De geboorte van een nieuwe natie

19. Waarom moet gezegd worden dat Jesaja’s profetie in de zesde eeuw v.G.T. slechts een beperkte vervulling heeft?

¹⁹ Uiteraard is in de zesde eeuw v.G.T. de vervulling van Jesaja hoofdstuk 35 beperkt. De paradijstoestanden waarin de gerepatrieerde joden zich verheugen, zijn niet van blijvende duur. Mettertijd wordt de zuivere aanbidding bezoedeld door vals-religieuze leerstellingen en nationalisme. In geestelijke zin kennen de joden opnieuw droefheid en zuchten. Uiteindelijk verwerpt Jehovah hen als zijn volk (Mattheüs 21:43). Wegens hernieuwde ongehoorzaamheid is hun vreugde niet blijvend. Dat alles duidt op een verdere, grotere vervulling van Jesaja hoofdstuk 35.

20. Welk nieuwe Israël ontstond er in de eerste eeuw G.T.?

²⁰ Op Jehovah’s bestemde tijd ontstond er een ander, een geestelijk Israël (Galaten 6:16). Jezus bereidde tijdens zijn aardse bediening de weg voor de geboorte van dit nieuwe Israël. Hij herstelde de zuivere aanbidding, en met zijn leer begonnen er opnieuw waarheidswateren te stromen. Hij genas de zieken, zowel lichamelijk als geestelijk. Er klonk een vreugdegeroep toen het goede nieuws van Gods koninkrijk werd verkondigd. Zeven weken na zijn dood en opstanding richtte de verheerlijkte Jezus de christelijke gemeente op, een geestelijk Israël bestaande uit joden en anderen die door Jezus’ vergoten bloed waren verlost, als Gods geestelijke zonen en broeders van Jezus waren verwekt en met heilige geest waren gezalfd. — Handelingen 2:1-4; Romeinen 8:16, 17; 1 Petrus 1:18, 19.

21. Welke gebeurtenissen in verband met de eerste-eeuwse christelijke gemeente kunnen als een vervulling van bepaalde aspecten van Jesaja’s profetie bezien worden?

²¹ Toen de apostel Paulus aan de leden van het geestelijke Israël schreef, verwees hij als volgt naar de woorden van Jesaja 35:3: „Richt de neerhangende handen en de verslapte knieën op” (Hebreeën 12:12). Kennelijk hadden de woorden van Jesaja hoofdstuk 35 dus een vervulling in de eerste eeuw G.T. In letterlijke zin gaven Jezus en zijn discipelen langs miraculeuze weg het gezicht aan blinden en het gehoor aan doven. Zij stelden ’kreupelen’ tot lopen in staat en gaven stommen het spraakvermogen terug (Mattheüs 9:32; 11:5; Lukas 10:9). Belangrijker nog was dat rechtgeaarden de valse religie ontvluchtten en zich binnen de christelijke gemeente in een geestelijk paradijs gingen verheugen (Jesaja 52:11; 2 Korinthiërs 6:17). Zoals in het geval van de joden die uit Babylon terugkeerden, merkten deze ontkomenen dat een positieve, moedige geest onontbeerlijk was. — Romeinen 12:11.

22. Hoe geraakten oprechte, waarheidzoekende christenen in moderne tijden in Babylonische ballingschap?

²² Wat valt er over onze tijd te zeggen? Heeft de profetie van Jesaja nog een vervulling, een vollediger vervulling met betrekking tot de hedendaagse christelijke gemeente? Ja. Na de dood van de apostelen nam het aantal ware gezalfde christenen aanzienlijk af en gedijden er valse christenen, „onkruid”, op het wereldtoneel (Mattheüs 13:36-43; Handelingen 20:30; 2 Petrus 2:1-3). Zelfs toen in de negentiende eeuw oprechte personen zich van de christenheid begonnen af te scheiden en de zuivere aanbidding zochten, bleef hun begrip bezoedeld door onschriftuurlijke leerstellingen. In 1914 werd Jezus als Messiaanse koning op de troon geplaatst, maar kort daarna zag de situatie er somber uit voor deze oprechte waarheidszoekers. Zoals voorzegd gingen de naties ’oorlog tegen hen voeren en werden zij overwonnen’; de pogingen van deze oprechte christenen om het goede nieuws te prediken, werden verhinderd. In feite gingen zij in Babylonische ballingschap. — Openbaring 11:7, 8.

23, 24. Op welke manieren zijn Jesaja’s woorden sinds 1919 onder Gods volk in vervulling gegaan?

²³ Maar in 1919 kwam daar verandering in. Jehovah voerde zijn volk uit hun gevangenschap. Zij begonnen de valse leerstellingen die hun aanbidding voordien hadden bezoedeld te verwerpen. Het gevolg was dat zij genezen werden. Zij belandden in een geestelijk paradijs, dat zich ook nu nog over de hele aarde blijft uitbreiden. In geestelijke zin leren de blinden zien en de doven horen — zij gaan alert op de werking van Gods heilige geest reageren, zich constant bewust van de noodzaak dicht bij Jehovah te blijven (1 Thessalonicenzen 5:6; 2 Timotheüs 4:5). Nu zij niet langer stom zijn, willen ware christenen dolgraag „een vreugdegeroep aanheffen”, anderen in kennis stellen van bijbelse waarheden (Romeinen 1:15). Zij die geestelijk zwak of ’kreupel’ waren, geven nu van ijver en vreugde blijk. In figuurlijke zin kunnen zij „klimmen net als een hert”.