw hond wanneer u hem een standje geeft — u straft zijn gedrag, niet hemzelf.”
Laten wij nu eens terugkomen op de vragen die aan het begin van dit artikel werden gesteld. Hoe de honden gefokt worden, is beslist van invloed op hun temperament en bepaalt of ze agressief of lief zullen zijn. Maar de omgeving speelt ook een grote rol. Een vriendelijke behandeling verzacht de agressiviteit en versterkt de zachte kanten. Een hardvochtige behandeling vergroot de natuurlijke agressiviteit en breekt de geest van een zachtaardige hond. Honden van hetzelfde ras kunnen gefokt en afgericht worden om blinden te geleiden maar ook om een indringer te lijf te gaan. Het is een combinatie van karakter en opvoeding. Maar de basisaard van de hond is altijd aanwezig en kan in bepaalde omstandigheden bovenkomen. Een stress-situatie kan ervoor zorgen dat volkomen onverwacht een agressieve geaardheid bovenkomt of dat een al te goedmoedige hond de benen neemt als hij het gezin juist moet beschermen.
Een laatste woord over de verschrikkingen van hondengevechten: Een fanatieke liefhebber van hondengevechten zei over zijn pitbull-terriërs dat „vechten hun lust en hun leven was”. Hij suggereerde daarmee dat ze laten vechten niet wreed maar juist barmhartig was. Ze sterven gelukkig en voldaan, want ze zijn bezig met dat waarvoor ze gefokt en afgericht zijn, beweerde hij. Een andere sadistische liefhebber van illegale hondengevechten gaf een soortgelijk wreed commentaar: „Mijn honden sterven fier en kwispelstaartend.”
Ze sterven ook met gebroken botten, gescheurde oren, hun vlees aan flarden en hevig bloedend. De gevechten duren één tot drie uur. Ze vechten zich dood. Randall Lockwood voegt er wat ironisch aan toe: „Het gebeurt nu wel eens dat honden uit de ring komen en toeschouwers aanvallen. Enkele van onze inspecteurs zijn daar getuige van geweest.” Sheriff Blackwood van San Diego zegt: „We hebben gezien hoe ze zich met twee gebroken voorpoten door de ring sleepten om te vechten.” Sterven deze honden ook fier en kwispelstaartend?
De moed en de kracht van pitbull-terriërs zijn fenomenaal. Wat walglijk, wat triest dat een dergelijke moed en kracht op zo’n wrede en sadistische manier worden gebruikt — honden die vals worden gemaakt door nog valsere mensen! Lockwood betreurt deze gemeenheid en de gevolgen ervan en besluit: „Hondengevechten zijn de grootste aanfluiting van de bijzondere band die er tussen mensen en honden bestaat — mensen die honden aan ongelofelijke wreedheid blootstellen. En nu is het zover gekomen dat honden mensen doden.”
Het is nog maar de vraag of de pitbull-terriër de mens meer leed en schade berokkend heeft of de mens de pitbull-terriër. Hoe passend zijn de bijbelse woorden in Spreuken 12:10: „De rechtvaardige zorgt voor de ziel van zijn huisdier, maar de barmhartigheden van de goddelozen zijn wreed.”
[Inzet op blz. 24]
„Deze dieren kunnen de aard van een krokodil hebben”
[Illustraties op blz. 23]
Valse Benjamin . . .
[Verantwoording]
City of Los Angeles, Department of Animal Regulation
. . . en lieve Neha
[Illustraties op blz. 26]
Boven: Siberische huskie
Rechts: akita
Uiterst rechts: samojeed